Situatie in Pakistan Mei 2021

We wachten op de dag dat we de vreugdekreten mogen horen, wanneer we opnieuw aan een normaal leven kunnen beginnen, een leven vrij van angst en onrust; wanneer we aan elkaar kunnen zeggen: “wees niet bang, alles is weer goed! Verheug je en wees blij!” Maar nu zijn we nog niet zover. Moge het spoedig wel zo zijn. Dat is onze wens en ons gebed tot de barmhartige en genadige Heer.

Op dit moment is de situatie angstwekkend en ontmoedigend. De derde golf van het virus is meer besmettelijk en levensbedreigend. Uiterlijke tekens en symptomen zijn er weinig. Men vraagt zich af: wie is de drager?... Daarom geven de mensen minder aandacht en worden ze onvoorzichtig. Vorig jaar, toen het begon, werden de mensen ongerust en voorzichtig, zodat Pakistan minder werd getroffen dan andere landen . Jammer! Nu het virus gevaarlijker is dan voordien, zijn de mensen minder voorzichtig en reageren ze onverantwoord. Gelukkig reageert de regering anders, men wordt actiever en ook strenger. In dergelijke situatie is het goed dat de mensen worden gedwongen bepaalde maatregelen te volgen zoals:

- Sluiting van de winkels vanaf 18h, terwijl voordien sommige winkels open waren tot laat op de avond;

- Elke zaterdag en zondag blijven de markten gesloten

- Het verkeer is herleid tot 50% voor de gewone verplaatsingen

- Parken en pleinen zijn niet toegankelijk

- Vaccinatie is mogelijk voor wie boven de 40 is. Mensen moeten niet ver gaan voor een vaccin. We vernemen dat men de scholen zal omvormen tot vaccinatiecentra, zodat mensen niet lang moeten aanschuiven.

- Voor de moslims nadert het EID festival. Dan zal er lockdown zijn van 8 tot 16 mei.

- Ook het leger is ingeschakeld in het vaccinatieproces. Wie de maatregelen niet volgt moet een fikse boete betalen.

In al onze communiteiten wordt een bijzondere aanbidding gehouden. En sommige zusters volgen een persoonlijk gebedsprogramma. Moge de Heer onze nederige gebeden aanhoren en onze planeet bewaren en genezen van deze dodelijke kwaal!

Ingezonden door Zr. Victoria Rehmat

COVID-19 – India

Momenteel beleven we de zwaarste crisis van ons leven in India. De eerste fase van Covid-19 was al heel erg, maar deze tweede fase is gewoon niet te beschrijven; het sterftecijfer stijgt van uur tot uur. Overal hangt de doodssfeer in de lucht. Twee van onze zusters werden reeds onbarmhartig van ons weggerukt. Ons hart is nog niet genezen en we blijven nog rouwen. Elke dag ontvangen we nieuws uit onze gemeenschappen dat de ene of een andere zuster besmet is met deze akelige virus; dit is ook zo in andere congregaties, parochies en dorpen. Sommige dorpen zijn volledig besmet. We vernemen ook de overlijdens in onze eigen omgeving ; ouders en verwanten van onze studenten en het lerarenkorps, mensen die we gekend hebben bezwijken aan de ziekte. Elke dag worden we gewekt met de doodsberichten. Het is angstig wachten op nieuws van de familie, vanuit de dorpen… maar we vertrouwen hen toe aan de almachtige handen van God. Sommige zusters verblijven nog in het ziekenhuis waar ze verder verzorgd worden. Anderen blijven in quarantaine in hun gemeenschap, onder de hoede van de beschikbare dokters. Verschillende communiteiten zijn gevestigd in de dorpen, waar vele besmettingen zijn. Zusters geven telefonisch raad aan de mensen wat ze kunnen doen om zieken te helpen in hun omgeving. Het is pijnlijk dat velen geen toegang hebben tot medicatie en ondersteuning.

Onze zusters die werken in de gezondheidsdienst doen wat mogelijk is om dag en nacht hulp te bieden aan de slachtoffers, op gevaar af voor de eigen gezondheid. We zijn bezorgd voor hen en ondersteunen hen met ons gebed. We zijn fier over hun edelmoedige inzet en vertrouwen hen toe aan de Heer. Al is er in verschillende staten lockdown, toch wagen de oversten van de grotere communiteiten zich naar buiten om te zorgen voor het noodzakelijke . Ze helpen elkaar in de naburige gemeenschappen .

De uitbarsting van het dodelijk virus maakt ons kwetsbaar en moedeloos. Overal is er tekort aan beschikbare bedden, zuurstoftoevoer en dokters en verplegers. De situatie is hartverscheurend wanneer je ziet dat ziekenwagens in rijen staan aan te schuiven aan de ziekenhuizen en zieken op brancards worden aangebracht hopend en smekend om geholpen te worden. Met heeft gestopt met mensen te testen omwille van het ontbreken van het noodzakelijke materiaal; de testcentra aanvaarden geen stalen meer.

In deze uitputtende situatie blijft slechts Gods hulp over. We geloven dat Hij er is en ons zal helpen om deze ramp te boven te komen . Alles zal goed komen op z’n tijd en op de wijze die in Gods plan ligt. Al onze communiteiten dragen de zorg mee voor onze hele provincie, onze congregatie en de wereld.

In onze ononderbroken aanbidding vinden we de kracht en steun van Hem die zegde: “Wees niet bevreesd, heb vertrouwen! Ik ben bij u!”

Ingezonden door Zr. Tessy Edayal