Beste Zusters,

Denkend aan jullie en ernaar uitkijkend om jullie spoedig te ontmoeten…

Tijd en getij wachten op niemand, ook niet op ons ZLJM. Wij bereikten het punt waarbij we zochten naar “welk woord, waar”! Terwijl wij poogden om de oriëntaties voor de volgende zes jaar te formuleren, werden al onze creatieve schrijverstalenten volop benut. Koortsachtig kwamen woorden nu eens hier, dan weer daar op onze computerschermen terecht, terwijl wij poogden om onze dromen voor de congregatie op dit ogenblik van onze geschiedenis, volop uit te drukken.

Door dit proces leerden we elkaar op een dieper niveau kennen en verrijkten we zelfs onze woordenschat, naast wat we op artistieke wijze in beelden pogen mee te delen. Deze eindteksten werden aan de vaardige handen van het redactiecomité gegeven voor de uiteindelijke “afgeborstelde” versie in de eigen woordenschat van Br. Emili Turu, onze begeleider.

Er werd ook tijd uitgetrokken om te spreken over de toekomstvisie voor Internationale gemeenschappen en ons begrijpen hiervan te verdiepen en te verruimen. Er was een rijke uitwisseling van ideeën die de huidige realiteit belichtte en ook hoe we in de toekomst kunnen evolueren om zo de vlam van ons charisma levendig te houden. Deus Caritas Est!

We kregen richtlijnen die ons zullen helpen bij het overbrengen van de essentie van het Algemeen Kapittel 2023 naar de provincies/regio’s en voor het plannen van de tweede sessie van het provinciaal kapittel.

Zondag kregen we een welverdiende rustdag met als hoogtepunt een avond van “optredens”. Hierbij kregen we een beeldend en kleurrijk uitdrukken van de rijkdom en de verscheidenheid van costumen en culturen uit iedere groep. Het was een zeer aangename avond met plezier en dolle pret. Ook werd hierin het thema van het kapittel op een mooie manier vertolkt in zang, dans en sketches.

Op zeven augustus kwamen we dan bij het voltooien van het kapittelwerk met het goedkeuren van de documenten en de verslagen van het ganse kapittelgebeuren. In haar afsluitende toespraak dankte zr. Lucy Jacob het uittredende team voor hun niet aflatende inzet gedurende de voorbije zes jaar en wenste hen het beste voor hun toekomstige zending. Zij prees de aanwezigheid en inzet van de begeleiders en van allen in de ondersteunende diensten en dankte hen in naam van de hele groep. Zij herinnerde ons eraan dat het proces waarin we op contemplatieve wijze inscheepten, ons aanzette om samen te groeien en te gaan op de weg van synodaliteit. Aangemoedigd keren we huiswaarts, met een vernieuwde geest. Dit zal zijn uitdrukking zal vinden in concrete daden die ons zo de mogelijkheid geven om de vlam van ons charisma steeds meer brandend door te geven aan de volgende generatie.

In naam van de afgevaardigden drukte zr. Elizabeth Roche onze dankbaarheid en waardering uit voor zr. Lucy Jacob en de raadsleden die zich van ganser harte geven voor de zending die hen toevertrouwd is in de geest van Dienend leiderschap.

Zr. Lucy Jacob, verklaarde dan als voorzitter het kapittel officieel beëindigd. De secretaresse van het kapittel, zr. Kim-Chi gaf hierna een inzichtelijk overzicht over het proces van het Kapittel waarbij ze de belangrijkste punten aanstipte.

Op 8 augustus vierden we de sloteucharistieviering met als voorganger, Mgr. Lode Van Hecke, bisschop van Gent. We waren verheugd dat vele zusters uit nabijgelegen gemeenschappen ons vervoegden voor deze speciale gelegenheid. In zijn homilie drukte de bisschop zijn waardering uit voor het feit dat hij met ons Zusters van Liefde eucharistie mocht vieren.

In zijn homilie vroeg de bisschop aandacht voor het feit dat er twee interpretaties zijn over wat het is een barmhartige Samaritaan zijn. Hij noemde het “barmhartige Samaritaan syndroom” als mensen goede werken verrichten voor de slachtoffers in de samenleving, maar dit doen om eigen naam en faam te verbeteren. Een tweede interpretatie is de evangelische wijze om barmhartige Samaritaan te zijn. Deze persoon handelt uit een meeleven met mensen in de periferie, met mensen zonder hoop.

Na de homilie volgde de formele installatie van het nieuwe Algemeen bestuur, waarbij de bisschop de handen van de leden van het nieuwe leiderschapsteam zalfde: de handen van zr. Lucy Jabob, Angelique Dikete, Beatrice Tshilemba, Suman Anima Toppo and Mary Joseph Valiyankal. Zij bevestigden ook hun JAWOORD op het besluit van het Kapittel.

Als ouderdomsdeken van het Kapittel, overhandigde zr. Elizabeth de teamleden een symbool dat ons allen herinnert aan de uitnodiging om in de geest van het Cor Unum te leven.

Na de eucharistieviering begaven allen zich naar de eetzaal, dansend en zingend op het ritme van de trommel. Daar genoten we van een heildronk en een feestelijk middagmaal. We bereiden ons nu, met een vernieuwde geest voor om huiswaarts te keren.

Met Gods zegen en de allerbeste wensen van de Kapittelleden.

Klik hier om de foto’s van het Kapittel te bekijken.

Beste zusters,

Op 25 juli in de ochtend, wachtte ons een verrassing in de kapittelzaal: een magische doos. Aan de buitenkant bevonden zich de foto’s van: Paus Franciscus, Poetin, Vader Triest, Moeder Placide, een tijger en een olifant. Wat zat er in de doos? Juist,… chocolade… maar wat wil dit zeggen ? Ieder heeft haar eigen manier om ernaar te kijken, zonder daarom te beseffen dat de essentie soms verborgen is. Dit heeft ons geholpen om de oriëntaties die we al hadden vastgelegd verder uit te diepen. Deze taak werd toevertrouwd aan de verschillende groepen die de vorige avond werden samengesteld.
Na het zien en het oordelen, zijn we op 26 juli overgegaan naar een volgende etappe, nl. die van het handelen. Het verder uitdiepen van de thema’s wordt vervolgd. Er werd ons gevraagd om onze antwoorden zo te formuleren dat ze specifiek, meetbaar, bereikbaar en realiseerbaar binnen een bepaalde tijd.(SMART)

Van 27 tot en met 29 juli verbleven we in de stilte, het gebed en het proces van onderscheiden. Dit bracht ons tot de verkiezing van een nieuw team voor het algemeen bestuur. De avond van de herverkiezing van de algemeen overste, zr. Lucy Jacob was het volop feest. Bloemen en een aperitief mochten niet ontbreken. De volgende dag hebben de vier algemene assistenten tot onze vreugde hun verkiezing aanvaard. Zoals David, de kleine herdersjongen werd elk van hen geroepen vanuit de zending die zij momenteel uitoefenen: zr. Angélique Dikete vernieuwt haar mandaat; zr. Béatrice Tshilemba zal Cana, het Junioraat verlaten. Zr. Suman Anima Toppo zal niet langer regionaal overste van Vietnam zijn en zr. Mary Joseph Valiyankal zal niet langer provinciaal overste van de Ranchi Provincie zijn.

‘s Avonds kwamen we samen voor een toch wel speciale eucharistieviering. In zijn homilie heeft de priester het team uitgenodigd om zout van de aarde en licht van de wereld te zijn bij het uitoefenen van hun zending. Na de eucharistieviering hebben de kapittelleden de equipe verwelkomd met dans en een feestelijk avondmaal.

Op zondag stond om 8 uur een bus klaar om ons naar Mechelen te voeren waar we een aantal sites bezochten die Vader Triest in zijn tijd ook moet gezien hebben. Om 10u30 zijn we naar de eucharistieviering gegaan in de St. Rombouts kathedraal. Vervolgens begeleidde zr. Anne-Marie Dhooghe ons naar het restaurant Lunch Garden te Zemst. Vandaar ging het richting Brussel, stad die we per bus verkenden. De gids Patrick wachtte ons op bij het Atomium. Allen waren wij onder de indruk van de grootte van dit symbool. Vervolgens konden wij vanop afstand en met plezier een aantal bezienswaardigheden verkennen: het paleis en het koninklijk park, de parlementen van de verschillende deelstaten en gemeenschappen van België en het Belgisch parlement. Uiteindelijk mochten wij ook het Europees parlement, orgaan van de Europese unie ontdekken. Samen met de Raad van de Europese Unie vormt dit parlement het wetgevend orgaan van de Europese Unie. De eenheid van deze lidstaten bewijst dat eendracht macht betekent en kan leiden tot het welzijn van de volken.

Op 31 juli zijn we met vernieuwde kracht weer aan het werk gegaan.

Beste zusters, wij voelen de kracht van jullie gebed. Laten we verenigd blijven in ons Cor unum, anima una.

Uw zusters, kapitulanten.

Klik hier om de foto’s van het Kapittel te bekijken.

Beste Zusters,

Opnieuw een hartelijke groet vanuit Dilbeek!

Wij gingen verder met ons nadenken in de context van de vraag: ‘Wie is mijn naaste?” en gebruikten hiertoe het contemplatief proces van: “zien, oordelen, handelen”. De twee volgende dagen, 19 en 20 juli werden besteed aan de presentaties en de rapporten uit de regio’s en de provincies, gevolgd door het verslag van het Algemeen Bestuur. De Algemeen Overste zr. Lucy Jacob en haar raadsleden: Zr. Deepthika Silva, Zr. Angele Dikete, Zr. Roshni Barla en Zr. Cecile Ndaya stelden een gedetailleerd rapport voor over het leven en de zending van de Congregatie in de voorbije zes jaar. Dit rapport bestond ook uit het rapport over het financieel beheer dat door zr. Rosily Mathew, algemeen econoom werd voorgesteld.

Dit alles vroeg om- een luisteren met het oor van het hart om zo te verstaan wat de Heer ons in dit alles te zeggen heeft. De presentaties gaven ons een helder beeld van het leven van de verschillende entiteiten alsook van de congregatie als geheel. Op dit punt aangekomen werden we ertoe aangemoedigd om van onze rol als Afgevaardigden, over te gaan naar die van Kapitulanten en om als Congregatie te denken.

Vanuit het beeld dat we van de Congregatie als geheel kregen, werden we op onze pelgrimstocht naar Terhaegen en Lovendegem ondergedompeld in de geest van onze stichter Vader Triest en van de eerste zusters. In Terhaegen werden we hartelijk welkom geheten door zr. Birgit Goslain en de leden van de internationale gemeenschap. Na een frisdrankje gingen we naar het Erfgoedhuis waar we de meest aangrijpende en diepste momenten beleefden in de sterfkamer van Vader Triest, vooral bij het beluisteren van de opgenomen overwegingen van Vader Triest zelf vanop zijn sterfbed.

Onze volgende halte was “Huize De Bron”, ons stichtingshuis te Lovendegem waar zr. Anne-Marie Dhooghe en zr. Claire Boelens ons opwachtten. Hoewel de geschiedenis ons al te bekend is, is ter plaatse zijn nog een overweldigende ervaring.

Vanuit ons eerste huis wandelden we naar de crypte waar Vader Triest, Moeder Placide en enkele vroegere Algemeen Oversten begraven zijn op het kerkhof die de laatste rustplaats vormt voor meer dan duizend mensen. De nieuwe toegang met langs de ene kant glasramen en langs de andere citaten uit de geschriften van Vader Triest, leidde ons naar de grafkapel met de crypte. Daar baden we tot Vader Triest en we ervaarden dit als zeer belangrijke en gezegende momenten.

Een kort, maar verkwikkend bezoek aan de Zustergemeenschap te Lovendegem was het laatste stukje van onze pelgrimage naar de plaatsen van oorsprong. We werden getroffen door de liefde en het zorgen die we van onze oudere zusters mochten ontvangen. We vonden echt inspiratie in de vreugdevolle aanwezigheid en de dienstbaarheid van onze Zusters in de drie gemeenschappen die we bezochten. Hoewel we langer hadden willen blijven, moesten we afscheid nemen van allen. Verrijkt door deze ervaringen keerden we terug naar Regina Caeli.

De volgende dag kregen we een verrijkende input door Pater Peter Baekelmans CICM. Vanuit zijn lezing met als thema : “Nieuwe trends in de Zending”, hielp hij ons om de diepere gevolgen voor ons thema “Ga en doe evenzo” te verkennen en dit vanuit een bijbels perspectief, vanuit de huidige context in de wereld en onze spiritualiteit als Zusters van Liefde. Hij benadrukte dat we deze verschillende velden niet dualistisch mogen benaderen.

We waren dan klaar om naar een volgend stadium in ons observeren en aanvoelen te gaan en zo dieper in te gaan in het proces van het ontcijferen van wat de Heer ons wil zeggen, wat Zijn plannen zijn voor de toekomst van de ZLJM en wat de visie is voor de volgende zes tot twaalf jaar is. De rest van de dag spendeerden we in rustig, persoonlijk nadenken, in het maken van een Emmaüs tocht in groepjes van drie om zo verder tot een begrijpen en een geleidelijk formuleren van onze visie te komen en deze op verschillende wijzen te presenteren in het plenum.

Het proces ging verder met het herformuleren van de belangrijkste punten die we de vorige dag gedeeld hadden en die we verder in onze kapitteldocumenten en wat hieruit voortvloeit zullen moeten opnemen. Op dat moment herinnerde onze begeleider ons aan de visie van Paus Franciscus op de synode: “… dromen zaaien, profetische visies voortbrengen, het mogelijk maken dat hoop opbloeit, vertrouwen wekken, wonden verbinden, samen relaties weven….”

In de namiddag gaf Broeder Emili ons enkele richtlijnen voor de verkiezing van de Algemeen Overste en van de raadsleden.
Wij vertrouwen op jullie niet aflatend gebed in de geest van het Cor Unum.

Klik hier om de foto’s van het Kapittel te bekijken.

-------------------------------------------------------------------------------

Beste zusters,

Na lange reizen vanuit Afrika, Azië en Europa, werden de afgevaardigden voor het Algemeen Kapittel hartelijk verwelkomd. Hiervoor van harte dank. Voor sommigen was het een blij weerzien, voor anderen een eerste kennismaking. Wij zijn in Dilbeek, in het Regina Caeli Lyceum een school en internaat dat vroeger door de Zusters werd gerund en dit vanaf 1927. Onze Algemeen Overste heeft iedereen gevraagd om voldoende rust te nemen in de twee daarop volgende dagen.

Zaterdag, 15 juli 2023 : de grote dag van de opening.

In de voormiddag heeft zuster Lucy Jacob, onze Algemeen Overste een welkomstwoord gericht tot de leden, vooraleer over te gaan tot de voorstelling van de verschillende diensten met hun verantwoordelijken.

Om 16u30 was de openingseucharistieviering, voorgegaan door Kardinaal Jozef De Kesel in de St. Theresiakerk. Vele van onze zusters uit de Nederlandstalige Regio en van de gemeenschap België-Zuid waren aanwezig, alsook een aantal leken medewerkers, terwijl ook velen de plechtigheid online konden volgen. Een buitengewoon goed koor uit Ledeberg heeft allen kunnen bekoren. Na de homilie volgde de officiële opening van het 34e kapittel door de Algemeen Overste.
Na de viering was er een hapje en een drankje, wat iedereen toeliet elkaar te ontmoeten.

Zondag 16 juli werd besteed aan het persoonlijk lezen van de verslagen van de verschillende entiteiten.

Maandag 17 juli heeft zr. Lucy, na het contemplatief gebed om 6u30 en het ontbijt ons herinnerd aan de doelstellingen van een algemeen kapittel door de artikels 160 tot 163 uit de Constituties te citeren.

Hierna werden we uitgenodigd onze verwachtingen uit te drukken. Er waren verscheidene andere oefeningen die de kapitulanten moeten helpen om in te treden het contemplatief proces van het Kapittel.

Dit proces wordt geïnspireerd door de parabel van de barmhartige Samaritaan zoals beschreven in Fratelli tutti: ZIEN - OORDELEN – HANDELEN;

Hierna hebben we nagedacht voor de noodzaak om over te schakelen van de rol van afgevaardigden van de verschillende entiteiten tot die van kapitulanten in dienst van de Congregatie. Hiertoe worden wij verwezen naar de waarden die wij tijdens dit Kapittel moeten beleven.

Wij blijven, beste zusters, stellig rekenen op jullie meeleven in gebed.
De Kapitulanten

Klik hier om de foto’s van het Kapittel te bekijken.

Pakistan beleefde reeds in april van dit jaar een hele golf van problemen. Men had een hittegolf beleefd als nooit voordien. In dit klimaat ontstonden ongewone zware regens die al in juni begonnen, een maand vroeger dan de normale moessonregens. De Indus, de langste stroom in Pakistan, die in de Himalaya ontspringt, stroomde met woest geweld omlaag vanuit de smeltende sneeuw- en ijsvlakten… gevolg van de opwarming van de aarde. De arme bevolking had niet alleen te lijden door de natuurelementen, maar evenzeer door de egoïstische gedraging van de mensen. De overstromingen troffen vooral de provincies Sindh en Baluchistan en Zuid-Punjab. In deze streken woont vooral de gemarginaliseerde bevolking: uitgestotenen, armen, onvrije lijfeigenen van de heren. De machtige landheren hadden de richting van de stroming geleid naar de streken en dorpen van de armen, om eigen land en eigendommen te vrijwaren. In het noorden van Pakistan veroorzaakten bliksemstormen een stortregen van stenen en rotsblokken die gebouwen en restaurants langs de oevers vernielden .

Waterbekkens waren niet in staat het water op te vangen zodat 25 reservoirs min of meer onbruikbaar werden. Ongeveer één derde van het land werd zwaar geraakt door deze ramp. Duizenden dakloze gezinnen moesten zoeken naar een ander onderkomen in een gebied waar alles werd vernield. Wegen en spoorlijnen staan onder water. Vervoer en verbinding zijn verlamd. Alleen boten en helikopters kunnen mensen nog bereiken.

Het verlies van mensenlevens, gebruiksvoorwerpen en bezittingen is niet te overzien. Alles staat onophoudelijk onder druk die leidt tot depressie en psychologische problemen.

De Pakistaanse regering, de lokale Kerk en allerhande religieuze en sociale organisaties doen wat ze kunnen om de slachtoffers te helpen. Ook andere landen willen hiertoe bijdragen.

Nadenkend over de huidige situatie en luisterend naar de kreet van de armen wil onze provincie antwoord geven op de eisen en uitdagingen door de zusters te motiveren voor een sobere levensstijl en door studenten, leerkrachten en ouders uit te nodigen om actief en gul bij te dragen aan het herstel van deze lijdende bevolking. Het zal alleszins heel wat tijd vragen om het leven weer vernieuwd aan te vatten.

Wij hopen dat men ons volk, ons Pakistan niet zal vergeten in jullie dagelijks gebed.

• In juli-augustus verbleef Sr Lucy Jacob, Algemeen Overste, voor haar canoniek bezoek in de Provincie St.-Vincent de Paul in Congo. Na een zinvolle missie keerde ze op 16 augustus terug in het generalaat in Brussel.

• Sr Rosily Mathew, algemeen econome, bezoekt nu de gemeenschappen van de St.-Vincent provincie. Ze wordt vergezeld door Sr Cécile Ndaya. Beiden worden terug in het generalaat verwacht op 2 september

• Verschillende provincies – vice-provincies en regio’s hadden hun kapittel in juli of augustus. Algemene raadszusters vergezelden hen. Srs Deepthika en Roshni keerden terug respectievelijk uit Sri Lanka en Delhi/India, terwijl Srs Angélique en Cécile in de provincies in Congo aanwezig waren.

• Sr Lucy Jacob en Valsam genoten van een korte onderbreking van vier dagen in Koksijde van 24 tot 28 augustus. Met frisse lucht en nieuwe energie keerden ze terug.

• Na lang en geduldig wachten ontvingen de drie Indische novicen hun reisdocumenten voor het IAN (Internationaal Aziatisch Noviciaat) in de Filippijnen, waar ze op 20 augustus arriveerden: twee uit de Delhi-provincie en één uit Ranchi. Ze werden hartelijk onthaald door de vormingsgemeenschap. Met hun komst is hun totaal nu acht in het IAN.

• De leden van het Algemeen Bestuur gaan voor hun jaarlijkse retraite naar La Pairelle in Wépion, een bezinningscentrum van de Jezuïeten in België. Ze zullen afwezig zijn van 2 tot 10 september.

De Viering van de Schepping 2022 met als thema Luisteren naar de Stem van de Schepping neemt een aanvang op 1 september met de Wereldgebedsdag voor de Zorg voor de Schepping en wordt afgesloten op 4 oktober, feest van St. Franciscus. Het is een bijzondere tijd voor ons allemaal om te bidden en te werken om onze optie voor de zorg voor ons Gemeenschappelijk Huis concreet te maken.

Het Brandend Braambos als logo voor deze viering brengt sommige pertinente thema’s, die we vandaag beleven, speciaal onder de aandacht: hebzucht, uitbreiding van de woestijn, misbruik van de gronden, desintegratie van de ecosystemen, vervuiling van de woongebieden, vernietiging van het noodzakelijk levensonderhoud; mensen en dieren worden op de vlucht gedreven omwille van onrechtmatige branden en geweld…

Nochtans vernietigde en verbrandde het braambos niet, dat Mozes zag op de Horeb. In plaats daarvan bevestigde het dat God het klagen hoorde van allen die te lijden hadden. Hij beloofde tussenbeide te komen om hen te redden.

De boodschap van Paus Franciscus voor deze gelegenheid vestigt onze aandacht op het volgende:

• Oproep tot ecologische bekering: de Paus omschrijft het Scheppingsseizoen als een kans om ecologische bekering te cultiveren, nodig om te komen tot een constante verandering, die leidt tot een gezamenlijke bekering.

• Luisterend naar het lied en naar de kreet nodigt hij ons uit om te luisteren naar de welluidende lofprijzing van de liefdevolle Schepper, evenals naar het klagen van ons gemeenschappelijk huis omwille van de mishandeling. Dit luisteren kan ons de moed geven om onze levensstijl te veranderen.

• Een waarschuwing voor de volgende COPs (Conferentie van de 197 leden/landen: om akkoord te gaan met een nieuw milieu-pact). COP 27 over het klimaat wordt gehouden in Egypte in november 2022 en COP 15 rond biodiversiteit in Canada in december 2022. De Paus vraagt om te bidden opdat deze activiteiten de mensenfamilie meer mag verenigen om een definitieve oplossing te zoeken voor de tweevoudige crisissen: klimaat en biodiversiteit.

• Om gezonde principes te vestigen voor biodiversiteit:
  • Een heldere ethische basis creëren voor de hervorming die nodig is om biodiversiteit te redden;
  • Strijden tegen verlies van biodiversiteit, rekening houdend met het feit dat biodiversiteit een algemeen goed is dat afhangt van een gemeenschappelijke wil.
  • Mensen in kwetsbare situaties centraal plaatsen, vooral hen die meest getroffen zijn door het wegvallen van biodiversiteit, zoals de inheemse volkeren, de ouderen, de armen en de jongeren.

Ik ben er mij bewust van dat bijna al onze provincies en regio’s hun prov./reg. kapittel achter de rug hebben. Zorg voor de Schepping was één van onze voornaamste zorgen. De meesten hebben ook het thema “ecologische bekering” genomen tijdens hun jaarlijkse retraite. Laat de periode voor de viering van de Schepping een speciale tijd zijn om te bidden, te bezinnen en tot inzicht te komen rond wat het betekent voor ons ZLJM om “te doen zoals de barmhartige Samaritaan” in antwoord op de oproep voor ons gemeenschappelijk huis.

Bidden we met aandrang zoals Mozes, die zijn sandalen uittrok, toen hij zich op heilige grond bevond in Gods aanwezigheid, dat ook wij geïnspireerd worden om onze “sandalen” van onze gekende levensstijl af te leggen, een levensstijl die ons losmaakt van de schepping en van de Schepper. Mogen we in plaats daarvan de verbondenheid overwegen van de heilige grond en te luisteren naar de Stem van de Schepping!

Nota: het zou voor ieder van ons in de congregatie een aanmoediging zijn om te horen en te zien hoe ieder dit speciale seizoen heeft beleefd. Het zou mij echt helpen jullie ervaring op dat vlak te kunnen volgen op jullie respectieve websites, met enkele foto’s en video’s van jullie activiteiten!

We zijn erg bekommerd over de impact van de groeiende economische crisis voor de mensen, vooral voor de armen en de kwetsbare groepen en we herhalen onze bezorgdheid om Sri Lanka te steunen in deze moeilijke tijden als ZLJM.

Op dit ogenblik komen de jongeren van ons land in verzet tegen de huidige situatie in het land. Al braken de gevechten uit op het plein van Galle Face Green in de hoofdstad, begon het verzet officieel op 9 april 2022, maar het vuur smeulde reeds lang, toen in 1948 de onafhankelijkheid werd uitgeroepen.

Het volk, boos over de zwaarste economische crisis sedert meer dan 75 jaar, drukte, klaar en duidelijk z’n eisen uit. De slogan van de leiders “Wij zorgen voor het welzijn van ieder” had als antwoord van het publiek: “Gota, ga naar huis!” Dat betekende dat niet alleen de president moet opstappen, maar het hele ‘Rajapaksha-regime’ moet verdwijnen en daarom moet het systeem veranderen. Het was een dringende eis aan het adres van de belegerde president. Op zaterdag verzamelden de betogers zich in de kuststreek Galle Face Green, waar duizenden zich sedert meer dan 3 maanden hadden gevestigd om de president te dwingen ontslag te nemen voor de wijze waarop hij de economische crisis had aangepakt.

