Beste Zusters,

Ter gelegenheid van de Werelddag van het Godgewijde Leven (2 februari) schrijft de Congregatie voor het Godgewijde Leven een brief naar alle godgewijden waarin ze ons vraagt de boodschap van paus Franciscus in zijn encycliek Fratelli Tutti ter harte te nemen en centraal te stellen in ons leven, onze vorming en onze zending.

Een citaat uit de brief: ‘We kunnen van nu af deze waarheid niet meer ontwijken: dat we allen broers en zusters zijn, zoals we het, misschien niet altijd bewust, bidden in het Onzevader, want “als gelovigen zijn we ervan overtuigd dat er zonder openheid naar de Vader geen solide en onwankelbare basis kan zijn voor een oproep tot broederlijkheid” (FT, 272).’

Hierbij vind je de volledige brief. Ik weet dat we hem allemaal ernstig zullen lezen en overwegen en dat we zullen nadenken over wat hij betekent voor het leven van onze congregatie. Mag deze brief uit Rome voor ons een herinnering zijn! Laten we hem het belang geven dat hij in onze tijd verdient.

Zuster Lucy Jacob

*****

CONGREGATIE VOOR DE INSTITUTEN VAN GODGEWIJD LEVEN

EN VAN DE GEMEENSCHAPPEN VAN APOSTOLISCH LEVEN

We schrijven jullie op de vooravond van een dag die ons allen, godgewijde vrouwen en mannen, heel dierbaar is: een dag speciaal voor onze prachtige roeping, die op vele manieren Gods liefde voor de mens en voor het hele universum laat stralen. Om 17.30 uur op 2 februari vieren we in de Sint-Pietersbasiliek de 25e Werelddag van het Godgewijde Leven. Paus Franciscus gaat voor in de eucharistieviering, die zonder de tekenen en blije gezichten van de voorbije jaren niettemin de vruchtbare dankbaarheid zal uitdrukken die ons eigen is.

Met deze brief willen we de fysieke afstand verkleinen die ons vanwege de pandemie nu al maandenlang is opgelegd en jullie laten weten dat wij en allen die in dit dicasterie werken ieder van jullie en elke gemeenschap nabij willen zijn. Sinds maanden volgen we de nieuwsberichten uit de gemeenschappen van verschillende landen: ze spreken over verbijstering, de verspreiding van de besmetting, de doden, menselijke en economische problemen, instellingen die hun leden verliezen, de angst … maar ook over trouw die door het leed op de proef wordt gesteld, over dapperheid, een sereen getuigenis te midden pijn en onzekerheid, het delen van kwellingen en grieven, de zorg en nabijheid voor wie in de hoogste nood verkeren, naastenliefde en dienstbaarheid ten koste van eigen leven (cf. Fratelli Tutti, hfdst. II).

Onmogelijk al jullie namen te noemen, maar we vragen Gods zegen over ieder van jullie om te kunnen overgaan van het ‘ik’ naar het ‘wij’, in het besef ‘dat we allemaal in dezelfde boot zitten, breekbaar en uit ons gewone doen, maar tegelijk ook belangrijk en noodzakelijk, allen geroepen om mee te roeien’ (paus Franciscus, Bijzonder gebed, vrijdag 27 maart 2020). Wees de Samaritanen van vandaag, overwin de verleiding om je op jezelf terug te plooien en te wenen om jezelf, of om je ogen te sluiten voor de pijn, het leed en het gebrek van zoveel mannen en vrouwen overal in de wereld.

In de encycliek Fratelli Tutti vraagt paus Franciscus ons om samen te bewerkstelligen dat in iedereen opnieuw ‘een universeel verlangen naar broederlijkheid’ (FT, 8) geboren wordt, om samen te dromen (FT, 9), zodat ‘wij in staat mogen zijn om met een nieuw visioen van broederlijkheid en sociale vriendschap een antwoord te geven op de tegenwoordige pogingen om anderen te elimineren of te negeren’ (FT, 6).

Godgewijde mannen en vrouwen in religieuze, monastieke en contemplatieve instituten, in seculaire en nieuwe instituten, leden van de ordo virginum, kluizenaars, leden van gemeenschappen van apostolisch leven, jullie allen vragen we om deze encycliek centraal te stellen in jullie leven, vorming en zending. We kunnen van nu af deze waarheid niet meer ontwijken: dat we allen broers en zusters zijn, zoals we het, misschien niet altijd bewust, bidden in het Onzevader, want ‘als gelovigen zijn we ervan overtuigd dat er zonder openheid naar de Vader geen solide en onwankelbare basis kan zijn voor een oproep tot broederlijkheid’ (FT, 272).

Deze encycliek, geschreven op een historisch moment dat paus Franciscus zelf ‘het uur van de waarheid’ noemde, is een kostbaar geschenk voor alle vormen van godgewijd leven, die daarin, zonder de vele verwondingen van de broederlijkheid te willen negeren, de wortel van de profetie kunnen vinden.

Dit is een nieuwe oproep van de Heilige Geest. Zoals de heilige Joannes-Paulus II in het licht van de leer van een verbonden kerk de godgewijden aanspoorde om ‘echte experten van verbondenheid te zijn en de spiritualiteit van verbondenheid te beoefenen’ (Vita consecrata, 46), zo trekt paus Franciscus, die zich laat inspireren door Sint-Franciscus, stichter en inspirator van zoveel instituten van godgewijd leven, het blikveld open en vraagt ons om architecten van de universele broederschap te zijn, bewaarders van het gemeenschappelijke huis: de aarde en alle schepselen (zie encycliek Laudato Si’), broeders en zusters van allen zonder onderscheid van geloof, cultuur of achtergrond, want de toekomst is niet ‘monochroom’ (FT, 100) en de wereld is als een prisma met vele vlakken waar de schoonheid doorheen straalt.

Het is daarom zaak manieren te vinden om te begeleiden, hervormen en creëren; om projecten te ontwikkelen die de cultuur van ontmoeting en dialoog tussen volkeren en generaties bevorderen; om vertrekkend vanuit de eigen geloofsgemeenschap alle hoeken van de aarde en alle schepselen te bereiken, want nooit eerder hebben we zo sterk als in deze tijden van corona ervaren hoe alles met elkaar verband houdt en verbonden is (zie Laudato Si’).

‘Laten we dan dromen, als één mensenfamilie, als reisgenoten van hetzelfde vlees en bloed, als kinderen van dezelfde aarde, die ons gezamenlijke huis is, elk met de rijkdom van ons geloof en onze overtuigingen, met onze eigen stem, allen broeders en zusters’ (FT, 8). Met deze droom, die is toevertrouwd aan onze handen, onze hartstocht en ons doorzettingsvermogen, zal de komende februari weer een mooi feest zijn waarop we de Heer mogen loven en danken voor de gave van onze roeping en zending!

Aan Maria, onze moeder, Moeder van de Kerk, trouwe vrouw, en aan Sint-Jozef, haar echtgenoot, aan wie dit jaar is opgedragen, vertrouwen we ieder van jullie toe. Mogen jullie gesterkt worden in een levendig en liefdevol geloof, een zekere en vreugdevolle hoop, een nederige en werkzame naastenliefde.

We roepen over ieder van jullie de zegen af van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest: onze barmhartige God.

Prefect

Jose Rodriguez Carballo, o.f.m.

Aartsbisschop-secretaris