St.-Bernardusprovincie, Congo : ‘God zal erin voorzien’

De D.R. Congo had haar eerste geval van COVID-19 op 10 maart 2020. Het was iemand van Kinshasa en nog wel van de gemeente Gombe, waar wij wonen.

Op 24 maart kondigde president Félix Antoine Tshisekedi de noodtoestand af. De bevolking kreeg drie dagen om zich te bevoorraden, want de gemeente Gombe moest op 6 april 2020 voor twee weken in quarantaine. Omdat er steeds nieuwe gevallen van COVID-19 bijkomen, werden de quarantainemaatregelen verlengd tot op vandaag.

Onze lijdensweg begon vanaf het moment dat we boodschappen wilden doen. De markt was overbevolkt en veel voedingsmiddelen werden schaars en overdreven duur. We wisten niet goed wat we moesten beginnen en hoe dit zou aflopen.

In het begin van de quarantaine moesten we wel naar buiten om groenten te kopen. Onderweg, in de buurt van het centraal station van Kinshasa, werden we tegengehouden door de politie, want we zaten met z’n tweeën in de auto en hadden maar één toegangsbadge. Na een uur discussiëren met de politie, die ons niet wilde laten gaan, hebben we de hulp ingeroepen van de burgemeester van Gombe. Hij is ons te hulp gekomen. Maar na dit incident hebben we beslist niet meer buiten te komen en ons tevreden te stellen met wat we in huis hadden.

Ons vuur voor de eucharistie is niet verminderd. De jezuïeten, die onze buren zijn, hebben geen moment geaarzeld om tijdens de coronaquarantaine te blijven komen om de eucharistie op te dragen in onze kapel. Ze losten elkaar af, zodat er elke dag iemand was om, met inachtneming van de ‘social distancing’, met ons eucharistie te vieren. De andere gelovigen die gewoonlijk elke dag met ons eucharistie kwamen vieren, zagen zich echter de toegang tot onze kapel ontzegd.

Om ons heen zien we de pijnlijke situatie veroorzaakt door de quarantainemaatregelen. Huilend van de honger zoeken mensen naar voedsel, zoals onder meer de politieagenten en de bewakers van de kantoorgebouwen in de buurt, die niets te eten hebben. Ze komen bij ons om eten bedelen. Uit solidariteit met ons volk hebben wij het weinige dat we hadden met hen gedeeld.

Omdat de toestand ons steeds meer zorgen baarde en we het alleen niet zouden aankunnen, hebben we een aanvraag om bijstand ingediend bij de dienst diaconie van het aartsbisdom van Kinshasa. Die werd positief onthaald en we hebben enkele voedingsmiddelen ontvangen.

Op onze beurt hebben we dan voedingspakketten samengesteld om aan die mensen in een kwetsbare situatie te geven. Wat waren ze gelukkig. Er straalde weer hoop op hun gezicht. Een ander deel van de ontvangen levensmiddelen hebben we gedeeld met de vijfenveertig vrouwen die voor een bevalling in ons gezondheidscentrum Mwinda te Sanga-Mamba lagen en met de twintig ondervoede kinderen.

Wij hebben ervaren wat onze stichter beloofde: ‘God zal erin voorzien.’ We hebben op verdrietige gezichten de blijdschap, de glimlach, het vertrouwen zien terugkeren. We hebben de gelegenheid ook te baat genomen om hen ervan te overtuigen de maatregelen die de Staat oplegt ter harte te nemen om zich te beschermen tegen de COVID-19. En de volwassenen hebben we moed ingesproken. Ze stonden vol bewondering.

Door die moeilijke tijden in de ban van het coronavirus zaten we vol verdriet en stress. De jaarlijkse retraite, die in deze periode viel, is dan ook weldadig geweest en heeft ons gewapend met goede moed om ervoor te gaan en om, binnen de opgelegde beperkingen, te doen wat we kunnen.

We hebben opnieuw moed gevat en voelen ons sterk. We zijn hoopvol en staan klaar om de beste oplossingen te vinden voor de zwaksten onder ons. We sensibiliseren wie naar ons toekomt, troosten hen, geven hun moed en zeggen hun te rekenen op de goddelijke voorzienigheid, want God zal erin voorzien.