Op 9 mei 2022 nam de eerste Minister Mahinda Rajapaksha ontslag en op 9 juni werd Basil Rajapaksha, minister van Financiën gedwongen zijn kantoor te verlaten wat voor het volk een overwinning betekende.

Na hun terugtreden benoemde President Gotabaya Rahjapaksja Mr Ranil Wickramasinghe, die zelfs niet op de lijst van het parlement voorkwam, vermits hij al vijf keer ontslagen was.

De mensen wachtten op het aftreden van President Gota toen hij opnieuw begon met Ranil Wickramasinghe. Op 9 juli 2022 namen de betogers het presidentieel paleis in beslag, samen met zijn aanhangers.

Op 9 juli na de overwinning

Op de nacht van 8 juli samen met mensen in het Galle Face Green

Bijna twee miljoen mensen uit het hele land kwamen in opstand, niettegenstaande de ‘curfew’ (avondklok) en de situatie – geen benzine, geen brandstof, geen diesel en geen transport - . Woedende anti-regering betogers drongen zaterdag binnen en bestookten de officiële residentie van president Gotabaya Rahjapaksja in de hoogst beveiligde zone in centrum Colombo, na de vernieling van de barrikades. De enige eis was dat beiden onmiddellijk zouden vertrekken. De betogers staken ook de privé residentie van de eerste Minister Ranil Wickramasinghe in brand, ook al had hij zich al teruggetrokken.

Zij die begonnen met de strijd voor de rechtvaardige zaak, te weten de vestiging van een democratisch bewind, vormen momenteel de kern van het verzet en de eis voor rechtvaardigheid en soevereiniteit van Sri Lanka. En er zijn nog altijd kleine groepen die nog vasthouden aan de slaafse onderwerping aan het Rahjapashka regime.

Er wordt verwacht dat Gotabaya Rajapaksja op 13 juli 2022 zal vertrekken, om een dramatisch einde af te sluiten aan de machtsgreep van de Sri Lankaanse politiek sedert meer dan twee decennia.

Woordvoerder Makinda Yapa Abeywardena verklaarde op zaterdagnacht 9 juli 2022 dat President Rajapaksja had ingestemd om een stap terug te zetten en Eerste Minister Wickramasinghe blijft nog onbeslist om af te treden.

Zaterdagmorgen 10 juli 2022 bleven nog vele betogers kamperen in de officiële presidentiële residentie. Ze genieten van alle voordelen in de weelderige gebouwen en lokalen: de keuken, zwembaden, pianospelen, kaart- en andere spelen. Ondertussen heeft de politie al meer dan 3000 mensen opgepakt, die op zaterdag protesteerden.

Wij zijn slechts een druppel in de grote Oceaan. Wij, de zusters van Liefde, die deze kritische en cruciale situatie beleven in ons land, sluiten aan met andere religieuze groepen; wij steunen de betogers en eveneens militairen indien ze opkomen voor waarheid en recht en wanneer het gaat in de naam van menselijkheid. Op dit ogenblik hebben de religieuze leiders en rechters een belangrijke rol te spelen. We blijven bidden om wijsheid, moed en inzicht voor allen die besluiten moeten treffen. Onze belangrijkste zending is dat we werken aan vrede in ons land. We denken aan de woorden van onze Stichter, P.J. Triest: "Zrs van Liefde jullie zijn goden op aarde, jullie zetten Jezus’ werk verder!"

Zr. Pradeepika Perera

Eeuwige Geloften in Vietnam

25 juni 2022, een dag om nooit te vergeten voor Regio Our Lady of La Vang in Vietnam en voor onze Congregatie. Zes van onze Vietnamese Zusters legden eeuwige Geloften af tijdens de Eucharistieviering, voorgegaan door Aartsbisschop Joseph NGUYEN Nang van het Aartsbisdom Saigon.
Het zijn Zrs Teresa Phuong, Teresa Le, Maria Thao, Anna Lien, Anna Thang en Anna Thuy.

In zijn homilie richtte de Bisschop zich tot de pas geprofeste zusters, hij zegde dat de definitieve toewijding in het religieuze leven als volgeling van Christus slechts het begin is van een avontuur, de grootte en de diepte die men alleen maar kan ontdekken en begrijpen met ouder worden.

Vele priesters en religieuzen, weldoeners en vrienden, zowel als familieleden van de zusters loofden en dankten de Heer voor het wonder van zijn Liefde en zijn Zegeningen, die Hij hun betoonde. Zrs Roshni en Kim Chi van het Generalaat waren aanwezig voor de gelegenheid.
De Eucharistieviering werd gevolgd door een feestelijke maaltijd en een kleurrijk cultureel programma, opgesteld door de zusters en postulanten van de Regio.

Ook wij voegen onze felicitaties en de verzekering van onze biddende ondersteuning.

Van links naar rechts : Zusters Teresa Le, Anna Lien, Anna Thuy, Anna Thang, Maria Thao en Teresa Phuong

Viering van het jubileum en eeuwige Geloften in Lubumbashi

Op 2 juli 2022 hebben de zusters Suzanne MULEKWA KIZYALA, Céline KAYAMBI MUNSONGO en Christelle KAPYA KYONDWE in Lubumbashi zich voor altijd verbonden aan de Congregatie in aanwezigheid van Eerw. Moeder Lucy Jacob Palliam Pallithura, Algemeen Overste, die momenteel in de Provincie St. Vincent de Paul verblijft voor haar canoniek bezoek, samen met Srs Cécile Ndaya en Rosily Mathew.

Ook hebben onze Zusters Agnès MUMBA KANYAMPA en Viviane MANGEYA LUTA hun vreugde met ons gedeeld, die respectief hun 60e en 25e herdenkingsjaar vierden van hun religieuze geloften.

All the communities of Upper Katanga were represented at this celebration. We Alle gemeenschappen van de Haut-Katanga waren aanwezig voor de gelegenheid. Ook de Broeders van Liefde, de aangesloten leden van de ZLJM, andere religieuzen en familie van onze zusters die vandaag gevierd worden.

De Eucharistie had plaats in de Parochie O.-L.-Vrouw van de Vrede van de Gécamines. De Generale Vicaris van het Aartsbisdom Lubumbashi, Mgr Emmanuel MUMBA ging voor. Samen met hem waren 24 priesters en een diaken aan het altaar.

In zijn homilie sprak de celebrant over de zending van de profeet die afbreekt en weer opbouwt, die uittrekt en weer plant, wat onze opdracht betekent dat we het kwade uitrooien en het goede vestigen, het kwade verwijderen en het goede naar voor brengen op voorwaarde dat we ons hechten aan de Heer, zoals de wijnstok en de ranken.

Na de Mis werd het feestmaal gehouden in de zaal P.J. Triest van het lyceum Tshondo.

Van links naar rechts : Zusters Suzanne Mulekwa, Céline Kayambi en Christelle Kapya

IAN: Intrede in het Noviciaat, Juni 2022

Uit Vietnam traden op 27 april drie postulanten binnen en twee uit Sri Lanka op 28 april. En we wachten nog op drie anderen uit India.

Hun voorbereiding werd ingeleid op 24 juni en startte met een driedaagse retraite onder leiding van Zr Fatima Peiris. 23 juni was een dag van aanbidding in voorbereiding van het H. Hartfeest.

24 juni was een bijzondere dag. De vijf postulanten in IAN en de drie die nog zullen toekomen uit India, begonnen hun noviciaat in hun respectieve lokaliteiten

Hierbij de vijf novicen in IAN:

Hoang Thi Vuong, Tran Bich Oanh, Phan Thi Trang uit Vietnam, Niyomi Fernandez en Hiruni Livera uit Sri Lanka.

En de twee die in India wachten op hun reisdocumenten zijn: Pooja, Anjana and Christina.

Het was een ontgoocheling dat de twee postulanten die bestemd waren voor IAN niet naar de Filippijnen mochten reizen omwille van de beperkingen door corona.

We heten onze nieuwe novicen welkom in de Congregatie en wensen hun een mooie periode in IAN om thuis te komen in de geest van het ZLJM charisma en het verlangen om dit ook ten volle waar te maken!

Canoniek bezoek van de Algemene Overste

Zr Lucy Jacob, onze Algemeen Overste zal van 19 juni tot 15 augustus 2022 naar de Provincie St.-Vincent in Congo gaan voor haar canoniek bezoek aan onze zusters. Zr Cécile Ndaya en Zr Rosily Mathew vergezellen haar. Voor Zr Rosily is het de eerste keer om de situatie te verkennen en de zusters te helpen in hun verantwoordelijke taak op financieel vlak. We wensen hun een deugddoende ervaring.

Provinciale en Regionale kapittels 1^e sessie

In voorbereiding op het Algemeen Kapittels 2023 oefenen de provincies/regio’s zich in de kapittelervaring. Momenteel startte Regio Vietnam met hun kapittel op 27 juni 2022. Zr Roshni Barla als afgevaardigde van de Algemeen Overste nam de leiding als facilitator ze wordt ook bijgestaan door Zr Kim Chi Duong als afgevaardigde van het regionaal kapittel.

In juli 2022 vertegenwoordigt Zr Angélique Dikete als facilitator de Algemeen Overste in de Regio Mali, Zr Deepthika Silva gaat naar Sri Lanka, Zr Roshni Barla gaat naar Delhi en Zr Cécile Ndaya naar Rwanda. Ook hen wensen we bemoedigende kapittels. Moge de Geest hen begeleiden.

Vakantie

Na de kapittels zullen de zusters van het Algemeen Bestuur om beurt een moment van rust en ontspanning in familie kennen (een week), ook de zusters van de gemeenschap van het generalaat. Aan ieder wensen we ook een deugddoende onderbreking.

Internationaal Afrikaans noviciaat/Mali (IAN)

23 juni 2022: Inkleding van 9 postulanten

Dit jaar heeft het Internationaal Afrikaans noviciaat (IAN) in Mali negen postulanten mogen verwelkomen: vijf van de Vice - provincie Notre Dame de Kibeho uit Rwanda, drie van de Sint –Vincent provincie en één van de Regio Mali. Hun namen: Joséphine Mbuyi, Edith Dakouo, Mélanie Mbuyi, Bernadette Kabongo, Mary, Cloriose, Soline, Diane en Solange.

Vóór de inkleding brachten ze een tijd van stilte en gebed door bij de Heer.

De ceremonie had plaats tijdens de Eucharistieviering in de kapel van het noviciaat. Na de homilie van de priester verlieten de postulanten de kapel om het religieuze kleed aan te trekken, waardoor ze voor iedereen als religieuze voorkwam (blouse, pagne en sluier). Zingend en dansend kwamen ze de kapel weer binnen. We wensen hun een vruchtbare vormingsperiode.
 

Sint-Bernard provincie

24 juni 2022: tijdelijke Geloften van twee novicen in Kimpese

De provinciaal Overste, Zr Angèle Benabiabo, ging naar het noviciaat in Kimpese voor een gesprek met elke novice van het 2^e jaar vóór de professie. Op 23 juni begaven vele zusters uit verschillende gemeenschappen zich naar Kimpese voor de ceremonie.

De Eucharistieviering had plaats in de kapel en werd voorgegaan door E.H. Théophile LUWENGO, pastoor-deken van Kimpese en afgevaardigde van Mgr André Giraud PINDI, Bisschop van het Bisdom Matadi; hij werd bijgestaan door enkele priesters.

In zijn homilie benadrukte hij dat “de religieuze roeping Gods gave is” God, die roept wie Hij wil, wanneer Hij wil en zoals Hij wil. God neemt ons in vertrouwen ondanks onze kleinheid en hij vertrouwt ons zijn zending toe.

We willen ons aan Hem toevertrouwen opdat Hij ons vormt naar zijn beeld en van ons dienaars maakt naar zijn hart. Laat ons niet zeggen dat we maar kinderen zijn, maar laten we Hem ons leven wijden. De Mis werd opgeluisterd door het parochiekoor van de jongeren met junioren van de ZLJM.

Na de evangelielezing en de homilie volgde eerst de inkleding van de zeven postulanten, gevolgd door de tijdelijke Geloften van twee novicen.

Nadien volgde een feestmaaltijd voor de genodigden en alles werd afgesloten in een blije en dankbare sfeer.

Van links naar rechts : Zr Agnès Mukendi, Zr Angèle Benabiabo (provinciaal Overste) en Zr Brigitte Kalolo

Vice provincie Notre Dame de Kibeho, Rwanda

Viering op 24 juni 2022

Voor de Vice Provincie was 24 juni de gelegenheid om het feest – zo dierbaar voor onze Congregatie van de ZLJM, samen met andere feesten te vieren: Heilig Hart van Jezus, - de 186^e herdenking van het heengaan van onze Stichter P.J. Triest, - eeuwige Geloften van Sr Charitine Impuhwe in Gent (België) – vernieuwing Geloften van onze zusters: Marie, Felicité, Pascaline, Béatrice en Enatha – Inkleding van onze vijf postulanten - en tenslotte het onthaal van vier kandidaten die hun eerste jaar als postulanten inzetten.

Redenen genoeg om God te danken voor zijn liefdevolle aanwezigheid.

We erkennen erin het beeld van de eerste volgelingen van Jezus. Onze jongeren komen uit twee landen waar onze vice- Provincie aanwezig is: Burundi (Consolate en Estella) – Rwanda (Drocella en Marie-Rose). In hun bezinning als voorbereiding kozen zij de naam van de vier eerste apostelen: Simon Drocella – André Consolate – Jacques Estella – Jean Marie Rose. Laten we hen meenemen in ons gebed opdat hun patroonheiligen hen helpen om de netten uit te werpen en vrij en vreugdevol Jezus te volgen om ook vissers van mensen te zijn. Moge Maria, Notre Dame de Kibeho met hen meetrekken. (Zr Yvonne Ngomba Lukusa)

Regio Mali

26 juni 2022: Tijdelijke Geloften van drie novicen in San

Ook voor Mali was er een vreugdevol gebeuren: eerste Geloften van drie novicen: 2 van Sint-Bernard provincie en één van Sint Vincent provincie.

In de Eucharistie in de kathedraal van San, ging Mgr Hassan Florent Koné, Bisschop van San, voor, bijgestaan door een tiental priesters. Het koor van de parochie zorgde voor de feestelijke klanken.

In de homilie legde Mgr de nadruk op de noodzaak alles los te laten wat het religieuze leven kan hinderen en om het charisma te beleven dat onze Stichter P.J. Triest ons heeft nagelaten.

Hij beklemtoonde ook de opdracht van de ouderen om de jongeren te ondersteunen in hun groei van de religieuze roeping

De nieuwe medezusters zijn naar Regio Mali gestuurd als missionaris: Sr Joséphine, Sr Générose en Sr Séraphine. We heten hen welkom in de wijngaard van de Heer.

Van links naar rechts : Zr Joséphine Ankleme, Zr Générose Muambilabo en Zr Séraphine Machozi

>

24 juni 2022 was een uitzonderlijke dag in het “Moederhuis” van de Zusters van Liefde van Jezus en Maria in Gent! Drie gebeurtenissen tekenden deze dag: het feest van het Heilig Hart, de verjaardag van de hemelvaart van Vader Triest, onze Stichter, en tenslotte de eeuwige Geloften van Zr Charitine Impuhwe in de kapel van het moederhuis in Gent.

De plechtigheid werd ingeleid door de processie die van achteraan de kapel binnenkwam onder de feestelijke orgeltonen en zang van op het oksaal. De aanwezigheid van een honderdtal personen op de viering, waaronder de nieuwe Nederlandstalige Regio, ook de gemeenschap van Belgique-Sud, familieleden van Zr Charitine, personeelsleden van Tabor en medewerkers onderstreepten de betekenis van dit uitzonderlijk gebeuren.

In zijn homilie onderstreepte Mgr Luc Van Looy de zin van het religieuze leven, de zin met dezelfde betekenis in Europa als in Afrika, ook al is de context verschillend. Er is één God en wij volgen één en dezelfde Heer. Vandaag heeft de wereld de aanwezigheid van de religieuzen nodig, die het vooral opnemen voor armen en kwetsbaren. Daarom is het dringend nodig om veel te bidden voor de religieuzen die Christus volgen.

De viering was ontroerend voor alle aanwezigen en in ’t bijzonder voor de zusters die zich met genoegen herinnerden hoe zij jaren geleden hier hetzelfde mochten beleven. De Mis werd gezongen in vijf talen: Frans, Nederlands, Engels, Latijn en Kinyarwanda, om zo het internationaal karakter van de gemeenschap te onderstrepen, waar Zr Charitine bij hoort.

Volgende symbolen werden meegedragen in de processie: de paaskaars als beeld van de Verrezen Christus, bloemen die alle ZLJM vertegenwoordigen, druiven – hostie en wijn - als lichaam en bloed van Christus.

Na de viering volgde de receptie waar de genodigden gezellig konden uitwisselen met elkaar, waarna men samen aan tafel kon gaan waar de feestvreugde werd voortgezet!

Klik op volgend lijn om de foto’s te zien: Eeuwige Geloften van Zr Charitine Impuhwe

Video van de Eeuwige Geloften:

Zoals reeds vermeld werd ging de Nederlandstalige Provincie al enkele tijd door een proces van herstructurering. Op 20 juni 2022 bereikte de herstructurering z’n einddoel en werd de Regio geboren, afhankelijk van het Algemeen Bestuur van de ZLJM.

De installatie had plaats in de kapel van het Moederhuis in Gent om 14u00.

De ceremonie werd ingeleid met een processie: Zr Lucy Jacob, Algemeen Overste, droeg een wierookschaal, daarna volgden de regionale bestuursleden met de Constituties en Statuten van de ZLJM, de encyclieken Fratelli Tutti, Laudato Si en het synodaal document. Deze symbolen werden op het mooi versierde altaar gelegd.

Meer dan 60 zusters namen deel aan de viering samen met de leken medewerkers.

Eerst sprak Zuster Dominiek Vanvoorden een welkomstwoord. Na een bezinning op het Woord van God las Zr Lucy Jacob de officiële benoemingsbrief van de nieuw samengestelde Raad die gevormd wordt door:

1. Zr Birgit Goslain, Regionaal Overste

2. Zr Annie Duytschaever, Raadslid

3. Zr Anne-Marie Castelein, Raadslid

4. Zr Sushilla Toppo, Raadslid

Hun mandaat omvat vier jaar van 20/06/2022 tot 19/06/2026.

Van links naar rechts : Zr Annie Duytschaever, Zr Birgit Goslain (Regionaal Overste), Zr Anne-Marie Castelein en Zr Sushila Toppo

Na lezing van de benoemingsbrief drukte elk bestuurslid haar instemming uit om zich – samen met elkaar in te zetten in dienst van de Regio en het geluk van de zusters. Het werd symbolische verwoord door de geurende wierook in de schaal op het altaar.

Na de plechtigheid trok iedereen in de richting van de pandgang voor de receptie, waarna men kon aanschuiven aan tafel voor een eenvoudige en gezellige maaltijd in de refter van de zusters.

We wensen hun een “goed en zinvol leiderschap” naar Jezus’ Hart met de belofte van een vertrouwend gebed.

11 juni 2022 was een vreugdevolle dag voor beide Indische Provincies toen vijf novicen hun eerste geloften uitspraken in Hulhundu: twee van de Delhi-provincie en drie van de Ranchi-provincie. Ze hadden hun noviciaatsvorming gevolgd in Ashadeep, Hulhundu (Ranchi).

De nieuw geprofeste zusters zijn: Susana Cherowa – Mary Goreti Xalxo – Jyoti Hemrom – Salu Tirkey – Sumitra Laguri.

Mgr Felix Toppo, Aartsbisschop van Ranchi ging voor in de Eucharistieviering in de Church of Our Lady of Fatima in Hulhundi. Sr Lucy Emmanuel, Provinciaal Overste van de Delhi-provincie was aanwezig voor de geloften van haar twee novicen en op de receptie na de viering waren vele zusters van Ranchi en familieleden van de nieuwe zusters aanwezig.

Onze hartelijke wensen en ons gebed vergezellen hen bij de aanvang van hun leven in de grote familie van de ZLJM.

Van links naar rechts : Zusters Salu Tirkey, Mary Goreti Xalxo, Jyoti Hemrom, Susana Cherowa en Sumitra Laguri

Video van de Eerste Geloften :

Na twee jaar vorming in het noviciaat waren onze drie novicen klaar voor hun tijdelijke geloften. Het noviciaat heeft een stevige basis gelegd voor hun religieus leven. De novicen hadden de gebeurtenis ingezet met een achtdaagse retraite onder leiding van Fr. Patrick OFM Capucijn. Na deze acht dagen volledige stilte en afzondering, bezinning en onderscheiding waren onze drie novicen Aniqa Shoukat, Shiza Arif en Summan Ashraf klaar om naar het diepe te varen en hun netten uit te werpen.

De traditionele ceremonie van het knippen van het haar bij de novicen gebeurde reeds op de vooravond, 22 mei 2022, toen alle zusters erbij waren na hun rijke ervaring van de eerste sessie van het provinciaal Kapittel. Deze sessie herinnert aan het begin van de religieuze congregaties. Traditioneel werd de hymne ingezet “Ik wil Jezus volgen” gevolgd door een schriftlezing en Ps. 45, door iedereen mee- gezongen. Na de psalm gaf Sr Noreen Peter, novicenmeesteres, uitleg over deze traditie: het haar wordt afgeknipt als symbool van totale toewijding en zelfgave aan God.

Op de morgen van 23 mei 2022 begaf de vormingsgemeenschap zich richting kapel van de Provincie, waar de novicen verwelkomd werden door de Provinciale, de Algemene Raadzuster en de Overste van de gemeenschap, samen met de andere zusters. Allen traden verheugd binnen en dankten de Heer voor deze nieuwe leden van de Congregatie. De kapel was prachtig versierd en een zinvolle liturgie volgde. Vermits men voor het Algemeen Kapittel het thema had gekozen “Ga en doe jij evenzo”, wensten onze novicen hetzelfde thema te nemen voor hun eerste geloften. Ze drukten hun verlangen uit, waarna de provinciale Overste hun het religieuze kleed en sluier overhandigde, samen met de Constituties en Statuten van de Zusters van Liefde van Jezus en Maria. Het was een moment van vreugde en zegen voor de Provincie.

Ze spraken de Geloften uit tijdens de Eucharistieviering waaraan ook priesters, religieuzen, familie van de novicen en geassocieerde leden van de ZLJM deelnamen. De processie werd ingezet door de Zusters van Liefde samen met de drie novicen, hun ouders en de priesters.

De H.Mis werd voorgegaan door Vicaris Fr Arif Sardar, met andere priesters. Tijdens de Mis legden de novicen voor God publiek de geloften af van armoede, zuiverheid en gehoorzaamheid voor drie jaar in dienst van de Heer en zijn mensen naar het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan. Daarna ontvingen zij het kruisje van de ZLJM als teken van hun toebehoren aan de Congregatie.

De ceremonie werd verder gezet met de bloemenkransen voor de nieuw geprofeste zusters, als symbool van vreugdevolle aanvaarding door drie jubilerende zusters. Het was een ontroerend moment te zien hoe zij werden onthaald ter ondersteuning van hun engagement.

Na de slotzegen werd een “dankwoordje” uitgesproken door de pas geprofeste zusters. Het zangkoor, voorbereid door dhr Amir Yaqub en Sr Magdalene Yaqub, zongen prachtige liederen in de geest van gebed en dankbaarheid.

Na de H. Mis gingen de pas geprofeste zusters de congregatie voor naar het Sacred Heart Convent Hall, waar een nieuwe ceremonie volgde met het snijden van de taart, en het overhandigen van geschenken. Daarna kon ieder genieten van een heerlijke feestmaaltijd.

Moge de Heer onze drie nieuwe ZLJM overvloedig zegenen en hen blijven begeleiden op hun weg als zijn uitverkoren volgelingen.

De vormingsgemeenschap, Lahore

Van links naar rechts : Zusters Aniqa Shoukat, Summan Ashraf en Shiza Arif

Hartelijke gelukwensen aan onze zusters Prabha Horo, Sarojini Minj, Roshni Kerketta, Asunta Kujur, Shila Indwar, Martina Soren van de Ranchi Provincie en Rubita Narzary, Alice Chauhan, Susari Herenj van de Delhi Provincie, die hun Eeuwige Geloften aflegden op 14 december 2019 in het Nirmala College in aanwezigheid van Sr Mary Joseph, Provinciaal Overste van Ranchi en Sr Teresa Attumpuram, Provinciaal Overste van Delhi. Het was een vreugdevolle dag voor ons allemaal die getuigen waren van de toewijding van de zusters aan God en aan de Congregatie voor het leven.

Om 9u30 werd de viering ingeleid met de mooie dans door onze leerlingen internen en de negen jonge zusters die langzaam en plechtig volgden in processie met een lamp die ze op het altaar plaatsten. Sr. Albina Mundu, vormingsverantwoordelijke voor de Derdejaars richtte het woord tot de aanwezigen. De Aartsbisschop van Ranchi, Mgr Felix Toppo, s.j. ging voor in de Eucharistie samen met vele priesters. Hij gaf een inspirerende homilie, waarin hij de aandacht trok op de zin van de religieuze roeping en de totale toewijding aan God. Hij riep elke zuster op om Jezus als centrum van haar leven te nemen.

Sr Sushma Ekka, samen met enkele zusters en de leerlingen internen zongen prachtig, de zang gaf een extra betekenis aan de plechtigheid.
Vele familieleden en vrienden waren aanwezig bij dit belangrijk gebeuren. Zrs Teresa Thuan, Maria Loan en Maria Hanh, de drie Vietnamese zusters die met hen het derde jaar volgden in Ranchi, waren ook aanwezig om te delen in hun vreugde. Na de H. Communie sprak Sr Roshni Kerketta , één van de jong geprofesten, een dankwoord.

