Rome, juni 2025

Tijdens deze maand juni willen we kennismaken hoe de Eerbiedwaardige Petrus Jozef Triest in de devotie tot het Heilig Hart van Jezus inspiratie vond om zijn liefde tot God en Gods liefde tot hem gestalte te geven.

Eén van de mooiste gebeden die we van de Eerbiedwaardige Petrus Jozef Triest hebben mogen ontvangen, is het gebed tot het Heilig Hart. Het getuigt van een intense overweging, een biddend beleven en een ware verinnerlijking van deze devotie. Vader Triest contempleerde in het Heilig Hart de liefde van God die zo zichtbaar en tastbaar werd in de Incarnatie, waarbij God zelf mens werd in Zijn Zoon Jezus. En het is deze liefde die Jezus toonde via Zijn doorboorde hart, zoals Hij was verschenen aan de Heilige Margareta Maria Alacoque in 1675 te Paray-le-Monial.

“Aller beminnelijkste Hart van Jezus,
vermits U mijn hart vraagt,
zie, ik geef het U.
U alleen zijt het waardig en alleen U kunt het gelukkig maken.
Ik geef het U opdat het zou genezen van alle wonden van hoogmoed, eigenliefde, gehechtheid aan aardse zaken en nog grotere gehechtheid aan mijzelf, gebrek aan liefde voor mijn evenmens, in één woord, van al mijn wonden.
Laat er toch geen enkele meer achterblijven tenzij de wonde die uw liefde zal gemaakt hebben.
Jezus Christus, mijn God,
ik wens maar één ding:
een plaats in uw Hart”.

De aanvang van het gebed zit helemaal ingebed in de mystiek, waarbij er een uitwisseling gebeurt tussen het Hart van Jezus en het eigen hart. Het getuigt van een grote liefde tussen twee personen, waarbij het hart wordt beschouwd als de plaats waar de liefde haar oorsprong en uitdrukking vindt. Wat verliefden naar mekaar toe uitspreken en tonen, door hun beide harten in mekaar te laten versmelten, krijgt eveneens in de mystiek zijn plaats, want sedert het Oude Testament wordt Gods liefde op verschillende plaatsen vergeleken met de liefde tussen twee mensen. Het Hooglied geeft daaraan wel de sterkste uiting.

Door zich open te stellen voor deze mystieke benadering van de eenwording van zijn eigen hart met het Hart van Jezus, toont Vader Triest hoe hij aan Gods liefde echt de prioriteit wil geven en zijn eigen hart volledig laten vervullen door Gods liefde. “U alleen zijt het waardig en alleen U kunt het gelukkig maken”. Alleen Gods liefde kan de mens totale vervulling en zin aan het leven geven en alle andere liefde tussen mensen zal door deze goddelijke liefde worden versterkt en verdiept. Ook Vader Triest was op zoek naar het geluk, naar de zin en vervulling in zijn leven, en vond deze uiteindelijk in het zich totaal openstellen voor Gods liefde. Al het andere is zijn leven werd daaraan ondergeschikt maar tegelijk ook versterkt. Dit geeft wellicht de sterkste inzage in het geestelijk leven van Vader Triest, die zijn leven totaal wortelde in Gods liefde om van daaruit een liefdevolle mens te worden voor velen, voor allen, met een bijzondere gevoeligheid voor hen die deze liefde in hun leven moesten missen omwille van ziekte, armoede of uitsluiting in de maatschappij. Het is Gods liefde die hem die diepe innerlijke vrede gaf, waarbij niemand nog een bedreiging voor hem vormde en waarbij hij alle situaties in zijn leven vanuit dit vredevol hart kon tegemoet gaan en beleven. We leren hier het belang van het vinden van zin in het leven, van het ware levensgeluk, dat we alleen vanuit God mogen ontvangen, maar dat tegelijk aan ons gans bestaan een geestelijke dimensie schenkt. Want om echt medemens te kunnen worden met iedereen zonder onderscheid en in alle omstandigheden hebben we die goddelijke genade nodig, Gods liefde die onze menselijke liefde op het goddelijk niveau kan brengen.

Maar in het contact met het Heilig Hart van Jezus ontdekt Vader Triest onmiddellijk zijn eigen tekorten, zijn eigen zondigheid en gebrokenheid. Hij laat ze in revue passeren: “hoogmoed, eigenliefde, gehechtheid aan aardse zaken en nog grotere gehechtheid aan mijzelf, gebrek aan liefde voor mijn medemens, in één woord, van als mijn wonden”. Het klinkt als een gewetensonderzoek waarbij hij vaststelt dat alles wat zijn hart verwondt zijn oorsprong vindt in de hoogmoed die sinds de zondeval de originele harmonie van de mens met God verbrak. Sindsdien leven we inderdaad in een gebroken harmonie, en alles wat Vader Triest verder opnoemt is daar het gevolg van. Onze harmonie is gebroken met God, met onszelf, met de medemens en met de ganse omwereld. Het is deze gebrokenheid die om genezing smeekt, en opnieuw moet Vader Triest vaststellen dat dit alleen door God kan gebeuren. Het is met Gods genade en kracht, als gaven van zijn bijzondere liefde voor ons, dat we kunnen genezen. Het is alleen wanneer we ons openstellen voor Gods genade, dat we erin zullen slagen om met onze menselijke inspanningen gerichte stappen te zetten naar heling van onze gebrokenheid. En deze heling is een levenslang proces, maar na iedere terugval in deze gebrokenheid mogen we zeker zijn van Gods genade, van Zijn kracht en hulp die Hij ons via zijn barmhartigheid onbeperkt blijft schenken. Klinkt de opsomming van alle wonden negatief, uiteindelijk is alles gericht op de positieve boodschap dat we bij God en God alleen echt verlossing en heling kunnen vinden. Want “ik geef U mijn hart omdat U het zou genezen”, is de bede waarmee Vader Triest zijn gewetensonderzoek laat voorafgaan.

