Toen de media begonnen te berichten over de verspreiding van het coronavirus realiseerden we ons nog niet dat het virus van plan was de hele wereld te veroveren en dat iedereen zijn verwoestende uitwerking zou voelen, de zwaksten vanzelfsprekend het meest. We volgden de nieuwskanalen om meer te weten te komen en te begrijpen. Al snel werden er ook in België gevallen vastgesteld, wat ons nog meer verontrustte. Op 18 maart ging de lockdown in. We hadden geen andere keuze dan ons aan te passen!

• Het eerste wat we deden was samenkomen als gemeenschap om te luisteren naar elkaars gevoelens en gedachten en te begrijpen wat de Heer ons wil zeggen door wat de wereld nu doormaakt. We waren het allemaal eens dat de Heer ons nabij is en dat hij ons vraagt te luisteren: luisteren met de oren van ons hart naar hoe God spreekt door de rampzalige gebeurtenissen om ons heen, en ons nieuwe levens- en gedragswijzen eigen maken.

• De meditatie van paus Franciscus over Jezus die de storm stilt (Mc. 3,35-41) heeft ons bidden tijdens deze pandemie in de goede richting gestuurd: de Heer heeft alles in handen, vertrouwen in hem bevrijdt ons van angst en geeft ons hoop, zei hij. In groeiende solidariteit met onze broeders en zusters wereldwijd begonnen we te bidden voor de zieken en hun familie, de doden en hun nabestaanden, de frontlijnhelden, overheden, wetenschappers en onderzoekers. Het gebed ging integraal deel uitmaken van ons leven. De Goede Week en Pasen waren heel speciaal dit jaar dankzij de retraite waarin we een week lang intens baden voor de wereld en de mensheid.

• De dagelijkse eucharistie is nu virtueel, op één dag in de week na. Dan komt de pastoor met ons vieren, met inachtneming van de sociale afstand natuurlijk. We brengen meer tijd door in aanbidding voor het Heilig sacrament, we voeden ons met ‘Lectio Divina’ en ons dagelijks gebed focust in de eerste plaats op de actuele noden van de wereld.

• De lockdown betekende dat ons personeel om hun en onze gezondheid te beschermen moest thuisblijven. En dus moest iedereen inspringen om ons huishouden draaiende te houden: koken, boodschappen doen, schoonmaken, wassen, de tuin onderhouden enz. Allemaal leerden we wel iets nieuws: andere gerechten (met dank aan YouTube), onderhoud, gebruik van de stofzuiger en bepaalde schoonmaakproducten, onlineshoppen, keukenkruiden, plantenverzorging...

• Als door een goddelijk plan voorzien waren alle leden van de algemene raad terug van hun zendingen juist voor het reizen beperkt werd. Geplande bijeenkomsten en reizen voor de volgende maanden moesten worden afgelast. Maar we bleven verder vergaderen over zaken die de congregatie betreffen. Eigenlijk hadden we het tijdens de lockdown drukker dan anders: contact houden met de provincies en regio’s; via WhatsApp, Skype en Zoom op de hoogte blijven van de toestand en de ontwikkelingen in elk land waar wij aanwezig zijn; evenementen wijzigen, aanpassen, naar een later tijdstip verschuiven.

• In het algemeen kregen we door de lockdown tijd voor dingen waar anders geen tijd voor is: onszelf bijspijkeren op verschillende vlakken, mappen in orde brengen, kasten en bergruimtes opruimen, oude rommel uit het huis weghalen en meer van die dingen.

• We hebben ook wel wat gevierd: Pasen en Hemelvaart, Feest van de Arbeid, Moederdag, Dag van de Verpleegkunde, een paar verjaardagen, waaronder de verjaardag én het gouden jubileum van zr. Birgit Goslain, die tot onze vreugde enkele dagen in onze gemeenschap heeft verbleven.

• Elke dag komen volwassen gehandicapten uit de naburige instelling in kleine groepjes onze tuin bezoeken. Tijdens de lockdown zitten zij in hun tehuis zo erg opgesloten dat ze snakken naar verse lucht en wij zijn blij dat we hen – steeds de sociale afstand in acht nemend – in onze tuin kunnen laten wandelen.

• Ingaand op de uitnodiging van paus Franciscus om van deze week een Laudato Si’-week te maken hebben we online deelgenomen aan initiatieven van de Katholieke Klimaatbeweging. Op een avond waren we in de tuin aan het bidden met en in de schepping. De eenden – die onderhand wat vriendelijker geworden zijn – deden mee en wilden zelfs onze gebedsblaadjes proberen! De vissen in de vijver kwamen naar de oppervlakte, als om dag te zeggen. Het gezang van de vogels leek helderder en voller!

• Voor het menselijk leed dat deze pandemie veroorzaakt, kunnen we niet veel anders doen dan tot God bidden om genezing en bescherming. Tegelijk zijn we God enorm dankbaar voor de zegeningen die wij genieten: een ruim huis, geestelijke voeding, de ondersteuning van een gemeenschap, een prachtige tuin, eten op tafel; terwijl zovelen nu lijden onder eenzaamheid, angst, armoede en ziekte. Elke morgen ontwaken we dankbaar voor de gave van het leven en voor alles wat ons er gratis bij gegeven wordt.

• Terwijl de veiligheidsmaateregelen stapje voor stapje opgeheven of verlicht worden, zijn er tot op vandaag in het land 56.511 bevestigde gevallen van COVID-19 geteld, 14.123 genezingen en 9212 overlijdens. Met de paus bidden we dat de Verrezen Heer ‘de duisternis uit onze lijdende mensheid mag verjagen en ons mag leiden naar het licht van zijn glorierijke dag die geen einde kent’.