Alle aanwezigen waardeerden de gastvrijheid van Sr Lidwin en de gemeenschap, ze genoten van de heerlijke lunch die was klaargemaakt. Het was echt een deugddoende verrassing tussen de vorige vieringen: gouden jubilea en de provinciale samenkomsten. Allen hadden zich honderdpercent ingezet voor deze onvergetelijke dag, een teken van verbondenheid en onvermoeibare dienstbaarheid.

De jong geprofesten trekken nu, vervuld van Gods Geest, uit naar hun nieuwe missie. We danken de Heer voor het geschenk van deze negen zusters aan de Kerk en aan onze Congregatie. We wensen en bidden dat ze ten volle mogen leven in vreugdevolle trouw aan de Heer en aan hun roeping.

28 mei – de langverwachte aankomst van Zr Erna

In de namiddag van 28 mei 2019 werd onze maandenlang verwachte Zr Erna De Wulf onthaald in de vlieghaven van Kigali. Ze zou komen helpen bij de voltooiing van het “schoolcomplex Mère Placide” begonnen in januari 2017 door Zr Mary-Paul Vadassery, directrice, in samenwerking met Zr Charitine Impuhwe, studiemeesteres en Zr Thérèse Mukandoli, die hen vervoegde vanaf het tweede trimester als secretaris-boekhouder. Vermits Zr Mary-Paul benoemd werd als Vice-Provinciale was het voor haar niet meer mogelijk de taak van de schooldirectie verder waar te nemen. Voor die reden deed zij beroep op Zr Erna om haar te komen vervangen. Zr Erna bleef eerst twee weken in het vice-provincialaat in Nyamata om te vernemen wat er van haar verwacht werd en om de nodige stappen te zetten voor het bekomen van de visa en de identiteitskaart van Rwanda. Tussendoor was het nog een gaan en een komen naar Butare; zeker bij de naaister voor het aangepaste uniform.

Op de avond van 16 juni arriveerde zij, uitgedost zoals het hoorde, in Ndera, waar ze enthousiast werd onthaald door de gemeenschap. Overal ontdekte ze bekende gezichten en was het ook bemoedigend kennis te maken met de jonge zusters en de aspiranten.

Vrijdag 21 juli wachtte een warm onthaal in de school door leerkrachten en leerlingen in sportuniform zoals elke vrijdag. Zr Mary-Paul stelde Zr Erna voor als de nieuwe directrice van de school samen met Zr Marie-Claire Uwamahoro als nieuwe studiemeesteres. Het onthaal werd nog eens hernomen op maandag 24 juli, nu met de leerlingen in hun dagelijkse uniformen.

23 juni - Vijf aspiranten worden naar Butare gezonden om het postulaat te beginnen

Het was voor hen een vreugde, maar ook voor ons.

27 juni – onthaal van de jonge zusters die terugkeerden uit Mali

Drie postulanten hebben, na hun vorming in Rwanda, nu het noviciaat in Mali afgesloten met het uitspreken van hun eerste geloften op 23 juni. Vervuld van vreugde en vertrouwen, keerden ze – feestelijk gekleed – terug op 27 juni. Zr Enatha ging onmiddellijk naar haar zieke ouders met kanker.
Zr Beatrice en Zr Pascaline bleven in Nyamata in het provincialaat, in afwachting van een andere viering: twee eeuwige geloften en één zilveren jubileum.

28 juni - het grote feest van het Heilig Hart

De ganse communiteit had zich klaar gemaakt voor de aanbidding van het H. Sacrament vanaf 7u00 ’s morgens tot 18u00 ’s avonds om samen af te sluiten met gezamenlijke aanbidding van 18u00 tot 19u00. Nadien was er een feestmaal en een vrolijke recreatie bekroonde dit belangrijke feest van onze Congregatie. God zij geloofd!

5 juli – Grote vreugde in Ndera: Eeuwige Geloften van onze zusters in Ndera: Zr Marie-Claire Uwamahoro en Zr Gaudiose Icyimpaye – en ook nog een zilveren kloosterjubileum van Zr Marie Mukayambire van Bujumbura

De hele gemeenschap van Ndera had zich aan ’t werk gezet om dit feest voor te bereiden. Twee dagen vóór het feest kwamen de eerste zusters toe die van ver moesten komen, onder hen Zr Marie Mukayambire , die in Bujumbura – Burumba woont. Het was een heuglijk weerzien ook met de zusters die uit Nyamata en Butare kwamen.

Die dag hadden we ’s morgens een mooie zinvolle liturgie en om 10u30 begon de Eucharistie, voorgegaan door onze bisschop in concelebratie met 27 priesters. Vele familieleden, religieuzen en talrijke parochianen kwamen dit drievoudig gebeuren meevieren. De Mis duurde bijna 4 uren, daarna gingen alle genodigden naar de school “Mère Placide” waar alles klaar stond voor het feest. De nieuwe postulanten traden op met een traditionele dans. Tijdens de maaltijd werden korte toespraken gehouden en om te besluiten gaf de bisschop ons de zegen. Om 17u00 gingen we uit elkaar, ons hart vervuld met dankbare vreugde.

6 juli – Eerste communie in de school

En ja, na het feest van de grote mensen op 5 juli, was het nu de beurt aan de kleinen. Negen kinderen waren goed voorbereid door onze zusters Thérèse en Charitine voor hun eerste communie. Ze waren al vroeg present met hun families. De Mis van 10u00 werd voorgegaan door de pastoor van de parochie op de speelplaats. Sedert meerdere weken had Zr Charitine leerlingen van het 4e en het 5e leerjaar het zangkoor voorbereid voor de feestelijke viering. Ze deden het graag voor hun jongere schoolkameraadjes. Voor één gezin was het een dubbel feest, want tijdens de viering werd het kleine broertje gedoopt. Na een eenvoudig etentje ging het feest verder in eigen familie.

20 juli – Installatie van de nieuwe overste in Ndera

Na het vertrek van de overste Zr Mary-Paul die nu vice-provinciale benoemd was, bleef er een lange wachttijd die nu werd afgesloten met de aankondiging van de nieuwe overste: Zr Thérèse Mukandoli. Het was opnieuw goed nieuws!

Op zaterdag 20 juli kwam Zr Mary-Paul, en in een mooie avondliturgie, voorbereid door Zr Colette, werd Zr Thérèse Mukandoli geïnstalleerd als lokale overste voor een periode van drie jaar. De vreugde kreeg een vervolg tijdens de maaltijd en de recreatie nadien. Juist vóór de maaltijd deelde Zr Mary-Paul nog een goed nieuws mee: de benoeming van twee raadzusters: Zr Erna De Wulf en Zr Colette Uwamahoro!

Dit was het relaas van wat we deze laatste maanden hebben beleefd. De Heer gaat met ons mee…

TIJDELIJKE GELOFTEN VAN 9 NOVICEN IN KIMPESE

Na het canoniek jaar werden de novicen van het 2e jaar verdeeld over de verschillende communiteiten voor een stage van 3 maanden om er de ervaring van het charisma van de Congregatie te leren kennen via onze caritatieve werken en diensten.
Zoals voorzien kwamen de novicen op 6 december 2018 terug naar het vormingshuis om de resterende cursussen van het programma af te maken.

In juni namen ze gedurende 10 dagen deel aan de charisma-retraite, geleid door hun vormingsverantwoordelijke Sr Adolphine Lukadi.

Van links naar rechts :
Eerste rij: Zr. Rosette Milolo, Zr. Christine Lukadi, Zr. Emérence Bikuba, Zr. Adolphine Lukadi (vormingsverantwoordelijke), Zr. Bertine Nyamabu, Zr. Marie Claire Tshituka, Zr. Blandine Malungisa
Tweede rij : Zr. Marie Tshituka, Zr. Rosalie Dibele, Zr. Huguette Lakuwa

Op 19 juni ging Sr Angèle Benabiabo, provinciaal overste, naar het noviciaat voor het gesprek met elke novice van het 2e jaar. Op 23 juni togen vele zusters naar Kimpese. Op 24 juni vernieuwden 13 junioren hun religieuze geloften tijdens de morgenwijding na de lofzang vóór de provinciaal overste, Sr Angèle.

De Mis begon om 9h30 en werd voorgegaan door E.H. Vicaris Giraud Mpindi Mwanza van het bisdom Matadi, een 20-tal priesters concelebreerden. Het parochiekoor van de jongeren, waaronder 2 junioren van de ZLJM , verzorgden de zang.
Eerst was er de ceremonie van de inkleding van 6 postulanten. Dan volgden de eerste geloften van de 9 novicen van het 2e jaar na de acclamatie van het evangelie van de dag.

Op het ritme van de liederen begaven ze zich naar de aangeduide plaatsen vooraan en na de homilie legden ze de geloften af. Na de Mis werd een gelegenheidsmaal aangeboden aan de genodigden. Alles verliep in een aangename joviale sfeer.

’s Avonds werd het souper opgediend na de aanbidding en de vespers op het Joseph Triest – plein (grote communiteit) voor de ZLJM, de families van de jonge zusters en voor de genodigden die de volgende dag moesten reizen.

VIERING ZILVEREN JUBILEUM EEUWIGE EN TIJDELIJKE GELOFTEN IN LUBUMBASHI

Aankomst van de novicen

Hier enkele beelden over onze tocht:
Op 17 juni 2019 om 5u00 verlieten we Kimpese richting Kinshasa en arriveerden er om 10h00. De zusters van de gemeenschap N.D. de Grâce / Gombe heetten ons hartelijk welkom en tegen 15h00 stonden we aan het agentschap om onze bagage te wegen. Dan ging het terug naar de communiteit om het feestje verder te zetten in aanwezigheid van Soeur Angèle Bénabiabo, onze provinciaal overste.

De volgende morgen zorgden de zusters voor een feestelijke morgenwijding. Daarna gingen we op bezoek bij de Broeders van Liefde en dan weer bij de Provinciaal Overste die ons feliciteerde en ons bemoedigde met wijze raadgevingen.

Rond 10h00 waren we op de internationale vlieghaven van Ndjili, want de vlucht voor Lubumbashi vertrok om 15h00. We kwamen toe in Luano om 19h10, waar de zusters Victorine NTENGU en Gisèle KANAILA ons opwachtten, blij ons weer te zien na zovele jaren.

Dan ging het naar het provincialaat, waar het weer een aangename welkom was. Begeleid door zang en dans traden we de kapel binnen waar Zr Marie-Céline Bulungu, de Provinciale het lof- en dankgebed inzette. In de living dronken we weer een fris glaasje vooraleer we rond 21h30 naar N. Dame d’ Espérence werden gebracht waar we weer een warme welkom genoten. Het laatste onthaal was in het Junioraat / Cana waar we zouden logeren. Daar zorgden de Zusters Béatrice Gaudoin en Marie-Claire voor.

Ons verblijf duurde een week en vier dagen met voorbereiding en bezinning in afwachting van de grote dag van de professie. Twee dagen vooraf bleven we in afzondering met gebed, Eucharistie en boetesacrament.

Jubelviering en afleggen van de geloften

Op 29 juni 2019, dag van de professie, zorgden wijzelf voor de morgenwijding. Na het ontbijt maakten wij ons klaar voor de Eucharistieviering in de parochiekerk van N.D. de la Paix, Gécamines.

Enkele ogenblikken na 10h00 begon de Mis in aanwezigheid van de parochianen en de familieleden van de uitverkorenen. Het zangkoor AMANI zette de intredezang in. Alle aanwezigen zongen enthousiast mee terwijl Mgr Gédéon KAFUKU, Vicaris en hoofdcelebrant, samen met 12 priesters, acolieten, de jonge zusters en andere ZLJM, in stoet optrokken naar het altaar van de Heer.

De zuster begeleidster opende de ondervraging; de aanwezigen volgden met aandacht de commentaren die aangepast waren aan de liturgie.
Dan kwam het moment dat de Provinciaal Overste elke novice naar voor riep en bij naam noemde. Deze antwoordde “hier ben ik”
De jonge zusters kwamen al zingend naar het altaar en daar voor het altaar verklaarde ieder dat zij voor altijd gehecht zal blijven aan God en aan zijn Zoon Jezus-Christus.

Van links naar rechts : Zr. Cornelie KALUNGA, Zr. Solange-Clarisse MUEJA, Zr. Nelly KASHIKA, Zr. Suzanne KAD en Zr. Marie-Jeanne APENDEKI

In zijn homilie beklemtoonde de Vicaris de betekenis van de evangelische raden, vooral de gelofte van gehoorzaamheid.

Na de ceremonie van de eerste geloften volgde die van de eeuwige geloften. Na een woordje met de Vicaris gingen de 2 toekomstige eeuwig geprofeste zusters naar hun ouders om hun zegen te vragen. Dan kwamen ze terug naar het altaar waar de ceremonie werd verder gezet door de priester en door de provinciaal overste. Natuurlijk werden de nieuwe ZLJM ook begroet en verwelkomd door de zusters, de Familie van Triest.

Pas na de hele ceremonie werd het gewone ritme van de Mis hernomen. Een zuster van de provincie sprak nog een dankwoord uit aan God en aan alle aanwezigen en de hele viering werd om 14h00 beëindigd. Dan ging men voor de rest van het feest naar de zaal P.J. Triest in het lyceum Tshondo.

In juni van dit jaar 2019 hadden twee gebeurtenissen plaats in het Inter-Afrikaans noviciaat: vijf jongeren, waaronder twee uit Rwanda en drie uit de Democratische Republiek Congo (RDC) begonnen hun noviciaat en zeven jongeren, waaronder drie uit Rwanda en vier uit RDC legden hun eerste geloften af.

INKLEDING

Wij, novicen van het eerste jaar, mogen jullie met grote vreugde vertellen hoe onze inkleding gebeurde in het Inter-Afrikaanse noviciaat in Mali.

We begonnen met een achtdaagse retraite van 4 tot 13 juni 2019. De retraite werd geleid door Pater Grégoire Keita met het thema “roeping”. Even in het kort: “Het is God die roept wie Hij wil en wanneer Hij wil. Hij heeft ons geroepen en nodigt ons uit om ons met vreugde te begeven op zijn weg. Onze roeping is een liefdesavontuur, dat betekent: God beminnen en zijn liefde verkondigen overal waar de armen een beroep op ons doen, en ook zelf bemind worden.”

Van links naar rechts : Julienne Tumone, Cécile Karamuka, Régine Ndaya, Francine Mukanyandwi, Marie Inès Mujinga

De 7e dag van de retraite hadden we een gebedswake van 20h00 tot 21h00, geleid door de novicen van het 2e jaar. De morgen van de 8e dag baden we de lauden om 6h30.
Na het gebed gingen we zingend en dansend naar de refter. Na het ontbijt maakten we ons klaar voor de speciale ontmoeting met de Heer.

De ceremonie begon om 10h00 in de kapel van het noviciaat. Pr. Emmanuel Dembele, Vicaris en pastoor van onze parochie in San, ging voor en werd bijgestaan door 6 andere priesters die mee concelebreerden. Alle religieuze communiteiten van San waren uitgenodigd voor de viering. In zijn homilie trok de priester de aandacht op onze nieuwe kledij: “Zoals we andere kleren hebben aangetrokken moeten we ook ons hart en onze gewoontes vernieuwen om een nieuw leven te beginnen. We moeten ons laten vormen.

Om 12h00 eindigde de Mis en volgde de maaltijd. Dan kwam het moment om te zingen en te dansen op Malinese wijze. We voelden ons gelukkig onze vorming te mogen aanvatten.
Om 15h00 even rusten en om 17h00 mochten we het resterende voedsel van de maaltijd naar de gevangenis brengen, zodat ook die mensen iets van onze vreugde mochten genieten.

Na het bidden van de vespers en het souper, ging het feestje nog verder tot 22h00. Als besluit konden we alle medezusters danken voor de steun van hun gebed en begeleiding.

EERSTE GELOFTEN

Op 23 juni 2019, Sacramentsdag, legden wij onze eerste geloften af. We waren met zeven: Pascaline Mukandambaje, Espérence Musua, Thérèse Ngalula, Béatrice Byukusenge, Monique Muisangie, Enatha Dusenge, Léocadie Twangizila.

De plechtigheid begon om 9h00 op het voorplein van de kathedraal O.-L.-Vrouw van Lourdes in San, voorafgegaan door de processie van alle zusters van de regio Mali. De Eucharistie werd voorgegaan door Pr. Donat Dakouo, afgevaardigde van de bisschop, Mgr Gabriel Diarra, die weerhouden was, zes priesters concelebreerden.

Van links naar rechts : Zr. Béatrice Byukusenge, Zr. Leocadie Twangizila, Zr. Espérance Muzwa, Zr. Pascaline Mukandayambaje, Zr. Monique Muisangie, Zr. Enatha Dusenge, Zr. Thérèse Ngalula

IIn zijn homilie onderstreepte de voorganger: “de viering van het H.Sacrament zal voor jullie een onvergetelijke dag blijven.” Hij nodigde ons uit om “Eucharistie” te zijn, dat wil zeggen dat door onze gave aan God wij voortaan ons moeten bekleden met nederigheid en eenvoud naar Christus’ voorbeeld. Na de homilie begon de ceremonie van de geloften met de dialoog tussen Sr Cécile Ndaya, vertegenwoordigster van de algemeen overste en de nieuwe kandidaten voor de professie, waarna het uitspreken volgde van de geloften, het overhandigen van de kruisjes en van de Constituties van de Congregatie.

Het was een ontroerende plechtigheid. Op het moment van de zending werd de zang van onze aanvaarding ingezet en ieder ontving haar zendingsopdracht. Twee van ons, Sr Thérèse Ngalula en Sr Léocadie Twangizila ontvingen hun toebehoren aan de regio Mali: een vreugde voor alle aanwezigen.

Wij voelden enerzijds een zekere vrees en anderzijds een grote vreugde. Tout est gräce. Alles is genade want het voornaamste is dat we voor Jezus leven, m.a.w. dat we onze zending beleven met liefde en vreugde.

Alle parochianen waren uitgenodigd voor het vriendenmaal. Er werd gezongen en gedanst en ieder toonde zijn talent. Het was heerlijk! We hebben God gedankt om de wonderen die Hij bewerkte in ons leven en we blijven rekenen op zijn genade!

De dag voordien was er een debat-conferentie gegeven door Broeder François-Xavier, Broeder van St.-Jozef van Mikalayi, gevolgd door een ontspanningsmoment: een voetbalmatch van de leerkrachten van onze scholen tegen de Zusters van Liefde J.M.. De score was in het voordeel van de leerkrachten 1 – 0.

Een jubileum vieren is ongetwijfeld een genade en een dankzegging! We worden ook uitgenodigd om de wonderdaden te bezingen die God tot stand brengt door de apostolische inzet van wie Hem dienen in de missie van Mikalayi doorheen de jaren.
Dank U Heer, voor zoveel weldaden waarvan wij mogen genieten.

Een terugblik in het verleden: vijf Zusters van Liefde, missionarissen, o.l.v. pater Scheutist, E.P. De Deken, één van de stichters van deze missie, verlaten de Lage Congo in september 1893, richting Luluaburg St.-Jozef in Hoog Kasaï . Vertrokken op 2 september 1893 van uit Nemlao, een dorp in de buurt van Muanda, in de Bas-Congo, arriveert de karavaan in de missie van Mikalayi op 20 januari 1894 na een lange en moeizame tocht van 4 maanden.

Zoveel moed – en vooral, welk een geloof in de Voorzienigheid om zoals aartsvader Abraham naar het onbekende te gaan, alleen vertrouwend op God!...
Bij hun aankomst vonden de zusters op de missie reeds een 100-tal meisjes om op te voeden en te onderwijzen, naast vele zieken die wachtten op verzorging. Sedert hun aankomst blijft dat nog steeds de voornaamste activiteit van de zusters.

In de loop van de jaren kwamen er steeds opdrachten bij: vanaf 1895 lazaret voor ongeneeslijke zieken en bejaarden; men ging op zoek naar christelijke gezinnen om wezen op te nemen (1896); oprichting van een dispensarium; in 1923 werd een handwerkschool gebouwd, enz…
De voornaamste zorg bleef de opvoeding van de meisjes en de bevordering van de vrouw. Onder leiding van Sr Donat Olivier werd in Mikalayi de eerste normaalschool voor meisjes begonnen, het begin van het huidige Tusadile lyceum.
De ZLJM werden zo de promotoren van het onderwijs voor meisjes in de Kasaï. De naam van onze normaalschool bereikte de hele streek van de Kasaï.
De leerlingen internen waren goed omkaderd door de zusters, ze werden zelfs uitgenodigd om deel te nemen aan het gebed van de communiteit.

Van de kant van de geneeskunde hield men zich niet alleen bezig met verzorging van zieken in het dispensarium en in het hospitaal, maar ook was men bekommerd om de opleiding van het medisch personeel.
Sedert 1953 heeft de verpleegstersschool (nu het I.T.M.) gefunctioneerd. Vandaag na 125 jaar blijft Mikalayi nog steeds die actieve bijenkorf met zijn belangrijke medische vorming: dispensarium – materniteit – psychiatrisch hospitaal – gezondheidscentrum.

Op vlak van welzijnswerk vervullen de zusters nog alle werken eigen aan het charisma van de stichting: onthaal en zorg voor weduwen; georganiseerd weeshuis; onderwijs …

De geschiedenis van Mikalayi verdient een uitgebreid boek met de herinnering aan zovele mensen: priesters – broeders – zusters – catechisten – parochianen enz… die heel hun leven en energie hebben gewijd aan het werk van de evangelisatie van de regio, allen met de genade van Gods Geest.

De dag van de jubelviering was de Aartsbisschop weerhouden, hij stuurde de Pastoor Deken van de parochie St-Joseph/Mikalayi om voor te gaan in de Eucharistie. In zijn homilie loofde hij God voor alles wat gerealiseerd was door onze zusters-pioniers; hij sprak met veel lof over het werk van de ZLJM tot op vandaag in Mikalayi. Dank zij hen is het religieuze leven blijven bloeien in de Kasaï.

Na de Communie heeft de provinciale Overste hulde gebracht aan de geschiedenis van 125 jaar aanwezigheid van de Zusters van Liefde in Mikalayi, als wieg van de evangelisatie en van het religieuze leven in de Kasaï.

Nadien sprak Sr Angélique Dikete, Algemene raadzuster en afgevaardigde van de Algemeen Overste, dankwoorden aan God voor zovele weldaden. Zij dankte de zusters voor hun missionaire inzet en alle aanwezigen voor hun meeleven en hun steun. Dan volgde de feestelijke maaltijd in onderlinge vriendschap. Iedereen was gelukkig!

Bij de genodigden waren ook de Provinciale Overste van de Sr.-Vincent-provincie en een aanzienlijke vertegenwoordiging van onze zusters uit Mbuyi-Mayi.

Dank aan de Heer voor al zijn genaden.
Wij vertrouwen ons toe aan de Goddelijke Voorzienigheid.

Zr Angèle Benabiabo

Onze Congregatie vierde het jubileum van 50 Zusters van Liefde: 3 na 75 jaar professie – 4 na 70 jaar professie – 23 na 60 jaar professie – 20 na 50 jaar professie, onder hen was ook Sr Lucy bij de jubilarissen.

Niet alle jubilarissen waren aanwezig in Gent, maar ook onze overzeese jubilarissen uit Afrika en Azië waren er met hart en ziel verbonden met de Europese provincies. Zo was het een uitbundig dank en jubelfeest dat zijn uitdrukking vond in de plechtige Eucharistieviering, voorgegaan door Mgr Van Looy, Bisschop van Gent, en opgeluisterd door de heerlijke klanken van het meerstemmig zangkoor. En trouw aan de traditie ging het feest verder met de gezellige ontmoeting en de smakelijke gerechten, voorbereid door onze vriendelijke en onbetaalbare medewerkers.
De jaren worden opgeteld, maar ook het enthousiasme en de dankbaarheid voor alles wat de Heer tot stand bracht hier en overal ter wereld.

Foto’s van het jubileum

De vooravond van de nieuwe start van het IAN werd ingezet met een dag van gebed met een zinvol en uitnodigend thema “Je bent geen toeval”.

Het was een bijzondere gelegenheid om tijd te nemen en na te denken samen met de Heer rond de waarde van ons eigen leven en het geschenk van onze roeping. Onze geboorte is geen vergissing, niet mijn ouders hebben mij gewild, het was God die mij heeft gewild. Mijn geboorte heeft Hem helemaal niet verbaasd. In feite verwachtte Hij mij.

Lang vóór ik werd ontvangen door mijn moeder, was ik door God ontvangen. Hij dacht eerst aan mij. Hij had de dagen van mijn leven al op voorhand gepland. Hij bepaalde het moment van mijn leven en van mijn dood. De H. Schrift zegt: “U zag mij vóór ik werd geboren en plande elke dag van mijn leven, lang vóór ik begon te ademen. Al mijn dagen stonden in uw boek geschreven!” God doet nooit iets per vergissing, Hij maakt ook nooit fouten. Hij heeft een reden voor al wat Hij schept.

Deze gebedsdag was een uitgelezen kans om in bewondering te staan voor het geschenk van onze roeping en voor het wonder van ons bestaan. We voelden Gods goedheid voor ieder van ons. De bezinning inspireerde ons en verdiepte ons verlangen om onszelf aan Hem te wijden. Het maakte ons gelukkig en gaf ons betekenis en vreugde aan ons leven. Overal heerste stilte in onze omgeving. We waren in gebed verbonden bij de Heer, onder leiding van Zuster Fatima, onze novicen-meesteres.

Het thema was sprekend om het noviciaat te beginnen. Zr Fatima bracht het voor ons op een haalbare manier, met woorden uit de Schrift. Dankbaarheid vervulde ons hart om alles want alles wat gebeurt in ons leven is altijd volgens Gods plan en beantwoordt aan zijn doel. “Jahweh riep mij reeds in de moederschoot! Hij noemde mijn naam nog vóór ik was geboren” (Jes. 49, 1)

De woorden van de psalmist en de uitleg door Zr Fatima verdiepten de overtuiging van onze roeping tot ZLJM. We werden gesterkt in de overtuiging God toe te laten om ons verder te laten vormen naar zijn beeld en om open te staan zodat Hij zichzelf in ons kan uitstorten.