Daarna komt een wondere wending, waarbij de mystiek opnieuw de bovenhand krijgt, wanneer Vader Triest bidt opdat “toch geen enkele wonde zou achterblijven, tenzij de wonde die uw liefde zal gemaakt hebben”. Het doet me denken aan het beeld van Bernini in Rome waarbij een engel met een pijl het hart van de heilige Teresia van Avila verwondt, en waarbij Teresia dit ervaart als het toppunt van de liefde en in totale extase wegzinkt. De wonde, die in normale omstandigheden pijn veroorzaakt, wordt de plaats van het opperste genot en geluk wanneer deze in Gods liefde haar oorsprong vindt. Hierbij geeft Vader Triest ongewild uiting aan de diepte van zijn geestelijk leven, hetgeen mystiekers beschrijven als het opperste geluk wanneer ze zich totaal opgenomen voelen in de goddelijke liefde. Het verwijst eveneens naar het doorboorde Hart van Jezus, die zijn Hart liet doorboren uit liefde voor de medemens en waarmee Hij aan eenieder van ons de verlossing schonk en het perspectief op de verrijzenis. Ook dit drukt Vader Triest uit hoe hij bereid is zijn leven te geven voor het welzijn van de medemens, en dit uit liefde, puur uit liefde. En dat is wat hem zo uniek maakte, en dat nu ook door de Kerk werd erkend met hem definitief op te nemen bij de groep van de Eerbiedwaardigen op weg naar de definitieve heiligverklaring, en dit om ook vandaag als voorbeeld en aanmoediging te dienen voor ons allen die eveneens zoals Vader Triest op weg zijn naar deze heiligheid. De wijze dat Vader Triest zijn roeping tot heiligheid beleefde, mag voor ons allen een waar voorbeeld worden.

Laten we dan deze overweging afsluiten met de woorden van Vader Triest zelf zoals ook hij zijn gebed afsloot: “Jezus Christus, mijn God, ik wens maar één ding: een plaats in uw Hart”. Mag dat ons echt verlangen worden waaraan we heel bewust gestalte willen geven tijdens deze junimaand, de maand toegewijd aan het Heilig Hart. Neen, het is geen devotie uit lang vervlogen tijden, maar wanneer we deze beleven zoals Vader Triest het deed, mag dit de basis van ons geestelijk leven worden en de unieke weg naar heiligheid, waartoe we allen zonder onderscheid worden geroepen. Maar natuurlijk, zoals die andere Teresia het zo mooi verwoordde, de weg naar heiligheid zal voor eenieder anders en tegelijk uniek zijn, zoals ook alle bloemen op hun eigen wijze bloeien en elk op hun wijze kleur en geur geven aan de natuur. Laten we dan die unieke bloem zijn in onze concrete omgeving en in het leven van iedere dag. En het is daarom dat we met de Eerbiedwaardige Vader Triest wensen om een plaats te mogen ontvangen in het Hart van Jezus, want het is daar dat we groei- en bloeikracht zullen verkrijgen.

Br. René Stockman, juni 2025.

Gebed voor het bekomen van de zaligverklaring van de Eerbiedwaardige Petrus Jozef Triest en van een gunst op zijn voorspraak

Heer Jezus,

Naar uw voorbeeld heeft uw dienaar Petrus Jozef Triest zijn hart geheel geopend voor de liefde van de Vader.

Hij werd daardoor een in liefde bewogen priester, bezorgd voor armen, zieken en lijdenden. Door hen te helpen en te steunen, wou hij hen nu reeds laten delen in uw verrijzenisvreugde.

Met hen die hem volgden, heeft hij uw evangelische liefdesboodschap vertaald in zijn tijd en heeft hij een spoor van caritas getrokken overal waar hij kwam.

Laat ook vandaag zijn herinnering verder leven op alle plaatsen waar mensen vanuit zijn inspiratie leven en werken.

Laat zijn aanwezigheid ook levendig worden in de Kerk door hem als voorbeeld te geven aan alle gelovigen.

We vragen ook speciaal op zijn voorspraak om Uw gunst: ………

Zo zullen we nog beter begrijpen dat God liefde is en dat het uw enige wil was in zijn liefde te leven. Amen.