Onze kapel was mooi versierd met bloemen rond de woorden “ Ik heb je geroepen bij je naam, jij bent de mijne! ” De liturgie was zo bemoedigend, geleid door Zr Fatima en Zr Jamila. Tijdens de gebedsviering ontvingen we het uniform; zo kwamen we binnen in onze nieuwe uitrusting. Ieder ontving de Bijbel, de Constituties en het Kruisje. Dan boden we onszelf aan met een symbool en een persoonlijk gebed.

Na het gebedsmoment werden we begeleid naar de eetzaal, in gezelschap van onze twee geprofeste zusters en de twee oudste novicen. We werden gefeliciteerd en ontvingen de beste wensen voor een gelukkige en stralende toekomst. Om te eindigen genoten we van een heerlijke maaltijd en een gezellige recreatie. Het was een onvergetelijke dag hier in ons leven in IAN.

Onze groep telt zeven jonge mensen uit verschillende landen:
2 uit Rwanda
2 uit Vietnam
2 uit Delhi, India
1 uit Pakistan

Janviere, Trâm, Thành, Roma, Esther, Tamanna en Jobita begonnen het noviciaat op 5 mei 2019.

Dank aan allen en moge God jullie zegenen
(Zeven eerste-jaar-novicen)

Van links naar rechts: Jobita, Thành, Roma, Tamanna, Zr. Fatima, Janviere, Trâm, Esther

De Provincie beleefde een vreugdevol gebeuren: Eerste Geloften van acht novicen van het 2e jaar: Nilima Kerketta, Renu Gloria Baa, Cicilia Chutia Purty, Abha Tirkey, Neelanchal Reshma Beck, Manjula Toppo, Binita Kujur en Julia Mundu.

De viering in de Sacred Heart school Hulhundu werd geopend met de plechtige Eucharistie om 9h00. De voorganger was Mgr Telesphore Bilung, hulpbisschop van het Aartsbisdom Ranchi. In concelebratie werd hij bijgestaan door negen priesters. Hij gaf een mooie inspirerende homilie, waarin hij aansloot bij het thema en de lezingen van de dag.

Het uitspreken door de novicen klonk helder en overtuigd in aanwezigheid van Sr Mary Joseph, Provinciaal Overste en de talrijke medezusters. Het was een ontroerende en biddende plechtigheid, waardig en vreugdevol, onderstreept door het zangkoor o.l.v. Zrs Sushma Ekka, Joséphine Xaxa en de andere zusters, novicen en postulanten. De aanwezigheid van ouders en familieleden, vrienden en ZLJM van andere communiteiten, vele priesters en religieuzen uit andere congregaties, droeg bij tot de vreugdevolle sfeer, vooral voor de nieuw geprofesten. Na de Misviering werden de nieuwe bruiden van Christus uitbundig gefeliciteerd door alle aanwezigen. Dan volgde het vriendenmaal, waaraan allen deelnamen. Het was een bijzondere dag, niet alleen voor de pas geprofesten, maar ook voor de hele Congregatie en voor de ganse Kerk.

Van links naar rechts - eerste rij: Zr. Reshma Beck, Zr. Nilima Kerketta, Zr. Binita Kujur, Zr. Manjula Toppo
Van links naar rechts - tweede rij: Zr. Abha Tirkey, Zr. Julia Mundu, Zr. Cicilia Chutia Purty, Zr. Renu Gloria Baa

Om meerdere redenen biedt de Beau-Vallon in St.-Servais een ideaal kader om te feesten. Daarom worden de jubilea van de zusters er ieder jaar gevierd. Ook dit jaar was dit het geval op 11 mei voor Zr Thérèse de la Trinité, Zr Maria-Felix en Zr Benitia.

Dank zij twee leden van de pastorale ploeg – Daniël aan het orgel en Martine aan de lezenaar – had de Eucharistieviering plaats als in het voorportaal van de hemel. Zelfs zij die meestal minder geïnteresseerd zijn om te luisteren naar de homilie, konden niet weerstaan aan de welsprekendheid van Pater Jean Radermakers s.j. en plukten er iets pittigs uit.Ik denk terug aan het mooie beeld: ieder van ons groeide gedurende negen maanden in de schoot van onze moeder, om op het ogenblik van onze geboorte te verschijnen als de synthese van de eeuwenlange geboorte van de mensheid…

Dit was het geschikte vertrekpunt om terecht te komen op het intercontinantale van onze congregatie tijdens de “aarati” met de aanbidding, gebracht door onze Aziatische zusters. De farandole, ingezet door onze Afrikaanse zusters, bracht ons na de Mis naar het aperitief.

Na de maaltijd die de chef-kok alle eer aandeed, volgde een ontspanningsprogramma. Ik kan je verzekeren dat niemand in slaap viel. Al wie werd opgeroepen aanvaardde – niet zonder een gezonde kriebel - een actieve bijdrage voor een reis over “de provincies”. En het geheel werd muzikaal begeleid door accordeonspel van een vader met zijn zoon.

Kim-Chi gaf het startschot met een Vietnamees lied dat iedereen bekoorde. Dan Volgden de zes provincies:

Zr Deepthika legde uit hoe men gasten onthaald in Sri Lanka: men presenteert een kleine portie gebakken rijst in kokosmelk met gedroogde vruchten. Ze voegde de daad bij het woord en serveert ons allemaal een heerlijk proevertje vóór we de Beau-Vallon verlaten, om duimen en vingers af te likken.

Zr Roshni laat ons genieten van een dubbele ritus van de Ranchi-provincie: het vóórakkoord van het toekomstig huwelijk in aanwezigheid van de familie. Achtereenvolgens wisselen de toekomstige bruid en bruidegom met elkaar een volle kan water, beeld van het leven. Heel ons gezelschap stelde de getuigen voor. Dan volgt de voetwassing om de gastheer te onthalen. Voor even moest een handwassing hiervoor doorgaan.

Zr Shama nam ons op haar energieke manier mee naar Pakistan, beter gezegd naar de Indo-Pakistaanse grens, op het ogenblik van de traditionele uitwisseling van de vlag. Het was alsof we er zelf bij waren.

Zr Angélique en Zr Cécile, in de Congolese lendendoeken van rafia dansten en zongen een lofzang op Afrikaanse tonen : een ritme dat uitnodigde tot de dans van op de stoelen.

Zr Birgit zegde met overtuiging dat de Nederlandstalige Provincie één van de beste banketbakkers onder haar leden telt. Als bewijs haalt ze een grote doos met de heerlijkste koekjes boven. Niemand wijst ze af…

Ten slotte neemt Zr Muriël het woord namens de Zuidprovincie. Ze vertelt in een smakelijk Brussels dialect enkele waar gebeurde anekdotes. Et Klett, Mariett…

Nog was het niet gedaan. Plots veerde Zr Germaine recht en zet de hele groep aan tot zingen als afsluiting van het feest. Zr Thérèse Renoirte heeft het laatste woord om uit te drukken wat iedereen wil zeggen: zoveel DANK aan iedereen! En tot volgend Jaar!

“ZLJM, hou je van Mij?... Weid mijn schapen!” (Joh. 21,15-17)

Ieder jaar delen wij in verbondenheid met de ganse Kerk in de grote vreugde van Pasen. Maar dit jaar kwam daar een tweede reden tot vreugde bij: de eerste geloften van onze vier novicen. 27 april 2019 werd een dag om niet te vergeten voor hen die professie deden, maar ook voor alle zusters van de Regio Our Lady of Lavang van Vietnam.

Het thema van het Algemeen Kapittel 2017 werd opnieuw gekozen als thema van de Professie. Zo gaf men een antwoord op die ontroerende en tevens uitdagende vraag van Jezus door hun toewijding aan Hem: “ZLJM, hou je van Mij?” Op die dag was het inderdaad hun belofte door het uitspreken van de drie evangelische raden.

Wie kan de gevoelens van die vier novicen beschrijven? Na jaren van vorming en onderscheiding tonen vier jonge en enthousiaste vrouwen zich bereid om “Ja” te zeggen op de vraag van de Heer in aanwezigheid van hun familieleden en van de hele congregatie. Ondanks het feit dat ze wat nerveus en ontroerd waren, klonk het uitspreken van hun liefde en toewijding helder en klaar. Op die dag klonk het woord van de kleine Samuel herhaaldelijk bij de aanwezigen in de kerk: “Heer, U hebt mij geroepen. Hier ben ik!” Zuster Roshni Barla, Algemeen Raadszuster, ontving de vier novicen in de familie van de ZLJM, door de overhandiging van de keten met het kruis van de ZLJM. De herinnering aan het gebeuren dat de levende God zijn uitverkoren volk in het Oude Testament riep, werd opnieuw opgewekt. Wij geloven dat vanaf dit ogenblik de heilsboodschap is blijven doorstromen.

Ja, op die dag werd een nieuwe bladzijde van de geschiedenis van de Congregatie van de Zusters van Liefde van Jezus en Maria omgeslagen, bijzonder in de Regio van O.-L.-Vrouw van Lavang in Vietnam. De ZLJM-familie is gezegend met vier nieuwe leden. Deze jonge vrouwen kozen vrijwillig om de Heer te volgen, een leven gekenmerkt door eenvoud en zelfvergetelheid, ondanks menselijke zwakheid. Dit is toch een getuigenis voor de wereld, dat er iets groter bestaat dan materiële rijkdom, macht en succes. Maakt dit niet de echte paasvreugde werkelijk?

De ritus van de religieuze professie had plaats in een plechtige, maar gemoedelijke gebedssfeer. Na de vraag naar hun vrijwillige instemming door Bisschop Dominic NGUYEN Van Manh, Hulpbisschop van het bisdom Dalat, legden de vier novicen zich neer vóór het altaar, terwijl het koor Psalm 50 aanhief. Dit was het mooiste en meest ontroerend moment van de plechtigheid: de vier novicen stonden recht als gewijde liefdes-getuigen voor de Congregatie. Alle aanwezigen waren geraakt door eenzelfde ervaring. Allen deelden in dezelfde vreugde en zelfgave in het religieuze leven.

Hierna sprak elke zuster om beurt haar toewijding uit aan de Heer en ontving het kruisje met de tekst “God is Liefde”. Vanaf nu willen deze zusters een levend getuigenis zijn van deze woorden. De gemeenschap was overgelukkig deze vier nieuw geprofeste zusters in hun midden te hebben. Ze werden gefeliciteerd na het zingen van Maria’s lofzang, het Magnificat! Geluk straalde van de gezichten en was aanstekelijk voor allen.

In zijn homilie legde de Bisschop de nadruk op het geschenk van de roeping, te beginnen met Mozes en Petrus en onze roeping. Hij riep elke zuster op om geworteld te blijven in God met een diepe liefde, want de liefde in ons komt van God. Wij ontvangen Gods kracht om onze zending te volbrengen. Elke zending begint met het antwoord op Jezus’ vraag “Hou je van Mij?”

Om 11u45 eindigde de viering in een warme, emotionele atmosfeer, gevolgd door een heerlijk feestmaal met zang en dans. Samen genoten we en vierden we de mooie gave van de roeping. Alles was goed, we dankten God voor de talrijke zegeningen en we dankten allen die hadden bijgedragen om er het beste van te maken.

Doorheen de religieuze professie van onze vier zusters was de VREUGDE van het Evangelie verkondigd aan al wie ervoor open stond. Zoals Paus Franciscus zegde in één van zijn Apostolische Brieven: “Evangelische vreugde wordt pas duidelijk in de dienst aan de medemens: je zal leven vinden door leven te geven, hoop door het geven van hoop, liefde door het geven van liefde”.

(Van links naar rechts: Zr. Teresa Sâm, Zr. Anna Tin, Zr. Maria Hiền, Zr. Maria Hương)

Foto’s van de professie

Het nieuwe regionale bestuur bestaat uit zuster Marguerite Tubale Matandu (links op de foto) als regionale overste en zusters Rose Meta Kabambi (midden) en Symphorose Kadd’a Tshiend (rechts) als raad-zusters. Op 24 februari 2019 werd de nieuwe ploeg in San geïnstalleerd.

In Ranchi vatte een nieuwe provinciale equipe op 23 februari 2019 zijn leiderschapstaak aan. De nieuwe provinciaal overste is zuster Mary Joseph Valiyankal (midden).

Van links naar rechts : Zr Albina Mundu, Zr Lidwin Mary Rodrigues, Zr Mary Joseph Valiyankal (provinciaal overste), Zr Elsy Joseph Vadake Vettuvazhiyil, Zr Susanna Barla.

Dit jaar vierde het Generalaat van de ZLJM hun Gouden Jubileum in Brussel. De viering vond plaats op 15 december 2018 in het generalaat. De Bisschop van Gent, Luc Van Looy, was voorganger bij de jubilerende eucharistieviering. Onder de genodigden waren er zusters uit de Europese provincies die lid waren van de communiteit van het generalaat en dit voor de erschillende diensten. Vooral de aanwezigheid van zuster Ludo Vercammen, onze voormalige algemene overste, was een hoogtepunt van de dag.
In het onthaal van de gasten heeft zr. Lucy Jacob, onze algemene overste, verklaard:

«Vandaag vieren we de aanwezigheid van ons ‘gemeenschappelijke huis’, zoals zuster Christiane Dupuis van de Zuidprovincie het tijdens onze laatste bijeenkomst hier (op 6 oktober) noemde, in het hart van Europa. Als de muren van dit huis konden spreken zouden ze een lang, gevarieerd en veelkleurig verhaal te vertellen hebben: van de opeenvolgende ploegen van algemeen bestuur, het langskomen van zusters uit alle hoeken van de wereld en van allerlei typen bezoekers, de ontelbare vergaderingen die hier gehouden werden, de wel of niet genomen beslissingen, het gekozen beleid, de gegeven richtlijnen, tot en met de culturele uitwisseling, de pret en de vele lachsalvo’s.

Maar bovenal is dit huis de voorbije vijftig jaar de thuis geweest van onze opeenvolgende bestuursploegen, van die ZLJM’s die belast werden met de taak het leven en de zending van de congregatie te leiden, te sturen en te verlevendigen en zo de erfenis van onze stichters Pieter-Jozef Triest en Moeder Placide in ere te houden en door te geven. Volgens mij is de kern van wat wij vandaag vieren de geest die ons verbindt en één maakt.»

Foto’s van de jubileumviering

De Congolese Provincie Saint Vincent de Paul heeft een nieuwe provinciale equipe, die op 1 augustus 2018 werd geïnstalleerd in de Kapel van de communiteit Notre Dame d’ Espérence in Lubumbashi.

Van links naar rechts: Zr Jeannette Kaseka, Zr Jacqueline Mushikwa, Zr Marie-Céline Bulungu (Provinciale Overste), Zr Léontia Kabedi en Zr Marie-Jeanne Kyuma.

Het nieuwe viceprovinciaal bestuur bestaat uit zuster Mary Paul Vadassery (midden op de foto) als viceprovinciale en zusters Colette Uwamahoro (l.) en Athanasie Mukangoga (r.) als raad-zusters. Op 10 november 2018 werd de nieuwe ploeg tijdens een zinvolle gebedsdienst op het viceprovincialaat Notre-Dame de Kibeho in Nyamata geïnstalleerd.

In Sri Lanka vatte een nieuwe provinciale ploeg op 2 juni zijn leiderschapstaak aan. De nieuwe provinciaal overste is zuster Ajitha Fernando (midden); de raadzusters zijn (v.l.n.r.) zuster Yogarani Rajaratnam, zuster Malkanti Fernando, zuster Patsey Pitchai en zuster Lanka Fernando.

De Nederlandstalige provincie heeft een nieuwe provinciale raad. Van links naar rechts zie je: zuster Anne-Marie Castelein, zuster Birgit Goslain (provinciale overste), zuster Lieve De Beul en zuster Veroniek Ottenburgs. De nieuwe ploeg werd op 3 juni 2018 geïnstalleerd in ons moederhuis in Gent.

Communicatie 1 uit Kinshasa: VAR 2019

Wellicht zijn jullie benieuwd om wat nieuws te vernemen uit Kinshasa.
Op 27 juli arriveerden Sr Lucy Jacob, Algemeen Overste, Sr Angélique Dikete, Alg. Raadslid en Sr Kim Chi, Alg. Secretaris, in Gombe Kinshasa, in de late avond.
Ze werden verwelkomd door Sr Angèle Benabiabo; Provinciaal Overste van de St.-Bernard-provincie samen met de zusters van de Communiteit N. D. de Grâce in Gombe.

Op 28 juli kwam Sr Mary Paul Vadassery, Regionaal overste van Our Lady of Kibeho, toe in Kinshasa.

Sr Marguerite Tubale, Regionaal overste van Mali was de volgende op 29 juli.

De Provincialen uit Asia: Srs Teresa Attupuram, provinciale van Delhi, Mary-Joseph van Ranchi en Sr Suman Anima Toppo, regionale van Vietnam arriveerden op 30 juli in de namiddag. Sr Ajitha Fernando, provinciale van Sri Lanka vervoegde de anderen in Nairobi op 30 juli. Sr Sophia Patras, provinciale van Pakistan eveneens op 30 juli.

Srs Deepthika Silva, Roshni Barla en Cécile Ndaya, algemeen raadsleden, Sr Birgit Goslain, Nederlandstalige prov. en Sr Anne-Marie Berckmans, Zuidprov. uit België, kwamen toe in de vroege morgen van 31 juli. In Istambul voegde Br. Emili Turu, facilitator zich bij de groep om Kinshasa te bereiken.

Sr Elisabeth Roche van de Anglo-Irish regio en Mrs Frances Heery, facilitator, waren de laatsten die toekwamen op 31 juli in de namiddag.

Alle deelneemsters van de VAR waren veilig toegekomen, maar… de meesten zonder bagage. Na twee of drie dagen was dit euvel voor de meesten van de baan, maar sommigen moesten nog wachten.

De Provinciaal Overste van de St.-Bernardprovincie en al de zusters van de communiteit zorgden voor een warme welkom. Ze hebben het onmogelijke gedaan om alles zo comfortabel mogelijk in te richten opdat hun verblijf onvergetelijk zou worden.
De gasten voelden zich vlug thuis en namen de nodige rust om te bekomen van hun vermoeiende reis.

In de namiddag op 1 augustus 17h00 werden de deelneemsters officieel welkom geheten door Sr Angèle Benabiabo in de conferentiezaal. Zij drukte haar dankbaarheid uit aan het Algemeen Bestuur dat de St.-Bernardprovincie had uitgekozen als gastprovincie voor de congregationele bijeenkomst. Ze gaf ook een korte historische schets van de provincie.

Een algemene inleiding en de nodige praktische informatie werd gegeven door Sr Angélique Dikete.

De climax van de welkomst ceremonie was het souper en “de soirée”. Iedereen genoot van het gezamenlijk feestmaal en de dans achteraf!
Dit is slechts de grote start. Morgen hebben we de plechtige opening van de VAR met de Eucharistieviering. Meer nieuws zal volgen in de komende dagen.
Vergeet zeker niet voor ons te bidden om het licht van de Geest.

VAR-foto’s

Kinshasa, 5 augustus 2019

Beste Zusters,

We hopen dat jullie genoten van de 1e communicatiebrief. Het weer in Kinshasa is aangenaam en we willen hierbij wat meer nieuws vertellen over de VAR.

2 augustus 2019

De openingsviering voor de VAR 2019 begon met de traditionele culturele Congolese processie naar de kapel van de communiteit. De ganse Eucharistieviering was gekleurd met meertalige hymnen: Frans, Engels, Latijn, Swahili, Tshiluba, Kikongo en Lingala, begeleid door de feestelijke drums en andere lokale muziekinstrumenten. Bij het begin van de viering sprak Sr Lucy Jacob, Algemeen Overste, een welkomstwoord tot de deelnemers aan de VAR en stelde de facilitatoren voor en de leden van de verschillende diensten.

Mw Frances Heery, co-facilitatrice, opende de sessie met een oefening in mindfulness, de klemtoon lag op de eenheid tussen lichaam en geest. Dit werd gevolgd door vragen om onze geest te openen en de deelnemers voor te bereiden op het werk van de VAR. De oefening van “het verhaal vertellen”, ingeleid door Br. Emili Turu, Broeder Marist, viel in de smaak bij iedereen. Verwijzend naar onze Constituties onderstreepte hij de bedoeling van de VAR. Daarna gaf hij uitleg over “contemplatief leiderschap” met een opdracht, verdeeld over kleine groepen, die ‘kleine gemeenschappen’ vormden.

Dan werd gevraagd naar de verwachtingen van deze VAR. Dit werd eerst besproken in de kleine groepen en nadien gedeeld in de plenaire vergadering.

3 augustus 2019

De dag werd geopend met de aanbidding van het Heilig Sacrament. De hele dag werd besteed aan de uitwisseling van de oproepen en symbolen van elke provincie. De methode die de facilitatoren gebruikten was verschillend voor elke groep, zo werd iedereen uitgedaagd om de zaken te volgen. De dag werd besloten met de Eucharistieviering. Lectio Divina gebeurde tijdens de Mis, na het Evangelie, gedurende 20 minuten.

4 augustus 2019

Voor de zondagsmis sloten we aan met de Parochie van het Heilig Hart. De kerk was bomvol, ook al was het de tweede Mis (Er zijn op zondag vier missen in de parochie) De christelijke gemeenschap kwam over als een vurige en levende gemeenschap. De hele Congregatie was opgenomen in de Mis, die twee volle uren duurde. De rest van de dag was vrij en de volgende sessie begon pas om 18u00.

Dan kregen we uitleg over het programma van de volgende dag: een gelegenheid om ons onder te dompelen in de realiteit van dit land, vooral in de “wonden van Christus” in de armen en om onze identiteit als Zusters van Liefde van Jezus en Maria te laten raken door Hem. Om dat te kunnen ervaren werd gekozen voor drie mogelijkheden:

1. Een instituut geleid door de Zusters van Liefde van Moeder Teresa, die zorg dragen voor armen van alle leeftijden.
2. Een hospice voor verlaten ouderlingen, onder leiding van het bisdom.
3. Een Instituut voor straat kinderen, onder leiding van de Jezuïeten.

De zusters mochten kiezen om aan te sluiten voor één van de hierboven vermelde groepen en met elkaar de reden te geven waarom zij hiervoor kozen.

De dag werd besloten met een uitwisseling over de ervaring van 2 dagen in de kleine ‘gemeenschapsgroepen’.

Dank om bij ons te zijn met jullie gebed. Een volgende ontmoeting is voorzien met een volgend schrijven.

VAR-foto’s

08 augustus 2019

Beste Zusters,

Groeten uit Kinshasa.
Van 2 tot 4 augustus volgden de leden van de VAR het proces “elkander kennen, de Congregatie en de plaatselijke Kerk”. Op 5 augustus begonnen we met “luisteren naar de kreet van de aarde en naar de kreet van de arme” (L.S. 49) volgens het proces: zien – oordelen – handelen.

5 augustus

Een dag van ervaring (onderdompeling) aanwezigheid bij de kwetsbaren hier rondom ons in Kinshasa. Er waren drie groepen die op bezoek gingen naar drie verschillende centra: ‘huis voor de armen’ geleid door de missionarissen van liefde van M. Teresa van Calcutta; ‘hospice voor verlaten ouderlingen’ o.l.v. het bisdom en het ‘werk bij de straatkinderen’ o.l.v. de Jezuïeten. Elke groep vertrok met hun knapzak, die gedeeld werd met de leden van de instellingen. ’s Avonds was er een korte bezinning waarin we werden uitgenodigd in stilte na te denken en met Jezus te spreken over onze ervaring en vooral te luisteren naar wat Hij ons te zeggen heeft. Dan wisselden we uit in de grote groep. We voelden ons geroepen om de helende aanwezigheid van Christus te zijn, daar waar wij gezonden worden. De dag werd besloten met de H.Mis.

6 augustus

De eerste sessie werd ingezet met het loflied voor de hele schepping. We werden begeleid tot een lange liefdevolle blik op de realiteit: om te zien, zonder te oordelen, om aandacht te geven, om tijd te nemen en om te wachten. De dag werd ons gegeven om na te denken over allerlei aspecten van ons leven, om met elkaar te delen en de voornaamste waarden van onze identiteit als ZLJM te erkennen.
Met de Eucharistieviering en de Lectio Divina na het Evangelie werd de dag besloten.

7 augustus

De hymne “Ancient Words” van Michaël W. Smith (oude woorden) was de inleiding van de morgensessie, gevolgd door het gebed van Thomas Merton “Mijn God, ik weet niet waar ik heen ga…”

De VAR legde de nadruk op de noodzaak te luisteren en aandacht te geven aan alle aspecten van de situatie, vooraleer te springen op oplossingen en te haastig beslissingen te nemen. We gaven ook voldoende tijd voor onze internationale/ interculturele oproep. Al zijn de uitdagingen talrijk, we voelen er ons in thuis. We luisterden ook naar de “goede toepassingen” van elke provincie en regio en waren bemoedigd door de anderen. We eindigden de dag met de terugblik op de ervaringen van de vorige twee dagen in de ‘communautaire groepen’, waarna we Eucharistie vierden.

8 augustus

De dag werd ingezet met de opdracht God dank te zeggen voor alles, aan de hand van een korte video “Een heerlijke dag”. Er werd gevraagd dat ieder heel kort op een briefje zou noteren één of andere zegen waarvoor je dankbaar kan zijn. Die briefjes werden achteraf op het bord geprikt zodat ieder ze kon lezen. Dan vroeg Sr Lucy Jacob, A.O. heel dringend aan de leden van de VAR dat ze “zaaiers mogen zijn van profetische hoop in de wereld” .

De rest van de voormiddag werd besteed aan de herziening van alle ervaringen die we tot dusver hadden beleefd om zo Gods zegen te onderscheiden. In dit proces werden we geleid door 2 vragen: (1) welke droom heeft God voor de ZLJM als globaal geheel voor de volgende vier jaren? (2) Is er iets dat ons weerhoudt om meer profetisch te zijn? Dit brengt ons in een bepaalde richting om te zien wie we werkelijk zijn.

De dag werd besloten met de H.Mis, voorgegaan door Mgr Fridolin Ambongo, Aartsbisschop van Kinshasa, gevolgd door gezamenlijk avondmaal . Zijn bezoek werd geëerd met dankbare giften, waaronder een geit op de traditionele manier.

We voelen ons verbonden en aangemoedigd door de steun van jullie meeleven en gebed. Heel dankbaar aan allen op het thuisfront!

VAR-foto’s

12 augustus 2019

Beste Zusters,

Groeten van alle leden van de VAR 2019 in Kinshasa, Congo.

9 augustus 2019: De dag begon met de Evangelische oproep “Neem uw kruis op en volg Mij”, een video en een gebed van Paus Franciscus met hetzelfde thema.

Dan volgde de derde stap van het contemplatieve proces. Br Emili gaf een input rond de vraag: welk antwoord willen we geven in het licht van wat we zagen in onze reflecties? Het resultaat van deze reflecties werd verder besproken; we kozen 3 thema’s voor verdere bezinning en uitwisseling. De dag werd afgesloten met gesprek in de ‘communautaire groepen’ en de Eucharistie.

10 augustus 2019: Spontane uitwisseling rond “Heldere nachten”. Met een gedicht werd het werk van de dag ingeleid. De zusters werkten in continentale groepen over hoe ze de boodschap van de VAR zouden doorgeven in de provincies. Elke groep dacht na over de methode die ze zouden volgen.

Bij het einde van de laatste sessie verwoordde Sr Cécile Ndaya onze dank aan Br. Emili Turu en Mw Frances Heery, onze animatoren. Zr Lucy Jacob bood hun een geschenk aan als aandenken aan wat zij betekend hadden voor onze congregatie. De dag eindigde met Lectio Divina in de “community group”.

11 augustus : Alle deelnemers togen naar de kathedraal om er de Eucharistie bij te wonen.

12 augustus:

De morgensessie werd ingezet met de aanroeping van de H.Geest. Sr Lucy stelde dhr Paul Ongenaert en Mw Virginie Roussel, vertegenwoordigers van de Taborgroep in Gent, voor aan de leden van de VAR. Zij gaven uitleg over een mogelijk project van samenwerking met de Congregatie en haar zending in de wereld.
Dan werd het tijd om onze dank te herhalen aan onze facilitatoren; Br Emili en Mw Frances. Op unieke wijze hebben zij ons begeleid en de focus gericht op het behalen van de doelstellingen van de VAR. Woorden van dank gingen ook naar de tolken, Zr Martine Krichel en Dhr Hubert, zij maakten de sessies verstaanbaar voor de veeltalige groep.

Onze algemene secretaresse Sr Kim Chi Duong en de PV-secretarissen Sr M. Madeleine Mujinga, Sr Berthe Matondo, Sr Thérèse Kabezyia en Sr Jeannine Petumpenyi legden het werk van elke dag vast in de verslagen. Ze staken een handje toe waar het maar mogelijk was.

De provincie zorgde voor de talrijke diensten. Vele zusters deden het nodige opdat de VAR positief kon verlopen. Dat omvatte dagelijks gebed en liturgie,
voeding en tafeldienst, gezondheid, wasserij en alle naamloze klusjes. Sr Wivine Mbombo, overste van de gemeenschap, liet geen steen onberoerd om te zorgen voor onze geestelijke en tijdelijke noden.

Wij zeggen ook dank aan alle zusters van de Congregatie die met ons verbonden waren door hun interesse en hun gebed.

VAR-foto’s

16 augustus 2019

Beste Zusters,

Groeten van alle leden van de VAR 2019 in Kinshasa, Congo. We zijn haast aan het einde van dit zinvolle gebeuren in onze Congregatie.

13 augustus

Na de Eucharistie en het ontbijt trokken allen naar buiten voor een daguitstap. We bezochten het Nationaal Museum. Onze lunch gebruikten we aan de oever van de grote Congostroom. Op de terugweg bezochten we nog het kerkhof van de Europese pioniers van Congo naast het paleis van de vroegere president van het land. Van daaruit hadden we een prachtig zicht op de stroom.

14 augustus

De sessie begon met een kort gebed. Zr Lucy gaf een inleiding over het financieel beleid. Zr Lohini Fernando, algemeen econoom, presenteerde het document via Skype. Na de uitleg volgde een vraag-antwoord sessie.
In de volgende sessies werden teksten aangeboden voor bespreking: “Richtlijnen rond geschiedschrijving” en “Richtlijnen rond herziening van de Handleiding voor de Vorming” en de Internationale Gemeenschap. De dag werd besloten met Lectio Divina in “community groups” gevolgd door de Eucharistieviering.

15 augustus
Na een kort gebed tot de H. Geest werden volgende documenten gepresenteerd:

• “Communicatiekanalen” door Zr Deepthika Silva
• “Structuur in dienst van de Communio” door Zr Angélique Dikete
• Slotdocument “Boodschap van de VAR 2019” door Zr Elizabeth Roche en Zr Anne Marie Berckmans

Na elke presentatie volgde een bespreking op verschillende momenten in de Continentale groepen en in het plenum. Dan volgde steeds een vruchtbaar vraag-antwoord sessie; verheldering werd gegeven over verschillende onderwerpen, met uitwisseling rond onze opmerkingen en instemming van wat klaar was.

De namiddagsessie over de toepassing van de Richtlijnen van het Algemeen Kapittel 2017 werd geleid door Zr Lucy Jacob. Provincialen gaven verrijkende reacties.

Bij het begin van de laatste sessie werd dhr Hubert Kinwa bedankt voor zijn dienst als tolk. Hij was getroffen door de aanwezige positieve sfeer tijdens de sessie.

In naam van alle deelnemers van de VAR 2019 dankte Zr Elizabeth Roche Zr Lucy en het Algemeen Team voor de uitzonderlijke organisatie van de VAR. Op het einde ontving iedereen een aandenken aan de VAR, waarna de dag eindigde met de H. Mis.

16 augustus
De slot- en dankviering van de VAR en voor het jubileum van 50 jaar religieus leven van Zr Lucy Jacob werd bijgewoond door vele zusters van de St. Bernard provincie, samen met de leden van de VAR. De traditionele processie van intrede en slot in Afrikaanse ritus en de Indische “Arti” maakten de Viering werkelijk intercultureel.

Bij de afsluiting dankte Zr Cécile Ndaya, in naam van het Algemeen Bestuur, de gast-provinciale overste, en haar zusters voor hun warme gastvrijheid de enthousiaste deelname van de leden van de VAR, de onvermoeibare dienst van de leden van het secretariaat, allen die werkten achter de schermen en bijdroegen tot het succes van VAR 2019.

Dank u, lieve zusters om ons te ondersteunen met jullie gebed. Jullie wachten ongetwijfeld op de terugkeer van jullie provinciale/regionale oversten, om hun ervaringen aan jullie door te geven.

Laat ons samen, in hechte verbondenheid trouw zijn aan wat de Heer van ons vraagt!!

Weldra zien we elkaar weer!

VAR foto’s

Terwijl velen onder jullie in de verschillende provincies/regio’s de oproep volgen voor een “ecologische bekering” zet de "Week Laudato Si’ 2022" ons aan dit samen waar te maken!

Deze week van 22 tot 29 mei met het thema “Samen luisterend op weg gaan”, verwijzend naar het gezegde van Paus Franciscus: “Gezamenlijke inzet van de hele mensenfamilie voor de bescherming van ons gemeenschappelijk huis” (LS.13) Deze oproep doet ons luisteren naar de noodkreet van de Schepping.

Laten we dan opnieuw als ZLJM ons inzetten samen met onze broeders en zusters over de wereld en onze inspanningen vergroten om de dubbele uitdaging aan te gaan van de ecologische klimaatcrisis. Dit is allereerst belangrijk om onze “ecologische bekering” waar te maken.

De Laudato Si week wordt vooral gepromoot door het Vaticaans Consistorie voor “Bevordering van de Integraal Humane Ontwikkeling”, gesteund door de Laudato Si- Beweging in samenwerking met de talrijke katholieke partners.

Voor meer informatie zie https://www.laudatosi.va

Zr. Lucy Jacob
Brussel
20 mei 2022

• Zoals we in de vorige nieuwsberichten reeds meldden, bracht Zr. Lucy Jacob een bezoek aan onze zusters in de Engels-Ierse Regio en ze keerde op 7 mei terug in het generalaat. Zowel voor de zusters als voor sr Lucy was het een rijke ervaring.

• Zr. Rosily Mathew, onze algemeen econome, ging voor de eerste keer op bezoek naar Engeland en Ierland om zich beter op de hoogte te stellen van de financiële situatie en administratie van de regio. Dit bezoek was voor haar een ruggensteun voor haar taak in de Congregatie.

• In de geest van de synodaliteit hebben de zusters van het Algemeen Bestuur zich nog meer ingeschakeld in hun taak van begeleiding van onze zusters via hun provinciale/regionale kapittels.
  • Zr. Cécile Ndaya werkte mee met de kapittelgroep van de Gemeenschap België-Zuid, tijdens de 5 weekends van 4 april tot 7 mei 2022.
  • Zr. Angélique Dikete en Zr. Cécile Ndaya waren respectievelijk in de provincies St. Vincent de Paul en St Bernard. Beide provincies hadden hun kapittel in dezelfde periode van 20 tot 25 mei 2022.
  • Zr. Deeptika Silva is momenteel bij de zusters in Pakistan voor hun kapittel tussen 18 en 23 mei.
  • Zr. Roshni Barla is net vertrokken naar Ranshi om aanwezig te zijn op hun kapittel van 20 tot 25 mei 2022.

We voelen ons in de geest van gebed en ondersteuning met hen en met de zusters van de provincies verbonden op hun weg van onderscheiding.

• Op zaterdag 14 mei ontving ons moederklooster in Gent een grote groep zusters van de verschillende Europese communiteiten om samen onze jubilerende zusters van 75 – 70 – 60 – 50 jaar professie te vieren. De plechtige dankviering werd gevolgd door een gezellige receptie en een heerlijk feestmaal. Er hing een blije sfeer in de lucht, eindelijk kon men elkaar weer ontmoeten en enthousiast herinneringen uit het verleden ophalen.

Klik op deze link om de foto’s te bekijken: Jubileumviering in Gent

• Op 16 mei had de gemeenschap de vreugde Mgr Raymond Wickramasinghe, Bisschop van Galle – Sri Lanka, te onthalen, samen met zijn secretaris Fr. Ruwan. Het waren gezegende momenten, waar we samen van genoten.

Paasviering

Na de lange periode van de Vasten mochten we onze tocht naar Pasen afronden en opgaan naar God in vertrouwend gebed voor al wie lijdt in deze wereld.

Vóór de Paaswake op Witte Donderdag hielden we in de gemeenschap het gezamenlijk avondmaal, waarna ieder van ons vrij was om, naar keuze, de viering bij te wonen in één of andere parochie in Brussel. Dat was ook zo voor Paaszondag.
De Viering begonnen we in onze feestelijk versierde kapel. Ook in de verschillende parochies van de stad werd Pasen plechtig ingeluid met de vreugdevolle paasklokken.

De Verrezen Heer is in ons midden met zijn vrede, vreugde en hoop!

Een gezamenlijke ontspanning

Twee jaar geleden hadden we reeds een uitstap gepland: we verheugden ons al, want we zouden naar Keukenhof in Holland gaan, maar… Covid-19 strooide roet in het eten…

Nu leek de situatie toch wat beter en zo kon onze droom toch wat reëler worden. En op woensdag 20 april zette de karavaan van het Generalaat zich, na het morgengebed, rond 7u30 in beweging.
Het werd een schitterende zonovergoten dag. We wandelden, genoten en ‘contempleerden’ en bewonderden de helgekleurde tulpen en de vele andere bloemen. s’ Avonds waren we wel moe, maar dankbaar voor Gods wondermooie schepping!

Zr. Anne-Marie Berckmans, die ons huis kent, kwam een oogje in het zeil houden tijdens onze afwezigheid. We waren haar zeer dankbaar.

Canoniek bezoek van Zr. Lucy Jacob aan de Engels-Ierse Regio

Zr. Lucy zal haar canoniek bezoek aan de Regio afleggen van 23 april tot 7 mei 2022. We wensen haar een voorspoedige reis en verblijf en bidden voor een deugddoende zending bij onze zusters.

Zoals jullie al vernamen vertrokken zusters Angélique Dikete en Cécile Ndaya naar onze zusters in de Provincie St.-Bernard in Congo voor het proces van onderscheiding voor de benoeming van een nieuw leidersteam. Zo is het ook tot een nieuw bestuurs-team uitgegroeid, dat op 16 maart geïnstalleerd werd: Zr. Angèle Benabiabo als Provinciaal Overste, samen met Zr. Arlette Lusukamu, Zr. Chantal Mutombo, Zr. Annie Makiese en Zr. Hélène Doteane als provinciale bestuursleden.

De installatieviering gebeurde online, zodat verschillende zusters uit andere streken konden deelnemen aan dit vreugdevol gebeuren.

Van links naar rechts: Zr. Angèle Benabiabo (Provinciaal Overste), Zr. Chantal Mutombo, Zr. Annie Makiese, Zr. Hélène Doteane en Zr. Arlette Lusukamu

Zr. Lucy Jacob, Algemeen Overste, startte op 1 februari online haar canoniek bezoek aan de Ranchi Provincie. De zusters persoonlijk ontmoeten was niet mogelijk, want de situatie in India is nog heel ongunstig omwille van de Covid pandemie. De internetverbinding stelt nog wel problemen in de gemeenschappen in de dorpen.

Op 4 februari ging Zr. Marie-Louise Peeters voor haar jaarlijkse retraite naar De Bron in Lovenjoel en kwam op 12 februari met nieuwe energie terug in de gemeenschap.

20 februari 2022 was een uitzonderlijk belangrijke dag voor de hele Congregatie toen in Gent de officiële opening plaats had van de Internationale Gemeenschap Terhaegen tijdens een zinvolle gebedsviering om 15u00, georganiseerd door het provinciaal leidersteam en zusters van de Nederlandstalige Provincie. De installatie van Zr. Sushilla Toppo als overste van de gemeenschap gebeurde door Zr. Lucy Jacob.

Het was ook de gelegenheid om de relikwie van onze Stichter Pieter Jozef Triest over te brengen uit Lovendegem en te plaatsen in de kapel van het Moederhuis.

Na de gebedsdienst werd een jonge boom geplant in de tuin van Terhaegen als symbool van dit nieuwe begin in de Congregatie.

Vele zusters van de Nederlandstalige Provincie, de gemeenschap van België-Zuid en van het Generalaat namen deel aan de viering. Vermits het geheel online gestreamed werd konden vele zusters uit alle provincies, vice-provincie en regio’s het hele programma volgen. Het was een bijzondere gelegenheid om te getuigen van het ’Cor Unum Anima Una’. 

Internationale Gemeenschap Terhaegen

Klik op deze link om de foto’s te zien: Foto’s van de opening van de Internationale Gemeenschap Terhaegen

Video :

Zusters Angélique Dikete en Cécile Ndaya vertrokken op 23 februari naar de St.-Bernardprovincie in Congo voor de begeleiding van de provincie in het vooruitzicht van de benoeming van het nieuw leidersteam. We verzekeren hen van onze biddende steun voor dit belangrijk proces in de Provincie.

Vorige week veroorzaakte de storm “Eunice” enorme verwoestingen in Engeland en andere Westerse landen. De wind bereikte een snelheid van meer dan 150km per uur. België kreeg ook z’n deel. Ook wij in het generalaat mochten het ondervinden. Een hoge boom in de tuin werd ontworteld en kwam op andere bomen terecht. Sommige takken vielen op de tuin van onze buren – de zusters van de Carmel. De tuinmuur is beschadigd. Nu is het van belang dat alles wordt opgeruimd en dat de muur hersteld wordt.

• Op 15 januari 2022 keerde Sr Valsam Jose terug in het Generalaat na de begrafenis van haar jongere broer, overleden in India. Eerst bracht ze nog enkele dagen verlof door in haar familie. Het was een vreugde elkaar weer te zien in het nieuwe jaar, nu ze weer is aangemoedigd en met nieuwe energie haar taak kan opnemen.

• Zoals jullie reeds vernamen werd de Belgische Zuidprovincie omgevormd tot “Communauté Belgique-Sud”, met Sr Anne-Marie Berckmans als canoniek Overste. De officiële installatie als Canoniek Overste had plaats op 15 januari 2022 in St.-Servais en op 16 januari in de home Neufvilles. Sr Cécile Ndaya werd afgevaardigd door de Algemeen Overste voor die gelegenheid.

We bieden haar onze oprechte en warme gelukwensen voor deze nieuwe opdracht! We zijn dankbaar dat Zr Anne-Marie deze zware verantwoordelijkheid aanvaardt en wensen haar een zinvolle zending in de wijngaard van de Heer.

• Momenteel zijn de benoemingsprocessen van de provinciale teams aan de gang in de Congregatie. Op dit moment is de Provincie Delhi aan de beurt. De installatie van het nieuwe leidersteam had plaats op 23 januari 2022 met een mooie gebedsviering. Heel wat zusters konden eraan deelnemen, vermits het online kon gevolgd worden. De leden van het nieuwe team zijn:

 Zr. Lucy Emmanuel Punnamukalel (Provinciaal Overste)

 Zr. Moly Augustine Vavukatt

 Zr. Kiran Kispotta

 Zr. Vandana Jose Kocholickal

 Zr. Vineetha Miranda.

We wensen hen een vruchtbaar apostolaat.

Van links naar rechts : Zr. Vineetha Miranda, Sr. Kiran Kispotta, Zr. Lucy Emmanuel Punnamukalel (Provinciaal Overste), Zr. Moly Augustine Vavukatt en Zr. Vandana Jose Kocholickal

• De algemene raadsleden zr. Angélique Dikete en zr. Cécile Ndaya , keerden naar het Generalaat terug op 9 januari na het afronden van hun zending in de St. Vincent de Paul Provincie, Congo. Zij werden hartelijk verwelkomd door de gemeenschap en waren ongetwijfeld blij om terug “thuis” te zijn.

• Het benoemingsproces voor het aanstellen van een nieuw provinciaal bestuur in de Sri Lanka Provincie werd online gevoerd. Zr. Deepthika en zr. Roshni bemiddelden in dit proces. Omdat de leden van het Algemeen Bestuur zich in verschillende continenten bevonden, ontmoetten ook zij elkaar online voor raadpleging en onderscheiding.

De aanstelling van het nieuwe team gebeurde op 12 januari in een betekenisvolle gebedswake. Zusters uit verschillende streken in de Congregatie en de gemeenschappen in de provincie konden deze gebeurtenis online meemaken.

Het nieuwe provinciaal bestuur is als volgt samengesteld: zr. Patsy Pitchai die provinciaal overste wordt en de zusters Pradeepika Perera, Sr. Malar Coonghe, Sr. Chandrika Liyanarchchi and Sr. Jenita Ragel als raadsleden.
We danken hen voor hun moedig jawoord om deel uit te maken van het provinciaal bestuur en we verzekeren hen van onze gebeden.

Van links naar rechts: zr. Chandrika Liyanarchchi, zr. Malar Coonghe, zr. Patsy Pitchai (Provincial Superior), zr. Pradeepika Perera en zr. Jenita Ragel.

• Omwille van de lockdown in het kader van de Covid-19 maatregelen in Nederland, kon zr. Lucy onze zusters tijdens haar canoniek bezoek aan de Provincie in november vorig jaar daar niet bezoeken. De zusters keken er naar uit om haar persoonlijk te ontmoeten. Ondanks haar drukke agenda maakte zr. Lucy tijd vrij om hen te bezoeken op 11 januari. De zusters ontvingen haar met heel veel vreugde.

• We hebben er lang op gewacht maar het vierde lid van de Internationale Gemeenschap is gearriveerd! Sr Gertrude Kindeke Aliop van de Congolese St-Bernard- Provincie bereikte Brussel op 17 december 2021. Ze verbleef eerst een paar dagen op het generalaat en op 22 december ontmoette ze de drie andere medezusters in Terhaegen in Gent, waar ze hartelijk werd verwelkomd door alle zusters. We wensen Sr Gertrude Gods milde zegen voor de vervulling van de zending die haar is toevertrouwd.

• Zoals jullie al vernamen verblijven de twee Algemene Raadzusters: Zrs Angélique en Sr Cécile in de Congolese Provincie St-Vincent om het proces van de benoeming van een nieuw leidersteam te begeleiden. Met genoegen kunnen we nu de namen van het Provinciaal leidersteam meedelen:

Provinciaal Overste : Zr. Isabelle Ilunga Kazadi,
Provinciale Raadzusters : 

 Zr. Marie-Jeanne Muleka Kabangu
 Zr. Carine-Solange Kupela Kasongo
 Zr. Hélène Mujinga Kanyanga
 Zr. Francine Wumba Kini.

Hartelijk gefeliciteerd, lieve Zusters, We wensen jullie een vruchtbaar apostolaat en zending in dienst van de provincie. Ons gebed wil jullie vergezellen!

Van links naar rechts : Zr. Hélène Mujinga Kanyanga, Zr. Carine-Solange Kupela Kasongo, Zr. Isabelle Ilunga Kazadi, Zr. Francine Wumba Kini en Zr. Marie-Jeanne Muleka Kabangu

• Nu het coronavirus ons leven nog blijft beïnvloeden, zoeken we nog naar andere mogelijkheden om sommige ontmoetingen in het leven en de zending van de provincie te organiseren. De Regio van Our Lady of La Vang in Vietnam heeft in de provincie een “derdejaars” programma gepland. De zes zusters-junioren Teresa Le, Maria Thao, Teresa Phuong, Anna Lien, Anna Thang en Anna Thuy zijn hun derdejaar begonnen op 27 december in Placid House. Sr Lucy gaf hun een on-line orientatie inleiding, die gevolgd werd door een Eucharistieviering in de avond. Sr Suman Toppo, als verantwoordelijke zal hen begeleiden tijdens deze periode van voorbereiding op hun eeuwige geloften. In gebed met jullie verenigd.

• Dit is onze laatste ‘ontmoeting’ dit jaar! We nemen afscheid van 2021 en heten 2022 welkom, met hoop en groot vertrouwen in de hulp van de Heer! We wensen jullie de zegen van Kerstmis om heel het jaar diep in jullie hart te blijven!

• Het canoniek bezoek van Zr. Lucy Jacob in de Nederlandstalige Provincie was een genade voor de zusters van de provincie alsook voor haarzelf. Zr. Lucy is terug in het generalaat waar ze hartelijk werd onthaald door haar medezusters en waar een hele stapel werk op haar lag te wachten!

• Eeuwige Geloften

• Wij feliciteren onze dierbare zusters Roshanthini Mariyathas, Jeyalini Philipneris en Nilushi Wijesooriya, uit de provincie Sri Lanka, die op 4 december hun eeuwige geloften zijn aangegaan in de St Theresiakerk in Thimbirigasyaya. De hoofdcelebrant was Rev. Fr. Joseph Jeyaseelan, CMF, die ook een inspirerende preek hield. Enkele ZLJM en de families van de zusters waren bij de viering aanwezig.

Van links naar rechts : Zusters Roshanthini Mariyathas, Nilushi Wijesooriya en Jeyalini Philipneris

• 8 december was een hoogdag voor de zusters van de Delhi-provincie, waar 4 jonge zusters – Zusters Meenu Sidhu, Rose Mary Ekka, Juhi Gulab Xalxo en Asha Priya Titkey hun eeuwige geloften aflegden in de kapel van het H.Hart-klooster in Amritsar. Eerwaarde Heer Agnelo Rufino Gracias, Apostolisch Administrator van het bisdom Jalandhar was hoofdcelebrant in de viering. We wensen de jong- geprofesten geluk en bidden dat de Heer hen mag begeleiden in hun toewijding.

Van links naar rechts : Zusters Meenu Sidhu, Rose Mary Ekka, Juhi Gulab Xalxo en Asha Priya Tirkey

Klik op deze link om de video van de eeuwige geloften te bekijken.

• Op dezelfde dag was er ook feest in Hinoo, waar tien zusters van de Ranchi-provincie geloften uitspraken tijdens de plechtige Eucharistieviering, voorgegaan door de Hulpbisschop van het Aartsbisdom Ranchi, Mgr Theodore Mascarenhas: Zusters Alka Bara, Rita Toppo, Kiran Baa, Renu Pushpa Lakra, Basanti Kandulna, Sunita Murmu, Maria Goreti Kerketta, Santrima Lakra, Shalini Minj en Promila Samad. Ook voor hen wensen we geluk! Moge God hen allen zegenen!

• Zusters Angélique Dikete en Cécile Ndaya zijn momenteel in de Provincie St.-Vincent de Paul in Congo om de zusters van de provincie te begeleiden bij de onderscheiding voor de benoeming van een nieuw leiderschapsteam. Ze zullen er tot 5 januari 2022 verblijven. We rekenen op het vertrouwend gebed van alle zusters tijdens deze belangrijke periode in het leven van de Congregatie.

• Zr. Roshni Barla kwam veilig terug in Brussel na haar bezoek in familie. De gezondheid van haar vader was minder goed deze laatste tijd, waardoor meer ondersteuning en hulp nodig is. Natuurlijk heeft het bezoek van Zr. Roshni hem veel deugd gedaan en weer aangemoedigd.

•  Zr. Valsam Jose is op weg naar India om bij haar familie te zijn omwille van de plotse en onverwachte dood van een jongere broer. Haar aanwezigheid zal ongetwijfeld een grote steun zijn voor de hele familie. De Heer moge hem de eeuwige vrede geven en troost aan de beproefde familie.

• 4 november – Stichtings-dag!

De dag voordien brachten we door vóór het H. Sacrament in dankbaarheid voor de talloze zegeningen die we beleefden tijdens de voorbije 218 jaren sedert onze stichting en in vertrouwen op de blijvende zegen voor ieder van ons in de Congregatie.

• Op de dag zelf hadden we het genoegen samen door te brengen met Zuster Marie Inès Palmaerts. Zr Inès behoort tot de Contemplatieve Orde van de Carmel.

Momenteel is zij lid van de gemeenschap naast ons Generalaat. Vroeger was zij ZLJM en nu vierde zij haar diamanten jubileum. Onze congregatie heeft nog steeds een plaatsje in haar hart. Voor de gelegenheid nodigden we haar uit voor de Stichtings-dag. Met de toestemming van haar priorin was ze bij ons voor de maaltijd. Heel enthousiast wist ze herinneringen te vertellen over die vroegere periode!

En ’s avonds kwam Pr. Michel Christiaens na de Eucharistieviering bij ons aan tafel. Voor hem was het een gelegenheid om onze Congregatie wat beter te leren kennen.

• Heel vlug na de viering van onze Stichtings-dag werd het werk voor de leden van het Algemeen Bestuur weer opgenomen: het benoemingsproces voor het nieuw bestuurs-team in Rwanda, de Vice-provincie van Onze Lieve Vrouw van Kibeho. Zrs Cécile Ndaya en Angélique Dikete werden afgevaardigd om dit proces te begeleiden.

  Er is nu een nieuw team in de Vice- provincie: Sr Mary Paul Vadassery als Vice-provinciaal en Sr Athanasie Mukangoga en Sr Yvonne Ngomba Lukusa als raadsleden. In de avond van 11 november werden ze on-line geïnstalleerd. We danken hen voor hun edelmoedig jawoord aan de Heer in dienst van de Vice-provincie en de Congregatie.

  Moge de Heer hen begeleiden in hun opdracht voor het beleid!

Van links naar rechts : Zr. Athanasie Mukangoga, Zr. Mary Paul Vadassery en Zr. Yvonne Ngomba Lukusa

• De dreiging van de pandemie in België is nog niet voorbij, er blijven nog heel wat beperkingen en voorzichtigheid blijft van belang, toch kunnen wij ons gemakkelijker bewegen. Vanaf vandaag begint Zr. Lucy Jacob met haar canoniek bezoek in de Nederlandstalige Provincie. Laten we, samen met haar, ons verbonden voelen in gebed met de zusters in de Provincie.

• Zr. Roshni maakt zich klaar om naar India te gaan om haar vader te bezoeken, die zwaar ziek is geweest. Ondertussen bereiden de anderen zich voor om hun jaarlijkse retraite te beleven. Ze worden daarvoor onthaald in de gemeenschap van Ave Maria in Saint-Servais (Belgische Zuidprovincie).

• Zr. Lucy Jacob kon in oktober haar canoniek bezoek brengen aan de Belgische Zuidprovincie. De zusters waren erg blij met haar bezoek aan de Provincie.

• Zr. Noëlla Mokola, uit de Provincie St. Bernard, heeft op 17/10/2021 haar eeuwige geloften afgelegd in de Centraal Afrikaanse Republiek. Wij bieden haar onze hartelijke en oprechte felicitaties aan en heten haar van harte welkom in de grote familie van de SCJM. Moge de Heer haar sterken om in zijn voetsporen te treden.

• Zr. Sylvia Chabala van de communiteit van het generalaat was naar Zambia gegaan voor de begrafenis van haar lieve vader, die op 9 september overleed. Op 13 oktober 2021 kwam zij terug naar het generalaat. Wij wensen haar veel moed toe om deze pijnlijke scheiding te boven te komen.

• De leden van de gemeenschap van het generalaat volgen nu hun retraite. Zr. Kim-Chi Duong heeft haar 8-daagse retraite in de communiteit voltooid. Wij bieden haar onze hartelijke gelukwensen aan. Zr. Valsam Jose en Zr. Rosily Mathew zijn bezig met hun retraite in Saint-Servais in de Belgische Zuidprovincie. Wij wensen hen een vruchtbare tijd in intimiteit met de Heer.

• De drie leden van de Internationale Gemeenschap bereiden zich voor om de communiteit van Melle te verlaten en naar Gent, ons Moederklooster, te gaan, waar ze zullen beginnen wennen aan hun nieuwe omgeving. We wachten nog op de komst van het vierde lid uit de D.R. Congo. De officiële opening van de Internationale Gemeenschap zal plaatsvinden wanneer alle leden er zijn.

• Op dit ogenblik vecht België tegen de herfstgolf van de Corona. De besmettingen en hospitalisaties nemen toe en vele beschermingsmaatregelen worden opnieuw ingevoerd. Het is nu verplicht om het inentingsbewijs bij zich te hebben als men ergens binnen gaat of zich verplaatst.

• De herfst, het "seizoen van de nevels en de zachte vruchtbaarheid" is aangebroken! De natuur trekt een zeer aantrekkelijk en kleurrijk gewaad aan, ondanks alle schade die wij mensen haar toebrengen. De dagen worden korter en de nachten langer en donkerder, en de temperatuur wordt met de dag koeler.

1. Enkele zusters van het generalaat waren aanwezig op de herdenkings-mis op 11 september in de grote kapel van het Moederklooster Terhaegen in Gent voor onze 19 zusters van de Nederlandstalige Provincie, die overleden zijn deze voorbije jaren (2020 en 2021). Omwille van de corona waren begrafenisvieringen niet mogelijk voor deze zusters. Het was een dankbaar gebeuren. Moge de Heer hen opnemen in zijn barmhartige liefde en aan alle zusters van de Provincie een diep geloof schenken in de Verrezen Heer.

2. Zuster Anne Nama Ngueji van de Sint-Vincent Provincie heeft eeuwige geloften uitgesproken op 26 september 2021 in Mbujimayi. We wensen haar hartelijk geluk en heten haar welkom in onze grote familie van ZLJM. Moge zij trouw zijn in het volgen van de Heer!

.

.

3. De algemene raadzusters hebben de inhoud van de VAR 2021 doorgegeven aan de leden van de gemeenschap van het generalaat, van de internationale gemeenschap, van de Aziatisch Internationaal Noviciaat in Filippijnen en van Legaspi van 24 tot 27 september 2021. Voor de leden van het generalaat in de gemeenschap zelf, en voor de zusters van de Aziatisch Internationaal Noviciaat, Legaspi en Internationale gemeenschap gebeurde dit online. De zusters waren gelukkig voor deze uitwisseling die licht bracht over het leven van de Congregatie.

4. Op 29 september 2021 was er de jubileumviering voor 50 – 60 – 70 en 75 jaar van onze zusters voor de twee jaren (2020 en 2021). Zoals jullie weten was er vorig jaar omwille van de beperkingen geen jubelviering in Gent zoals dat gewoonlijk gebeurde. Monseigneur Lode Van Hecke, Bisschop van Gent, ging voor in de Eucharistieviering in de grote kapel van het Moederklooster in Terhaegen. Op de 29 jubilarissen waren er 16 aanwezig. En eveneens waren andere Belgische en Nederlandse zusters aanwezig. Jammer konden de zusters van de Engels-Ierse Regio niet komen omwille van de beperkingen. Na de Mis volgde een heerlijke maaltijd, in vreugde genoten. Het was een aangename gelegenheid om elkaar weer te zien voor de zusters die tot in Gent konden geraken. De banden van solidariteit en verbondenheid van de ZLJM waren opnieuw verstevigd.

Oh! Wat is het goed om samen te komen in de eenheid van de Geest die ons verbindt. Ziehier de dag die de Heer heeft gemaakt! Dag van feest en vreugde !

Klik hier om de foto’s van de viering te bekijken

5. Situatie van de pandemie in België

Vanaf 1 oktober is het mondmasker niet meer verplicht in religieuze vieringen behalve in Brussel en Waals Gewest. Sociale afstand was voordien reeds opgeheven. Ontsmetting van handen en verbod op fysiek contact tijdens de vieringen blijven van toepassing. Voorzichtigheid en gezond verstand blijven geboden in alle omstandigheden. Het virus is nog niet overwonnen. De Bisschoppen doen opnieuw een oproep om zich te laten vaccineren, omwille van de gezondheid en respect voor ieder.

--------------------------------------------------------------

Op 31 juli 2021 wijdden de zusters Béatrice-Landrine KASONGO KIBANDA en Mélanie NSANGO KALUNGA zich voor het leven aan de Heer als Zusters van Liefde van Jezus en Maria in de Provincie van St.-Vincent de Paul, in de D.R. Congo.
Wij verheugen ons en danken hen voor hun toewijding en we verzekeren hen van ons gebed.

Van links naar rechts: Zusters Béatrice-Landrine Kasongo, Isabelle Ilunga en Mélanie Nsango

Intrede in het postulaat

Op 6 augustus 2021 mocht de Provincie Ranchi negen nieuwe postulanten verwelkomen. Het zijn Gloria Bilung, Alka Surin, Nikita Lakra, Anastasia Hunni Purty, Sunita Laguri, Sandhya Kerketta, Beli Kujur, Niketa Tirkey en Anusha Hasda. Wij bidden dat de Heilige Geest hen mag begeleiden en leiden op hun vormende reis. Mogen zij de vreugde ontdekken van het volgen van Christus en groeien in de deugden van het Evangelie en in het charisma van de Congregatie!

Van links naar rechts: Gloria Bilung, Alka Surin, Nikita Lakra, Anastasia Hunni Purty, Sunita Laguri, Sandhya Kerketta,Beli Kujur, Niketa Tirkey en Anusha Hasda.

Eerste geloften

Op 14 augustus 2021 hebben twee novicen Anna Tran Thi Kim Thanh en Maria Nguyen Que Tram, uit de regio van "Onze Lieve Vrouw van La Vang" in Vietnam, hun eerste geloften uitgesproken in het Internationaal Noviciaat op de Filippijnen. Vanwege de pandemie konden zij nog niet terugkeren naar Vietnam, maar de zusters van de regio, hun familie en vrienden konden de viering bijwonen, die live werd uitgezonden op Facebook.

Met vreugde en dankbaarheid feliciteren wij hen van harte. Wij wensen hen het allerbeste en verzekeren hen van onze gebeden.

Van links naar rechts: Zr. Maria Nguyen Que Tram en Zr. Anna Tran Thi Kim Thanh

Video van de eerste geloften :

-----------------------------------------------------------------

Wij zijn blij om met U het vervolg van onze VAR te delen. Na een pauze hebben wij ons traject verder gezet met de tweede fase.

Op 12/08 wenste sr. Lucy Jacob alle deelneemsters welkom voor de tweede fase van de VAR en verduidelijkte dat deze vooral gericht is op informatie in het perspectief van het Algemeen Kapittel: zien waar er vooruitgang is, waar verbetering noodzakelijk is en waar vooruitgang gewenst is.

Vervolgens heeft zij de nieuwe vertalers voorgesteld. Het betreft zr. Martine Krichel en de heer Pierre Hernalsteen.

De dag begon met een openingsgebed. Hierna volgde een eerste werktijd gedurende dewelke sr. Lucy de deelneemsters uitnodigde na te denken over de manier waarop het “doorgeven” van de VAR kan gebeuren in de provincies, in de vice-provincie en in de regio’s. Zij vroeg aan iedere groep om hiervoor een programma voor te stellen en dit rekening houdend met volgende elementen: de inhoud, de methodologie en de tijd. Dit doorgeven van de VAR zou in de volgende twee maanden moeten gebeuren. Na het groepswerk was er een uitwisseling van onze reflecties in plenum. Deze werktijd was wederzijds verrijkend.

De tweede werktijd ging rond het financieel beheer van de Congregatie. Dit werd door Sr. Rosily gepresenteerd. Zij begon met een citaat over de “sociale functie van eigendom”. (zie Fratelli Tutti 118-119) Zij deelde haar persoonlijke ervaring als algemeen econoom en toonde ook aan hoe Covid-19 een weerslag heeft op de financiële situatie van de Congregatie.

13/08 was een dag gewijd aan uitwisseling van ervaringen met de Congregationele retraite « Onze geloften beleven in de drie dimensies van ons Charisma » en ook aan de zorg voor ons Gemeenschappelijk Huis, de aarde.

In enkele provincies kon deze retraite doorgaan, terwijl in andere provincies niet alle zusters deze retraite konden maken, als gevolg van de situatie in verband met de pandemie. Alle deelneemsters hebben dit initiatief van het Algemeen Bestuur kunnen waarderen. De impact van deze retraite in onze provincies: het verdiepen van ons Charisma, een omvorming op persoonlijk en communautair vlak, een begrijpen en beleven van onze geloften in het licht van ons Charisma.

De uitwisseling over de viering van het “Seizoen van de Schepping” en de week van Laudato Si, toonde dat het een vruchtbare tijd was voor allen en dit dankzij de verschillende initiatieven die beleefd werden. Alle zusters hebben bijgedragen volgens hun mogelijkheden om de opdrachten van Laudato Si gehoor te geven en hebben zich ingezet om ons Gemeenschappelijk Huis te beschermen. Ook werd de wens uitgedrukt om verder te werken met Laudato Si.

Op het einde van de sessie heeft Sr. Lucy het thema voor de Congregationele retraite 2022 voorgesteld: “Een ecologische bekering”. Alle deelneemsters hebben dit voorstel verwelkomd.

Op 14/08 begon de dag met een openingsgebed waarin we ons verenigden met onze zusters in Pakistan en met het Pakistaanse volk die de 73^ste verjaardag van hun Onafhankelijkheid vierden. Wij hebben ook gebeden voor onze twee jongeren: Anna Thanh en Maria Tram uit Vietnam die hun eerste geloften hebben uitgesproken in de Filippijnen.

Vervolgens werden de verschillende thema’s voorgesteld. Het gaat over:

- Het project van de geschiedschrijving van de Congregatie

- De literatuur van de ZLJM

- De evaluatie van het thema: Geïntegreerde Levensstijl

- De communicatiemiddelen: de websites

- De internationale gemeenschap

Na de verschillende presentaties, werden de teksten online aan de deelneemsters doorgestuurd om hen de gelegenheid te geven deze te lezen en te bestuderen. Hierop volgden bezinning, commentaar en verduidelijkingen in de namiddag. De deelneemsters waardeerden het werk dat door het Algemeen Bestuur werd gerealiseerd.

De dag van de 15de startte met een openingsgebed dat voorbereid was ter ere van de Hemelvaart van Maria en met intenties ter gelegenheid van de 73^ste verjaardag van de Onafhankelijkheid van India. Na het gebed volgden de presentaties van de dag.

Deze gingen over het Erfgoed en de eigendom van de ZLJM en ook over de Constituties en Statuten: aanpassingen en structurele wijzigingen. Na de presentatie van de teksten, werden deze online aan de deelneemsters ter lezing en ter studie gezonden. Hierop volgde in de namiddag een nadenken over deze teksten, commentaren en verduidelijkingen.

Tenslotte heeft Sr. Lucy het slotwoord uitgesproken; dit werd gevolgd door een woord van dank door Sr. Roshni. Tenslotte sloten wij af met een dankgebed en met het Magnificat.

Het Algemeen Bestuur houdt eraan alle ZLJM te danken omdat zij deze VAR 2021 begeleid hebben met hun gebed.

Zoals jullie uit onze vorige nieuwsbrief vernamen, hebben wij gewerkt rond “uitkijken naar een open wereld en deze opbouwen” en hebben ons geconcentreerd op “bruggen bouwen voor een nieuw verhaal” (zie Fratelli Tutti). Zoals het nu staat, is iedereen helemaal vertrouwd met de virtuele wereld door het gebruik van het virtuele prikbord en andere mogelijkheden van “Zoom”.

Op 7 augustus startten we met een uitwisseling over de vorige dag en dit gaf ons een duidelijke aanwijzing dat de Geest van de Heer met ons is, ons leidt en bezielt. Er waren zowel tekens van “ermee worstelen”, als sterke gevoelens van hoop.

Bij ons verder nadenken over en beluisteren van de boodschap van Fratelli Tutti, was het algemeen aanvoelen dat de Paus ons uitnodigt tot een radicaal antwoord en, vertrouwend op de leiding van de H. Geest, voelden we ons klaar en bereid om de uitdaging aan te gaan.

Een meditatie gericht op het waarnemen en een bezinning op het labyrint aan het eind van de sessie gaven ons energie en verduidelijkten onze taak als leden van de VAR. We twijfelen en voelen ons angstig, maar als we er samen voor gaan, voelen we ons gesterkt om ons in te zetten bruggen te bouwen in functie van een nieuw verhaal, want: nieuwe horizonten openen zich voor ons – een nieuw ZLJM verhaal!

De volgende dag, 8 augustus, lag de focus op het thema “een open hart voor de wereld”. Nachtelijke overdenkingen leren ons dat er voor ons in F.T. harde uitdagingen zitten. De dag bestond uit werk in plenum en in groepen. Uit de interpretatie van de persoonlijk gekozen symbolen werd het stilaan duidelijk welke richting we uitgaan naar het Algemeen Kapittel van 2023 toe. Er waren veel dingen die gelijklopend waren en we hadden het gevoel dat we uitgenodigd worden tot een radicale bekering, tot grotere verbondenheid, solidariteit met onze gewonde wereld, tot het delen van onze middelen en het bouwen aan een nieuwe wereld.

Het openingsgebed van 9 augustus bracht ons onmiddellijk bij de essentie – meewerken aan het geboren worden van iets nieuws, een nieuwe wereldorde. Het beeld van de vroedvrouw vertaalde heel sterk deze boodschap. In dit denkkader, zetten de leden van de VAR hun werk verder om duidelijker tot de essentie te komen voor het A.K. 2023. Een “online” stemming gaf nog meer klaarheid over deze vraag. Vandaag heeft de VAR ook waardevolle tijd besteed aan het afwerken van de procedure voor het Algemeen Kapittel en andere verwante documenten.

Aan het einde van de dag dankte Sr. Lucy Mw. Ilaria Nuti, onze simultaan vertaalster die ons vandaag zou verlaten. Zij werd bedankt voor haar buitengewone vertaaltalenten en voor de kwaliteit van haar virtuele aanwezigheid bij ons. Zij wordt vervangen door Mw. Claudia voor de overblijvende dagen van de eerste fase van de VAR.

Op de 10de, de laatste dag van de eerste fase van onze VAR, werden we begeleid in een terugblik op deze 10 daagse reis en om te voelen “ wat ons het meest beroerde en hoe we verder geroepen worden op dit moment van onze reis”; ook waar we weerstand voelden. Dit werd gevolgd door een zeer rijke uitwisseling.

De “icoon van de Barmhartigheid” was de belangrijkste kracht die ons beroerde en beïnvloede, zodat iedereen luid en duidelijk Jezus’ uitnodiging hoorde: “ga en doe evenzeer!”

De groep die de taak kreeg om de “parels” van de hele ervaring samen te brengen en ze te presenteren in de vorm van een boodschap voor de Congregatie, stelde de tekst die ze voorbereid hadden voor. Deze werd sterk geapprecieerd en kreeg de goedkeuring van alle deelneemsters.

Uiteraard zal je hier meer over horen van uw vertegenwoordigsters bij het doorgeven van de VAR in uw respectieve provincies/regio’s.

Met een online evaluatie en een woord van dank werd deze dag beëindigd. In naam van het Algemeen Bestuur dankte Sr. Deepthika Silva de begeleiders en de vertalers. De begeleiders drukten op hun beurt hun tevredenheid uit over hun werk met de ZLJM. Zij dankten en feliciteerden hen voor hun eenvoud, toewijding en volledige participatie.

Nu is het tijd voor een pauze! Wij hervatten de VAR op de 12^de en zullen terug komen met meer nieuws over de resterende dagen. Tot dan blijven we verenigd en verbonden!

-----------------------------------------------------------

De Derde dag van de VAR focuste verder op het thema: “een vreemdeling langs de weg”. De dag begon met uitwisseling van de bezinning, de dromen en ideeën die verband hielden met de vorige dag, gevolgd door een gebed op het thema van de dag.

Een belangrijk deel van de dag werd besteed aan het nader ingaan op een aantal problemen, bekommernissen, inzichten en uitdagingen die voortkwamen uit de rapporten van de provincies en de regio’s. Wat naar boven komt als een duidelijke richtingaanwijzer voor de congregatie is om “af te stijgen van de ezel” als antwoord op de noden van de armen en de kwetsbaren in onze omgeving.

Hierop volgde reflectie en uitwisseling in kleine groepen over de vraag hoe men een Goede Samaritaan kan zijn en welke richting we geroepen zijn in te slaan. Sterk geworteld in het woord van God, worden we uitgenodigd om de realiteit te bekijken vanuit het perspectief van de kwetsbaren. Ook om een spiritualiteit te ontwikkelen die ons kan stimuleren en sterken tot grotere openheid, flexibiliteit en creativiteit om de noden te beantwoorden van de “vreemdeling” op de weg van onze leven.

De vierde dag begonnen we met te kijken naar “hoe zich een open wereld voor te stellen en te creëren?”. Dat de VAR vier dagen voor dit thema zou uittrekken, duidt op het belang van deze oriëntatie. De deelnemers van de VAR luisteren duidelijk naar het onderricht van paus Franciscus in Fratelli Tutti, in een poging om wegen te zoeken om deze oproep op adequate wijze te beantwoorden.

De dag begon met een betekenisvol gebed en overweging op het geloof van de Kananese vrouw (Mt. 15,21-28). Daarna was het tijd om elkaar beter te leren kennen vanuit persoonlijke verhalen – elkaar de eigen persoonlijke wereld toevertrouwen, zoals die beleefd werd in de eigen familie en in de ZLJM familie. Deze heilige momenten van delen met elkaar waren zeer verrijkend en versterkten onze verbondenheid als leden van de Congregatie. Het schiep een sfeer van dankbaarheid, solidariteit, vertrouwen, begrip, luisteren en openheid onder ons. We voelden de aanwezigheid van het goddelijke in al onze ervaringen en zagen hoe God ons geleid heeft gedurende gans ons leven. De dag eindigde met een hymne van dankzegging: “Iedere persoon is een heilig verhaal”. Hoe mooi en groots is het handelen van de Heer!

De vijfde dag begon met een bezinning op de universele ervaring van kwetsbaarheid, gebaseerd op Mt. 16,21-23 en de geschiedenis van Job. Het menselijk leven is fragiel en we hebben dit allen reeds ervaren, vooral gedurende de pandemie. Zalig de zwakken, de kwetsbaren, de armen van geest – want aan hen behoort het koninkrijk Gods. Door deze ochtendbezinning werden we uitgenodigd om onze eigen ervaringen van kwetsbaarheid op verscheidene wijzen te omarmen.

De gedeelde activiteiten van vandaag waren er op gericht om van een gesloten naar een open wereld te gaan. Ons nadenken werd gericht door het luisteren naar onze eigen ervaring als lid van een internationale congregatie. We herinnerden ons en deelden met elkaar en met de hele groep onze ervaring van bemoediging of van vervreemding als een individu, als een provincie of regio in de congregatie. Het werd een tijd waarin we voelden dat we vertrouwd, aangemoedigd en ondersteund werden. Het was ook een heilig moment waarop we onze kwetsbaarheid erkenden en aanvaardden, individueel en als congregatie.

Het identificeren van de factoren die ons beletten om de vreemdelingen in ons midden te erkennen, was deze dag een ander belangrijk werk. Ook moesten we bekijken welke keuzes we moeten maken om “af te stijgen” van onze ezel. Onze antwoorden werden genoteerd op een virtueel bord. De dag eindigde met het uitwisselen van onze gevoelens van dankbaarheid, communio en ondersteuning aan elkaar.

Vandaag, de 6de dag van onze virtuele VAR, hebben we vooral aandacht besteed aan de vraag hoe we “bruggen kunnen bouwen naar een nieuw verhaal” en dit door een verdere verkenning van Fratelli Tutti.

Ons morgengebed, geleid door Frances, richtte zich op de icoon van de Gedaanteverandering van de Heer en een bezinning op Mc.9,2-10. De icoon is een manifestatie van de aanwezigheid van God. Ze richt ons en brengt ons in deze aanwezigheid, zodat we God in onze ziel kunnen ervaren. Zo worden wij een levende icoon van God.

We werden uitgenodigd om de berg op te gaan naar de plaats van ontmoeting, de plaats van het luisteren. We vroegen om de genade onze ogen te openen voor Jezus die ons uitleidt naar een zending en naar het volk.

Na het gebed gaf Broeder Emili ons een inleiding op het werk van de dag. De vraag ter reflectie was: “Welke belangrijke keuze – reëel en praktisch- kunnen we maken om het eerste hoofdstuk van een nieuw verhaal te schrijven, dat ons meer opent voor elkaar en voor de wereld?” De antwoorden van de groepen werden aan de hele groep voorgesteld, opgenomen en geprojecteerd op een virtueel bord om hierover verder na te denken en te antwoorden.

Momenteel werken we voort aan het thema dat we op dag 4 aanvatten. Hierover zal je in een volgende brief kunnen lezen!

----------------------------------------------------------------

Zoals reeds gemeld werd deze belangrijke gebeurtenis van de Congregatie – die online doorgaat – op 31 juli 2021 begonnen met een testsessie i.v.m. de nieuwe technologie.

Op de eerste dag herinnerden de facilitators aan het doel van de VAR, te weten het bevorderen van de onderlinge verbondenheid binnen de Congregatie en de realisatie van de belangrijke punten van de VAR/19, nl. de wederkerige verbondenheid van de Congregatie met de lokale Kerk en het horen van de kreet van de aarde en van de armen (L.S.49).

Dan volgde nog de voorstelling van de deelneemsters.

Daarna dachten wij na over twee vragen :

- Welke zijn de voornaamste bekommernissen nu bij de aanvang van VAR/21?

- Welke zijn onze gevoelens op dit ogenblik?

Uit de besprekingen in kleine groepen kwam vooral de zorg rond onze verantwoordelijkheid in deze tijd van de pandemie en de wijze van het efficiënte gebruik van de nieuwe technologie.

Wat onze gevoelens betreft… We zijn tevreden, gemotiveerd en bereid om deze nieuwe virtuele ervaring op te nemen. Nochtans blijft er nog onzekerheid i.v.m. die technologie en we hopen die onrust te kunnen overwinnen.

Zr. Lucy Jacob heette iedereen welkom en stelde de facilitators voor: Br Emili Turu en Mevr. Frances Henry, de secretaressen en vertalers. Dan was er tijd voor gebed en bezinning rond de icoon van de barmhartigheid (cf. Fratelli Tutti, 70).

In de tweede sessie werd gesproken over de doelstelling en planning van de VAR/21 en over het contemplatieve leiderschap. Voor beide thema’s was er groepswerk en in elke groep gaf de secretaris verslag aan de hele vergadering.

De tweede dag begon de sessie met de uitwisseling van enkele dromen en ideeën uit de ervaringen van de vorige dag, gevolgd door het thema van vandaag.

Een gebedsmoment rond de icoon van de barmhartigheid als inleiding van het thema met de belangrijke vraag Wie is mijn naaste?

Na deze etappe toonde Br Emili ons verschillende foto’s om onze bezinning rond de icoon in de eigen én de algehele context te verdiepen.

Dan gaf Mevr. Frances Heery uitleg over het letterwoord VUCA (van Engelse origine: V: volatile (vliegend) – U: onzekerheid – C: complexiteit – A: dubbelzinnigheid.

Dit letterwoord vertegenwoordigt onze huidige wereld, een veranderende, onzekere, complexe en dubbelzinnige wereld.

In de namiddag was er groepswerk per continent. Dan noteert en leest de secretaris van de groep voor de volledige vergadering op een padlet (een online virtueel bord, waarop men ideeën kan uitwisselen met elkaar…). Frances gaf enige uitleg na de uitwisseling.

Beste zusters, bekommerd om samen verder te stappen, willen wij geleidelijk het verloop van de dagelijkse activiteiten meedelen. We blijven rekenen op jullie gebed.

Moge de Geest van de Heer ons blijven inspireren in onze onderscheiding tijdens deze VAR/21.

--------------------------------------------------------

Overstroming in Gurgaon – India

Drie dagen gietende regen dompelden het noviciaat in Gurgaon (Delhi Provincie) in een watervloed. Op de gelijkvloerse verdieping steeg het water tot aan het plafond. Zusters, novicen en postulanten moesten hun toevlucht zoeken op de eerste verdieping. Gelukkig hield het op met regenen na twee dagen tot ieders opluchting. Het zal een titanenwerk zijn om het huis weer bewoonbaar te maken.

Intrede in het noviciaat

28 juli was een vreugdevolle dag toen 4 postulanten hun noviciaat in Ranchi begonnen. Het zijn Anjuliya Pradhan, Alice Kerketta, Anupa Kujur en Beronica Bada. We wensen hun alle mogelijke geluk en zegen van de Heer bij het begin van hun vormingstijd. Mogen ze toenemen in Evangelische deugd en wijsheid van het charisma van de Congregatie!

VAR 2021

Nu de VAR/21 voor de deur staat is het Algemeen Bestuur druk in de weer met het klaarmaken van de laatste fase van het voorbereidend werk. Vermits virtuele vergaderingen voor ons allemaal iets nieuw is, volgen de leden van de VAR een test om te leren, geleid door Sr Kim Chi. De sessie van vandaag was een ijsbreker en de meesten hebben hun eerste schrik en zenuwachtigheid overwonnen. Zulke uitdagingen van de virtuele wereld overwinnen is inderdaad geen kleinigheid.

Professie

• De zusters junioren van de provincies Ranchi en Delhi zijn samen in Dalhousie (prov. Delhi) om aan hun derde-jaar te beginnen onder leiding van Zr. Moly Augustine Vayukatt, in voorbereiding op hun eeuwige geloften later dit jaar. Ze zijn met veertien: tien uit Ranchi en vier uit Delhi. We wensen hun samen een deugddoende en rijke ervaring.

 

• Onze hartelijke felicitaties aan onze vier novicen van de Delhi-provincie, die vandaag hun eerste geloften hebben uitgesproken. We heten hen welkom in de wijngaard van de Heer en we bevelen hun toewijding aan de goddelijke voorzienigheid en aan Maria, onze Moeder. Het zijn: Tamanna Bhatti, Jobita Tirkey, Mary Grace Xaxa en Promilla Ekka.

Video van de eerste geloften :

Pakistan (ingezonden door Zr. Maria Shaukat)

Cérémonie d’accueil (cérémonie de la coupe de cheveux)

In juni bereikt de warmte z’n hoogtepunt, maar tijdens de derde week van de maand hebben wij het minder gevoeld, want wij waren druk bezig met de voorbereiding van de receptie voor de eerste Geloften van onze novicen Anum Saleem, Anita Nasir, Soha Shaukat en Roma Kanwal.

Op 22 juni 2021, vooravond van de professie had de eerste symbolische ceremonie plaats: het knippen van de haren. Dit is het symbool van de offergave van de vrouwelijke schoonheid. De novicen hadden een prachtig versierd kapsel, de “Paranda”. Dan ontvingen ze rode sluiers en werden ze naar de kapel gebracht, het paleis van hun Koning Jezus. Ze waren vergezeld door de vormingsgemeenschap, terwijl ze psalm 45 zongen.

Het provinciaal team en de zusters van de gemeenschap van Lahore onthaalden hen vreugdevol aan de deur van de kapel. Ze kwamen samen binnen voor het avondprogramma.

Eerste geloften van Zusters Anum, Anita, Soha en Roma (23 juni 2021)

Het was een gelukkige dag voor onze congregatie en vooral voor onze Provincie Pakistan, toen onze vier novicen zich toewijdden aan de Heer. Zijne Excellentie Bisschop Sebastian Francis Shaw ging voor in de Eucharistie en een 12-tal priesters concelebreerden. Talrijke zusters uit andere congregaties en Broeders van Liefde waren eveneens aanwezig voor de plechtigheid. De plechtigheid begon om 17u30. De ouders van de vier novicen begeleidden hun dochters naar het altaar om hen toe te wijden aan de Heer. Het was een ontroerend ogenblik. Het koor, onder leiding van Sr Maggie Yaqub zong mooie hymnen rond het thema “Kom, en volg Mij!”. De Bisschop gaf een mooie homilie, waarin hij ons inspireerde en bemoedigde om trouw te zijn en Christus te volgen en te getuigen van de waarden van het Evangelie.

Alle zusters van de congregatie hebben met vreugde de pas geprofeste zusters ontvangen, ze werden omhangen met bloemenkransen volgens de culturele gebruiken. Op het einde van de Mis sprak één van de pas geprofeste jongeren , Sr Anum een dankwoord uit in naam van ieder van hen. Ze nodigde alle aanwezigen uit voor de heerlijke maaltijd in de tuin van het klooster.

Na de viering gingen de nieuwe zusters van Liefde mee met hun familie om twee weken bij hen te zijn.

Sr Soha, Sr Anum, Sr Roma et Sr Anita

Internationale Gemeenschap

Het lange wachten op de komst van de Afrikaanse leden voor de internationale gemeenschap is gedeeltelijk beantwoord door de aankomst van Sr Charitine Impuwhe van de Vice-provincie Rwanda op 15 juli. De gemeenschap van het Generalaat heeft haar warm onthaald. We hopen ook dat het vierde lid weldra zal toekomen zodat de gemeenschap volledig zal zijn.

Overstromingen

• België is getroffen door een zondvloed in Wallonië, Limburg en elders, als gevolg van overvloedige regens deze laatste tijd. Er werden reeds een twintigtal doden geteld en nog evenveel vermisten. Enkele streken zijn meer getroffen dan andere, vooral de provincies Namen en Luxemburg. Een groot deel van Wallonië is er erg aan toe. We vertrouwen alle slachtoffers toe aan de Heer.

• De situatie is niet slechts zo in België, maar eveneens in de buurlanden, vooral Duitsland, waar meer dan 100 slachtoffers zijn geteld. En veraf veroorzaken de moessonregens grote schade in India en Sri Lanka.

Coronacrisis

Het virus is niet gehaast om te vertrekken. Het aantal besmettingen stijgt hier in België evenals in andere landen waar ZLJM aanwezig zijn, zoals in Vietnam, Rwanda, Sri Lanka, India...

Eeuwige Geloften

Op 3 juli genoot de St.-Bernard provincie in Congo de vreugde dat drie junioren hun Eeuwige Geloften mochten uitspreken in de Congregatie: Zr Arlette Babakanga Baka, Zr Yvonne Kundii Bala en Zr Julienne Piki Asska. We voelden ons verenigd in gebed en dankbaarheid met de Provincie en wensten hun geluk om hun trouw en toewijding aan de Heer.

Nieuw Bestuursteam in Regio Mali

De installatie had plaats op 7 juli: Zr Rose Meta Kabambi als Regionale Overste, Zr Joséphine Mayanga en Zr Marie-Véronique Kapinga Bunkayebe als Raadsleden. Alle zusters van de regio en de novicen van het Internationaal Afrikaans Noviciaat (NIA) waren aanwezig. Zr Régine Ndaye, Zr Julienne Tumone, Zr Suzy Spaenhoven, Zr Birgit Goslain en de gemeenschap van het Generalaat waren virtueel met hen verbonden. De benoeming gebeurde ook online door Zr Lucy Jacob, Algemeen Overste. De gebedsviering was zeer symbolisch en beklemtoonde de Evangelische waarden in ons charisma.

Corona weer op bezoek in Vietnam

Nu de besmettingen weer gaan stijgen staat het land weer voor een lockdown. Onze zusters kunnen geen les meer geven noch volgen. Toch trachten ze creatief hun tijd door te brengen. Ze gaan thee plukken om solidair te zijn met de bevolking. Dit werk betekent ook een kleine inkomst voor de regio.

Even een onderbreking!

Het was een aangename pauze voor de communiteit van het Generalaat om enkele gasten te onthalen, iets wat corona ons voordien niet toeliet. Een priester, familie van Zr Valsam Jose, Fr. Reji MSFS, samen met een paar vrienden verbleef enkele uren bij ons op 8 juli. Ze kwamen uit Oostenrijk en Duitsland om enkele plaatsen in België te bezoeken, waaronder het generalaat. Het was voor ons een aangename onderbreking, al was het maar heel kort!

• Eerste geloften

Mali: Op 20 juni spraken de novicen Régine Ndaye en Julienne Tumone van het Internationaal Afrikaans Noviciaat hun Eerste Geloften uit. Na een korte vakantie in hun biologische familie in Congo keren ze terug naar Mali als leden van de Regio Mali.

Congo: Dan was het de beurt aan het Noviciaat “Mère Hostia”, Kimpese in de Provincie St.-Bernard. Op 24 juni legden vier novicen van de St.Bernard provincie en één novice van de St.-Vincent provincie hun Eerste Geloften af.

Rwanda: de Vice-provincie Rwanda is gezegend met twee nieuwe leden door de Geloften : Francine Mukanyandwi en Janviere Uwimani.

Ranchi : Vier novicen - Beronica Hembrom, Arti Soreng, Mary Suman Toppo en Anshu Lakra - van de provincie Ranchi legden op 3 juli hun eerste geloften af in Ashadeep, SCJM Novitiate, Hulhundu. De zusters van Fatima Convent en Sneh Sadan, Hulhundu waren aanwezig bij deze vreugdevolle gebeurtenis.

Video of the profession : 

Met vreugde en dankbaarheid heten wij allen welkom in onze ZLJM-familie. We wensen hun geluk voor hun edelmoedig antwoord aan de Heer. Mogen allen bloeien in de geest van het ZLJM-charisma!

• Deze week vierden we ook het zilveren jubileum van Sr Joséphine Mavanga van Regio Mali. We danken God voor al wat Hij door haar tot stand bracht in de Congregatie en in de wereld. We feliciteren haar en wensen haar nog vele vruchtbare jaren in de toekomst.

• We zeggen God dank voor het herstel van Sr Yvonne Lukusa; de zuster verantwoordelijke voor de vorming in de Vice-provincie Rwanda, na een geneeskundige ingreep van een ernstige hersen-aneurisme.

• We voelen ons verbonden met de zusters in Pakistan die als één gemeenschap een on-line retraite volgen. We wensen hun een rijke ervaring met de Heer en met elkaar.

• Generalaat – België

Op 30 juni werd de 61e Dag van de Onafhankelijkheid van Congo herdacht. De gemeenschap van het generalaat organiseerden een mooie gebedsviering. Op Congolese wijze volgde een lekker maal, klaargemaakt door Sr Cécile en Sr Angélique. Een culturele avond bracht ons naar Congo met zijn natuurlijke schoonheid en ritmische dansen.

In Mali werd het benoemingsproces in gang gezet. De Algemene Raad is ondergedompeld in de onderscheidingsprocedure. We rekenen op jullie gebed tijdens dit belangrijk moment in de Regio.

België is momenteel in vakantiestemming. De covid-beperkingen zijn versoepeld en iedereen voelt zich opgetogen en bevrijd. Men geniet van zonneschijn, frisse lucht en zeewater aan de kust. Kerken zijn weer open en liturgische vieringen mogen weer bijgewoond worden, ook al blijven er nog enkele beperkingen.

De Europese voetbalmatchen werden hernomen. De “Rode Duivels” zijn door iedereen gekend en er wordt in de voetbalwereld rekening gehouden met de ploeg. Ze hopen natuurlijk op de eindoverwinning, al kan er nog wel een kink in de kabel komen. Wie weet???

ZLJM LEGAZPI, FILIPIJNEN

ANTWOORD OP DRINGENDE OPROEP VOOR ZORG VOOR ONS GEZAMENLIJK HUIS….

Ondanks deze moeilijke tijden door de pandemie slaagden de zusters opnieuw om “de Zorg voor ons gemeenschappelijk Huis” ter harte te nemen door hun actieve deelname aan de viering van de ‘LAUDATO SÍ’–WEEK 2021.

Sedert de stad Legazpi Albay in volledige quarantaine heeft geplaatst, was het niet meer mogelijk om gezamenlijk iets op touw te zetten of een activiteit te organiseren op ruimere schaal, zelfs niet op het kerkplein of een ander groot terrein. Dan hebben de zusters maar de handen in elkaar geslagen met één van de weldoeners van de werken van de zusters van de ZLJM. We overlegden en opteerden voor het gezin van Michelle Malaga en familie, die beschikten over een ruime oppervlakte, waar het mogelijk was een tuin aan te leggen en te bewerken, om samen te zaaien en te planten en… ook samen te bidden; samen eten, samen lachen en van elkaars gezelschap genieten. Het werd een wonderlijke Gezinsdag. We wisten ons thuis in de natuur. Het werd een dag om niet meer te vergeten “God overlaadde ons met zijn gaven, zodat wijzelf in staat waren om te geven” naar het thema van de viering van 500 jaar christenheid op de Filippijnen.

De zusters brachten de dag door met de familie in Malilipot, Albay, van 9:10 in de morgen tot 6:00 ’s avonds op 22 mei 2021. De zusters legden het dagschema met de activiteiten uit samen met de bedoeling en de betekenis van het gebeuren. De gezinsleden vertelden op hun beurt dat ze voldoende plaats hadden voor een tuin, maar dat ze geen goede methode hadden om aan te leggen en geen goede ideeën of plannen voor een tuin met fruitbomen, die in de toekomst voldoende konden opbrengen…

De dag werd geopend met een gebedsmoment voor Moeder Aarde, vertaald in hun plaatselijk dialect ‘Bicol’. Daarna volgden enkele minuten uitleg over oriëntatie en opleiding i.v.m. het belang voor de groei van groenten en fruitbomen; ook de voornaamste opdracht aan de ouderen die het voorbeeld moesten geven aan de jongeren; hoe ze hun leven moeten richten naar God en de natuur. Om in het gezin een teamgeest te versterken werden de aanwezigen in drie groepen ingedeeld; één zuster werd aan elke groep toegewezen om met hen samen te werken.

Na het groepswerk kwam iedereen samen en maakte men de omgeving schoon . Men verzamelde de herbruikte houten schotten om rond de nieuwe planten te zetten en ze te beschermen. De schotten verhinderen dat de aarde weggespoeld wordt en als ze verrot zijn dienen ze nog als meststof. Men is ook overeengekomen om elk om beurt zorg te dragen voor de planten ; er werd heel wat geplant: lady fingers, bonen, aubergines, ook chili, munt en mango’s, citroenen en bloemen

Naast groenten en boomplanting was er ook gedeelde vreugde in het samen koken, snuisterijen en maaltijd voor iedereen en wat klaargemaakt was kon men ook delen met de buren, ingepakt in bananenbladeren. Het was ook een gelegenheid om ons charisma te delen met de anderen, speciaal met de jongeren. Vóór het afsluiten volgde nog een gezamenlijk slotgebed rond het thema “de gaven van de H.Geest en de vruchten van de Geest. Nog even wat tijd om tot afscheid ervaringen en gevoelens uit te drukken.

We dankten God voor de voorspraak van St.Jozef voor het goede weer, want het was wonderlijk dat de vorige dagen gezegend waren met heel veel regen!...

DIOS MABALOS PO! (MOGE GOD JULLIE ZEGENEN!)

Zr. Madelene Nueza

Situatie in Pakistan Mei 2021

We wachten op de dag dat we de vreugdekreten mogen horen, wanneer we opnieuw aan een normaal leven kunnen beginnen, een leven vrij van angst en onrust; wanneer we aan elkaar kunnen zeggen: “wees niet bang, alles is weer goed! Verheug je en wees blij!” Maar nu zijn we nog niet zover. Moge het spoedig wel zo zijn. Dat is onze wens en ons gebed tot de barmhartige en genadige Heer.

Op dit moment is de situatie angstwekkend en ontmoedigend. De derde golf van het virus is meer besmettelijk en levensbedreigend. Uiterlijke tekens en symptomen zijn er weinig. Men vraagt zich af: wie is de drager?... Daarom geven de mensen minder aandacht en worden ze onvoorzichtig. Vorig jaar, toen het begon, werden de mensen ongerust en voorzichtig, zodat Pakistan minder werd getroffen dan andere landen . Jammer! Nu het virus gevaarlijker is dan voordien, zijn de mensen minder voorzichtig en reageren ze onverantwoord. Gelukkig reageert de regering anders, men wordt actiever en ook strenger. In dergelijke situatie is het goed dat de mensen worden gedwongen bepaalde maatregelen te volgen zoals:

- Sluiting van de winkels vanaf 18h, terwijl voordien sommige winkels open waren tot laat op de avond;

- Elke zaterdag en zondag blijven de markten gesloten

- Het verkeer is herleid tot 50% voor de gewone verplaatsingen

- Parken en pleinen zijn niet toegankelijk

- Vaccinatie is mogelijk voor wie boven de 40 is. Mensen moeten niet ver gaan voor een vaccin. We vernemen dat men de scholen zal omvormen tot vaccinatiecentra, zodat mensen niet lang moeten aanschuiven.

- Voor de moslims nadert het EID festival. Dan zal er lockdown zijn van 8 tot 16 mei.

- Ook het leger is ingeschakeld in het vaccinatieproces. Wie de maatregelen niet volgt moet een fikse boete betalen.

In al onze communiteiten wordt een bijzondere aanbidding gehouden. En sommige zusters volgen een persoonlijk gebedsprogramma. Moge de Heer onze nederige gebeden aanhoren en onze planeet bewaren en genezen van deze dodelijke kwaal!

Ingezonden door Zr. Victoria Rehmat

COVID-19 – India

Momenteel beleven we de zwaarste crisis van ons leven in India. De eerste fase van Covid-19 was al heel erg, maar deze tweede fase is gewoon niet te beschrijven; het sterftecijfer stijgt van uur tot uur. Overal hangt de doodssfeer in de lucht. Twee van onze zusters werden reeds onbarmhartig van ons weggerukt. Ons hart is nog niet genezen en we blijven nog rouwen. Elke dag ontvangen we nieuws uit onze gemeenschappen dat de ene of een andere zuster besmet is met deze akelige virus; dit is ook zo in andere congregaties, parochies en dorpen. Sommige dorpen zijn volledig besmet. We vernemen ook de overlijdens in onze eigen omgeving ; ouders en verwanten van onze studenten en het lerarenkorps, mensen die we gekend hebben bezwijken aan de ziekte. Elke dag worden we gewekt met de doodsberichten. Het is angstig wachten op nieuws van de familie, vanuit de dorpen… maar we vertrouwen hen toe aan de almachtige handen van God. Sommige zusters verblijven nog in het ziekenhuis waar ze verder verzorgd worden. Anderen blijven in quarantaine in hun gemeenschap, onder de hoede van de beschikbare dokters. Verschillende communiteiten zijn gevestigd in de dorpen, waar vele besmettingen zijn. Zusters geven telefonisch raad aan de mensen wat ze kunnen doen om zieken te helpen in hun omgeving. Het is pijnlijk dat velen geen toegang hebben tot medicatie en ondersteuning.

Onze zusters die werken in de gezondheidsdienst doen wat mogelijk is om dag en nacht hulp te bieden aan de slachtoffers, op gevaar af voor de eigen gezondheid. We zijn bezorgd voor hen en ondersteunen hen met ons gebed. We zijn fier over hun edelmoedige inzet en vertrouwen hen toe aan de Heer. Al is er in verschillende staten lockdown, toch wagen de oversten van de grotere communiteiten zich naar buiten om te zorgen voor het noodzakelijke . Ze helpen elkaar in de naburige gemeenschappen .

De uitbarsting van het dodelijk virus maakt ons kwetsbaar en moedeloos. Overal is er tekort aan beschikbare bedden, zuurstoftoevoer en dokters en verplegers. De situatie is hartverscheurend wanneer je ziet dat ziekenwagens in rijen staan aan te schuiven aan de ziekenhuizen en zieken op brancards worden aangebracht hopend en smekend om geholpen te worden. Met heeft gestopt met mensen te testen omwille van het ontbreken van het noodzakelijke materiaal; de testcentra aanvaarden geen stalen meer.

In deze uitputtende situatie blijft slechts Gods hulp over. We geloven dat Hij er is en ons zal helpen om deze ramp te boven te komen . Alles zal goed komen op z’n tijd en op de wijze die in Gods plan ligt. Al onze communiteiten dragen de zorg mee voor onze hele provincie, onze congregatie en de wereld.

In onze ononderbroken aanbidding vinden we de kracht en steun van Hem die zegde: “Wees niet bevreesd, heb vertrouwen! Ik ben bij u!”

Ingezonden door Zr. Tessy Edayal

Een roeping tot leiderschap is ook een roeping tot leerling zijn. Dit is een absolute waarheid, want leiders zijn ook volgelingen en zijn blijvend leerlingen, discipelen van de Ultieme Leider – Jezus. In de bijbel lezen we dat Jezus Petrus riep, uitkoos en uitnodigde om verantwoordelijkheid op te nemen als herder, maar ook tot diepere intimiteit met Hem. “Heb je me lief? …. Voed mijn lammeren… Heb je me lief? … Zorg voor mijn schapen… Heb je mij lief?... Voed mijn schapen”. Daarna zei Hij tot Petrus: “Volg me” (Jo.21,15-19) Petrus begreep heel goed dat hij als herder van de schapen ook een volgeling, een discipel van Jezus moest blijven. Beide roepingen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Op de zondag van de Goede Herder, 23 april 2021 heeft de Goede Herder, Jezus, drie van zijn discipelen geroepen, namelijk Sr. Anima Suman, Sr. Teresa Xuan en Sr. Maria Loan om herders te zijn voor de Regio van O.L.Vrouw van La Vang, Vietnam. De benoeming had plaats in de kapel van Placida Huis, met zr. Lucy Jacob, algemeen overste virtueel aanwezig. Ook de Algemene Raadsleden, de zusters van de gemeenschap van het Generalaat en van de gemeenschap te Legazpi (Filippijnen), de St. Bernardus gemeenschap (Bao Loc) waren online aanwezig terwijl de andere zusters uit de Regio deelnamen aan de viering.

De kapel was mooi versierd met het symbool en het thema van het Algemeen Kapittel 2017 “Zuster van Liefde, hou je van mij? … Weid mijn schapen!”. De liturgisten leidden ons binnen in een bezinnende en biddende sfeer en een diepe dankbaarheid. We zijn God dankbaar dat God leiders kiest die dienstbaar zullen zijn, die ons verder zullen leiden in onze groei en uitbloei.

We danken ons Algemeen Bestuur dat aandachtig luisterde naar de Heilige Geest en Zijn wil beantwoordde door ons te bezielen en te begeleiden in het keuzeproces en door bij ons te zijn vandaag. We zijn dankbaar dat onze zusters Suman, Xuan en Loan zich openstelden voor Gods uitnodiging en klaar stonden om de verantwoordelijkheid als herder en vurige leerling van Jezus op te nemen in vreugde en volledige toewijding.

In een sfeer van lof en dankbaarheid las onze Algemene Overste, Zr. Lucy Jacob de benoemingsbrief voor, waarin zij Zr. Anima Suman aanstelt als Regionale Overste en Zr. Teresa Xuan en Zr. Maria Loan als regionale raadsleden voor een mandaat van vier jaar (april 2021- april 2025).

Op een schroomvolle manier delegeerde ze zr. Michaël om het nieuwe leiderschapsteam te zalven met olie en hen de herdersstaf – symbool van gezag en verantwoordelijkheid- te overhandigen. Dit gezag en deze verantwoordelijkheid houden tevens in dat zij zullen zorgen voor het welzijn van de schapen, hen zullen koesteren en leiden, zodat de leden kunnen groeien tot de volheid van Gods liefde. Waar nodig zullen zij wat niet overeenstemt met de waarden van het Koninkrijk verbeteren en ter discussie stellen.

Voor het nieuwe team is het ook een levendige en sterke uitnodiging om Jezus na te volgen in de manier waarop zij de schapen weiden. Het gaat er in andere woorden om Jezus’ leiderschapsstijl aan te nemen: dienend, contemplatief en omvormend leiderschap.

.

Het slotritueel was heel beklijvend en ontroerend. Als de nieuw aangestelde leider van de Regio leidde zr. Suman met de staf in de hand de processie. Dit symboliseert haar leiderschapsrol en wij de leden volgden haar in vertrouwen, en in een geest van samenwerking, medeverantwoordelijkheid en participatie. De viering eindigde met het lied: “Shepherd me O God” (Leid me o God). De betekenisvolle verzen en de mooie melodie vulden de kapel met rust en vertrouwen. Het lied duidt ook de betekenis van het herder-zijn als eerst schaap-zijn in Jezus’ armen. 

Met verwondering en bewondering vuurde dit lied ons hart aan met een sterker verlangen om de geliefde leerling van Jezus te zijn als we samen zongen: “Leid me o Heer, voorbij mij angsten, voorbij mijn verlangen van dood naar leven.”

Op 24 april 2021 sprak zuster Abida Maryam haar eeuwige geloften van maagdelijkheid, armoede en gehoorzaamheid uit en werd zo geprofest als Zuster van Liefde van Jezus en Maria.

De plechtigheid werd gevierd in het Sacred Heart Convent te Lahore. De voorganger was Mgr. Sebastian Shaw, die ook de homilie hield.

Naast de leden van haar religieuze congregatie, waren ook haar familieleden aanwezig bij deze viering. Door de restricties omwille van Covid 19 in ons land konden slechts weinig mensen deze ceremonie bijwonen. Jammer genoeg waren er ook weinig zusters aanwezig, omdat velen ziek waren door het virus.

We danken zr. Victoria Rehmat, provinciale overste, de communiteit van Lahore en de vormingsgemeenschap voor de organisatie.

Zr. Abida koos het thema “Doe wat Hij u zal zeggen zal”. Het is een uitnodiging om altijd aandacht te hebben voor de stem van Jezus en het werk te doen wat Hij wil dat ze zou doen. Vertrouwend gaat zij haar weg en haar enig verlangen is om verenigd met God te leven en een leven te leiden dat gewijd is aan de liefde tot de naaste en dit in kuisheid, armoede en gehoorzaamheid. Dit was haar verlangen tot nog toe en wij bidden dat dit ook het verlangen mag blijven in heel haar godgewijd leven. Voor nu en voor altijd.

(De Indische regering heeft een verbod uitgevaardigd tegen het verspreiden van nieuws over de situatie van de pandemie in het land, behalve door de autoriteiten. Zo kunnen onze zusters niet om het even wat schrijven. Het volgende is een uittreksel van een brief die juist vóór het verbod gestuurd werd door Sr Mary Joseph, Provinciaal Overste van Ranchi.)

“Terwijl ik me juist neerzet om een paar woorden te schrijven over de tweede golf van Covid-19 en de negatieve gevolgen voor het leven van de mensen in India, word ik voortdurend gestoord door het geluid van de sirenes van de ziekenwagens op de weg die de zieken wegbrengen uit of naar het hospitaal, om ergens te worden opgenomen voor verzorging.

De situatie wordt erger en erger. Het aantal besmettingen neemt steeds toe en de ziekenhuizen worden overspoeld, bedden zijn niet meer beschikbaar en geneesmiddelen vindt men niet meer bij de medische reserves; zuurstof ontbreekt… Verantwoordelijken doen wat ze kunnen maar krijgen de zorg niet meer onder controle. In vergelijking met de eerste golf is de tweede golf nog dodelijker en het sterftecijfer is enorm. Als we luisteren naar de berichten of de beelden zien op de televisie roepen we de Heer om hulp voor de wereld.

Het heengaan van onze twee zusters in twee dagen tijd, slachtoffers van Covid, heeft ons geschokt. Te midden van het leed, het verdriet, de onzekerheid en de angst, realiseren we ons, dat niets ter wereld ons kan redden… alleen God! God heeft een bedoeling.

Op dit ogenblik vertrouwen we op de woorden van de psalmist: De Heer is nabij voor gebroken harten, Hij redt hen uit de nood.(Ps. 34, 18) We vinden troost in (Openb. 21,4) Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen.

We danken al onze ZLJM in de wereld, die met ons verbonden zijn in deze pijnlijke situatie van het leven in onze provincies. We zijn ons dankbaar bewust van jullie meeleven: jullie zorg die jullie uitdrukken in jullie berichten, boodschappen en woorden van troost. Moge God jullie zegenen en behoeden.”

Brussel, 26 april 2021

Beste zusters,

Meerderen onder jullie hebben naar nieuws gevraagd i.v.m. de situatie in India. We krijgen de verzekering dat jullie bidden voor het land en bijzonder voor onze zusters in de provincies Ranchi en Delhi. Alleszins ben ik jullie dankbaar voor het meeleven.

Ik heb geen inzicht in de statistieken van de pandemische situatie in het land. De media is er vol van zodat jullie goed geïnformeerd kunnen zijn.

Als we voortgaan op het nieuws dat ons bereikt uit beide provincies weten we dat onze zusters een heel moeilijke periode doormaken, wat te begrijpen is. Het plotse heengaan van Sr Crescentia Xalxo en Sr Lidwin-Mary Rodrigues, zo vlug na elkaar, was een harde slag voor iedereen. In beide provincies wordt dit verlies uitzonderlijk pijnlijk aangevoeld. Al werden meerdere zusters in de communiteiten positief getest; de symptomen zijn veeleer mild en de zusters zijn stilaan aan de beterhand.

Onze zusters in Mercy Hospital in Jamshedpur beleven de dagelijkse realiteit van de toenemende gevallen van Covid-19. Men is niet in staat de nodige zorgen te bieden aan hen die naar het hospitaal komen voor behandeling.

De verslechterende situatie in het land is zowel beangstigend als alarmerend voor iedereen: snelle toename van besmettingen; opname in het hospitaal; overlijdens; onvoldoende middelen voor verzorging; uitgeputte verplegers/ verzorgsters; een regering die meer bezorgd is voor de eigen agenda… Het is rampzalig!

Ik hoef niet te zeggen hoezeer dit alles ons treft. Alleen de Heer weet waarom dit alles gebeurt. We vertrouwen ons vooral toe aan Hem en aan elkaar in deze crisis en bidden om sterkte en moed om hoopvol te blijven.

Met genegen groeten,

Zuster Lucy Jacob

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ook dit jaar, beste zusters, beleven we de Paasvieringen

in de context van de pandemie.

Maar gelukkig schijnt het Licht door

de "donkere wolken" van onze wereld!

Pasen, symbool van Hoop, Vernieuwing en Nieuw Leven!

Zr. Lucy Jacob

Generalaat, Brussels

* Op 4 februari vierde de gemeenschap van het Generalaat de 73^e verjaardag van de onafhankelijkheid van Sri Lanka. Op 4 februari werd Sri Lanka onafhankelijk van de Britse kolonisatie. ‘s Morgens baden wij een aangepast en betekenisvol gebed, in het bijzonder voor het volk en de regering van het land. ’s Avonds stelde sr. Deepthika de geschiedenis en de cultuur van Sri Lanka voor aan de hand van een Power Point presentatie. Dit was zowel interessant als leerrijk.

* Zoals u weet is reizen omwille van het coronavirus ingeperkt en hebben we andere wegen gevonden om verbonden te blijven met elkaar en onze zending verder te kunnen vervullen. Sr. Lucy voerde haar “canonieke bezoeken” van provincies en regio’s online uit. In februari-maart waren de zusters uit Sri Lanka aan de beurt. Voor vele zusters was dit een nieuwe ervaring. Het was wennen maar geleidelijk ging het beter en beter en waren zij blij het gebruik van een nieuwe technologie geleerd te hebben.

* 2 februari is, zoals jullie weten de dag van het Godgewijde Leven in de Kerk. Wij vierden deze dag eenvoudig en vreugdevol in onze gemeenschap. We hadden het voorrecht om Eucharistie te kunnen vieren in de gemeenschap. Deze was voorgegaan door onze pastoor. In processie met brandende kaarsen als getuigenis, kwamen we de kapel binnen. We vertrouwden alle godgewijde personen, vooral de Zusters van Liefde toe aan God.

* Mevrouw Hilde Baccarne van het secretariaat ging met pensioen op 25 februari 2021. gedurende 15 jaar werkte zij in het secretariaat van het Generalaat. De gemeenschap organiseerde op de avond van de 24^e een eenvoudig afscheid. Zr. Lucy en zr. Kim Chi dankten haar met woorden van waardering en dank voor haar werk. Samen met Hilde werd het een gezellig samenzijn. De congregatie is dankbaar voor haar onbaatzuchtige dienstbaarheid op het secretariaat. 

* Eindelijk, na lange tijd konden zr. Sushila Toppo en zr. Noreen Fazal naar ons toekomen om een tijdje met ons door te brengen. Hun aanwezigheid op de verjaardag van sr. Rosily bracht extra vreugde. Tijdens hun verblijf hielpen zij zr. Kim Chi met enkele taken in het secretariaat. Voor hen was een eerste treinreis van Gent naar Brussel een unieke ervaring, want: de eerste keer! Meer en meer raken zij vertrouwde met België.

* Zr. Yvonne Ngomba Lukusa uit Rwanda en zr. Teresa Xuan van O.L.Vrouw van Lavang, Vietnam volgen een online programma uit Rome voor Vormingsverantwoordelijken. Dit programma begon in Februari 2021. Zij volgden dit programma respectievelijk vanuit Nyamata, het vice-provinciaal huis in Rwanda voor zr. Yvonne en vanuit Place Huise in Ho Chi Minh City, Vietnam, voor zr. Xuan.

* Zr. Fatima Peiris van het Internationaal Aziatisch Noviciaat, Z. Pratima Kujur uit de Delhi provincie, Sr. Noreen Peter en zr. Rufina Fayaz uit Pakistan en zr. Suman Toppo uit Vietnam genieten eveneens van online vormingsprogramma’s die door het Emmaüs Centrum in de Filippijnen worden georganiseerd.

* Zr. Suzy Spaenhoven van de regio Mali, kwam in België toe op 21 maart voor haar verlof. We wensen haar een aangenaam en gelukkig verblijf in België.

* Zoals vele andere landen is België opnieuw geconfronteerd met een golf van Covid 19. We zitten nu in de derde golf. Als gevolg hiervan zijn er nieuwe beperkende maatregelen in het land.

* Een na een worden de leden van de gemeenschap van het Generalaat gevaccineerd. Bij ontvangst van de uitnodiging moeten wij een digitale afspraak maken in een van de vele vaccinatie centra hier in Brussel.

* Ondanks alle beperkingen hebben we het voorrecht om de diensten van de Goede week in eigen kapel te kunnen vieren. Onze pastoor, een ware herder, komt vijf keer per week Eucharistie vieren. Twee andere priesters komen de andere dagen.

Ondanks het feit dat we voor een tweede maal Pasen moeten vieren onder “lockdown”, haalt de geest van Pasen het op alle beperkende maatregelen.

ZALIG PAASFEEST!

We staan weer op de drempel van een belangrijke periode in onze geloofstocht: de vasten.

Paus Franciscus vestigt onze aandacht op de drie goddelijke deugden en vraagt dat we tijdens deze vasten ‘ons geloof hernieuwen, het levende water van de hoop putten en met een open hart de liefde van God ontvangen’.

Hij herinnert ons eraan dat de veertigdagentijd een tijd van ommekeer is. Het is een tijd om te:

• geloven: God in ons leven verwelkomen en hem toestaan bij ons verblijf te nemen;
• hopen: de hoop van Christus ontvangen die zijn leven heeft gegeven op het kruis en die God heeft opgewekt op de derde dag;
• beminnen: zorg hebben voor hen die lijden, die zich in de steek gelaten voelen (...) woorden van vertrouwen spreken en anderen helpen zich te realiseren dat God hen liefheeft als zonen en dochters.

Om te besluiten bidt hij: ‘Moge de oproep om de veertigdagentijd te beleven als een tocht van bekering, gebed en samen delen, ons helpen, als gemeenschappen en als individuen, om het geloof te doen herleven dat komt van de levende Christus, de hoop die door de adem van de Geest wordt bezield, en de liefde waarvan de onuitputtelijke bron het barmhartige hart van de Vader is.’

(uit paus Franciscus’ vastenboodschap voor 2021)

• Zuster Lucy Jacob heeft van 1 tot 15 december 2020 haar canoniek bezoek aan de provincie Pakistan gebracht. Voor het eerst was dit een ‘virtueel’ bezoek: per internet. Dat was door de band genomen een positieve ervaring. De provincie telt nu 53 zusters, van wie er één in België verblijft en één in de Filippijnen (in het Aziatisch internationaal noviciaat).

• Tijdens de advent heeft de gemeenschap heel speciaal gebeden voor de coronaslachtoffers, voor de armen en voor al wie in de steek gelaten wordt.

Uit solidariteit met iedereen die lijdt onder de coronamaatregelen organiseerde de gemeenschap dit jaar anders dan andere jaren geen kerstviering voor haar vrienden. De gemeenschap heeft het budget dat voor dit feest opzijgezet was, gedeeld met de armen van de parochie Sint-Gillis en een gezin in armoede dat in Melle woont.

Omdat de overheid in België de beperkende maatregelen voor eucharistievieringen nog niet heeft opgeheven is de Franstalige pastoor van Sint-Gillis, Michel Christiaens, met Kerstmis de eucharistie komen vieren in onze gemeenschap. We hebben het feest van de geboorte van Emmanuel, God met ons, gevierd in eenvoud, broederlijkheid en vreugde.

• De laatste dag van het jaar hebben we gewijd aan gebed en dankzegging voor al het goede dat we in 2020 van God hebben gekregen.

• Maar ook op 31 december 2020 werd zuster Sylvia Chabala naar de spoed van het Sint-Pietersziekenhuis gebracht, waar ze geopereerd werd. Alles is goed verlopen. Na haar ontslag uit het ziekenhuis kon ze enkele dagen rust nemen in de gemeenschap Maria-ten-Doorn te Eeklo. De gemeenschap van het generalaat bedankt alle zusters die tijdens haar ziekte voor haar hebben gebeden. Zuster Birgit Goslain bedanken we omdat zij zuster Sylvia voor de duur van haar herstelperiode heeft opgenomen in de Nederlandstalige provincie.

Ook Nieuwjaar hebben we met een simpel en zusterlijk samenzijn gevierd. We hadden een nieuwjaarsmis in de gemeenschap.

• In de vroege uurtjes van 6 januari 2021 werd de gemeenschap opgeschrikt door ongewenst bezoek: dieven waren naar binnen geklommen door het raam van de refter, op die ene plek waar geen alarm geïnstalleerd was. Ze hebben de projector meegenomen, die zich bevond in het kantoor van mevrouw Hilde Baccarne, assistente van de algemeen secretaresse, en een reistas die in de kamer van zuster Martine Krichel stond. Ze waren zonder twijfel uit op geld, dat ze echter niet gevonden hebben. De politie is de inbraak komen vaststellen. Ten gevolge van dit alles heeft de gemeenschap ook een alarm laten plaatsen in het vertrek waarlangs de dieven zich toegang verschaft hebben.

• Het algemeen bestuur heeft voor het eerst ook een consultatieronde met aansluitend de benoeming en aanstelling van een nieuw provinciaal bestuur ‘virtueel’ geleid, over het internet dus. Dat was van 2 tot 15 januari 2021 en betrof de provincie Pakistan. Zusters Deepthika Silva en Roshni Barla werden door de algemeen overste afgevaardigd om het nieuwe provinciaal bestuur op gang te trekken en hun oriëntaties mee te geven voor de komende vier jaar.

Onze hartelijke gelukwensen aan provinciaal overste zuster Victoria Rehmat en provinciale raadsleden zusters Genevieve Ram Lal, Samina Anwar, Clara Sharif en Maria Shaukat.

• Na de benoemingen in Pakistan zette zuster Lucy Jacob haar virtuele canonieke bezoeken voort met een bezoek aan Vietnam. De regio Onze-Lieve-Vrouw van La Vang telt nu 20 geprofeste zusters, onder wie de twee jongste die zich in de Filippijnen bevinden en zuster Kim-Chi die op het generalaat werkt. Er zijn twee novicen en zes postulanten.

• Coronanieuws

Nieuwe varianten van het virus zijn ondertussen in verschillende landen opgedoken. Om de verspreiding van het virus en zijn varianten zoveel mogelijk in te dijken heeft de overheid in België verschillende maatregelen genomen, onder meer de instelling van een avondklok, die in de verschillende gewesten op een ander uur ingaat en tot zes uur in de ochtend geldt. Het aantal nieuwe infecties neemt nog toe, maar het aantal doden per dag niet meer. Alle veiligheidsvoorschriften blijven gelden. Religieuze vieringen zijn niet meer verboden, maar mogen door hoogstens 15 mensen bijgewoond worden.

• Zoals bekend zijn er in de gemeenschap van het generalaat zes nationaliteiten vertegenwoordigd: de Belgische, Indiase, Congolese, Sri Lankaanse, Vietnamese en Zambiaanse. Het is de gewoonte om in onze gemeenschap de nationale feestdag van elk van die landen te vieren.

Zo hebben we op 26.01.2021 de dag van de republiek India gevierd. Op 26.01.1950 trad de grondwet van India in voege. Daarmee werd India officieel een soevereine, socialistische, democratische republiek zonder staatsgodsdienst, die haar burgers rechtvaardigheid, vrijheid, gelijkheid en broederschap belooft. De Dag van de Republiek, ook bekend onder de naam Gantantra Diwas, wordt gevierd met onder meer het beroemde défilé van Rajpath dat hulde brengt aan het Indiase leger en aan de rijke culturele erfenis van het land.

We zijn die dag begonnen met een mooie liturgische viering. Voor het middageten hadden we een eenvoudige Indiase schotel. Als afsluiting hebben we in de avond samen naar het defilé in Delhi gekeken.

Beste Zusters,

Ter gelegenheid van de Werelddag van het Godgewijde Leven (2 februari) schrijft de Congregatie voor het Godgewijde Leven een brief naar alle godgewijden waarin ze ons vraagt de boodschap van paus Franciscus in zijn encycliek Fratelli Tutti ter harte te nemen en centraal te stellen in ons leven, onze vorming en onze zending.

Een citaat uit de brief: ‘We kunnen van nu af deze waarheid niet meer ontwijken: dat we allen broers en zusters zijn, zoals we het, misschien niet altijd bewust, bidden in het Onzevader, want “als gelovigen zijn we ervan overtuigd dat er zonder openheid naar de Vader geen solide en onwankelbare basis kan zijn voor een oproep tot broederlijkheid” (FT, 272).’

Hierbij vind je de volledige brief. Ik weet dat we hem allemaal ernstig zullen lezen en overwegen en dat we zullen nadenken over wat hij betekent voor het leven van onze congregatie. Mag deze brief uit Rome voor ons een herinnering zijn! Laten we hem het belang geven dat hij in onze tijd verdient.

Zuster Lucy Jacob

*****

CONGREGATIE VOOR DE INSTITUTEN VAN GODGEWIJD LEVEN

EN VAN DE GEMEENSCHAPPEN VAN APOSTOLISCH LEVEN

We schrijven jullie op de vooravond van een dag die ons allen, godgewijde vrouwen en mannen, heel dierbaar is: een dag speciaal voor onze prachtige roeping, die op vele manieren Gods liefde voor de mens en voor het hele universum laat stralen. Om 17.30 uur op 2 februari vieren we in de Sint-Pietersbasiliek de 25e Werelddag van het Godgewijde Leven. Paus Franciscus gaat voor in de eucharistieviering, die zonder de tekenen en blije gezichten van de voorbije jaren niettemin de vruchtbare dankbaarheid zal uitdrukken die ons eigen is.

Met deze brief willen we de fysieke afstand verkleinen die ons vanwege de pandemie nu al maandenlang is opgelegd en jullie laten weten dat wij en allen die in dit dicasterie werken ieder van jullie en elke gemeenschap nabij willen zijn. Sinds maanden volgen we de nieuwsberichten uit de gemeenschappen van verschillende landen: ze spreken over verbijstering, de verspreiding van de besmetting, de doden, menselijke en economische problemen, instellingen die hun leden verliezen, de angst … maar ook over trouw die door het leed op de proef wordt gesteld, over dapperheid, een sereen getuigenis te midden pijn en onzekerheid, het delen van kwellingen en grieven, de zorg en nabijheid voor wie in de hoogste nood verkeren, naastenliefde en dienstbaarheid ten koste van eigen leven (cf. Fratelli Tutti, hfdst. II).

Onmogelijk al jullie namen te noemen, maar we vragen Gods zegen over ieder van jullie om te kunnen overgaan van het ‘ik’ naar het ‘wij’, in het besef ‘dat we allemaal in dezelfde boot zitten, breekbaar en uit ons gewone doen, maar tegelijk ook belangrijk en noodzakelijk, allen geroepen om mee te roeien’ (paus Franciscus, Bijzonder gebed, vrijdag 27 maart 2020). Wees de Samaritanen van vandaag, overwin de verleiding om je op jezelf terug te plooien en te wenen om jezelf, of om je ogen te sluiten voor de pijn, het leed en het gebrek van zoveel mannen en vrouwen overal in de wereld.

In de encycliek Fratelli Tutti vraagt paus Franciscus ons om samen te bewerkstelligen dat in iedereen opnieuw ‘een universeel verlangen naar broederlijkheid’ (FT, 8) geboren wordt, om samen te dromen (FT, 9), zodat ‘wij in staat mogen zijn om met een nieuw visioen van broederlijkheid en sociale vriendschap een antwoord te geven op de tegenwoordige pogingen om anderen te elimineren of te negeren’ (FT, 6).

Godgewijde mannen en vrouwen in religieuze, monastieke en contemplatieve instituten, in seculaire en nieuwe instituten, leden van de ordo virginum, kluizenaars, leden van gemeenschappen van apostolisch leven, jullie allen vragen we om deze encycliek centraal te stellen in jullie leven, vorming en zending. We kunnen van nu af deze waarheid niet meer ontwijken: dat we allen broers en zusters zijn, zoals we het, misschien niet altijd bewust, bidden in het Onzevader, want ‘als gelovigen zijn we ervan overtuigd dat er zonder openheid naar de Vader geen solide en onwankelbare basis kan zijn voor een oproep tot broederlijkheid’ (FT, 272).

Deze encycliek, geschreven op een historisch moment dat paus Franciscus zelf ‘het uur van de waarheid’ noemde, is een kostbaar geschenk voor alle vormen van godgewijd leven, die daarin, zonder de vele verwondingen van de broederlijkheid te willen negeren, de wortel van de profetie kunnen vinden.

Dit is een nieuwe oproep van de Heilige Geest. Zoals de heilige Joannes-Paulus II in het licht van de leer van een verbonden kerk de godgewijden aanspoorde om ‘echte experten van verbondenheid te zijn en de spiritualiteit van verbondenheid te beoefenen’ (Vita consecrata, 46), zo trekt paus Franciscus, die zich laat inspireren door Sint-Franciscus, stichter en inspirator van zoveel instituten van godgewijd leven, het blikveld open en vraagt ons om architecten van de universele broederschap te zijn, bewaarders van het gemeenschappelijke huis: de aarde en alle schepselen (zie encycliek Laudato Si’), broeders en zusters van allen zonder onderscheid van geloof, cultuur of achtergrond, want de toekomst is niet ‘monochroom’ (FT, 100) en de wereld is als een prisma met vele vlakken waar de schoonheid doorheen straalt.

Het is daarom zaak manieren te vinden om te begeleiden, hervormen en creëren; om projecten te ontwikkelen die de cultuur van ontmoeting en dialoog tussen volkeren en generaties bevorderen; om vertrekkend vanuit de eigen geloofsgemeenschap alle hoeken van de aarde en alle schepselen te bereiken, want nooit eerder hebben we zo sterk als in deze tijden van corona ervaren hoe alles met elkaar verband houdt en verbonden is (zie Laudato Si’).

‘Laten we dan dromen, als één mensenfamilie, als reisgenoten van hetzelfde vlees en bloed, als kinderen van dezelfde aarde, die ons gezamenlijke huis is, elk met de rijkdom van ons geloof en onze overtuigingen, met onze eigen stem, allen broeders en zusters’ (FT, 8). Met deze droom, die is toevertrouwd aan onze handen, onze hartstocht en ons doorzettingsvermogen, zal de komende februari weer een mooi feest zijn waarop we de Heer mogen loven en danken voor de gave van onze roeping en zending!

Aan Maria, onze moeder, Moeder van de Kerk, trouwe vrouw, en aan Sint-Jozef, haar echtgenoot, aan wie dit jaar is opgedragen, vertrouwen we ieder van jullie toe. Mogen jullie gesterkt worden in een levendig en liefdevol geloof, een zekere en vreugdevolle hoop, een nederige en werkzame naastenliefde.

We roepen over ieder van jullie de zegen af van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest: onze barmhartige God.

Prefect

Jose Rodriguez Carballo, o.f.m.

Aartsbisschop-secretaris

Het was een vreugde voor de provincie Pakistan dat hun nieuwe provinciale raad kon worden geïnstalleerd. De opiniepeiling, die begin januari plaatshad, werd online gevoerd, gefaciliteerd door zusters Deepthika Silva en Roshni Barla.

Na een tijd van gebed en beschouwing om tot onderscheiding te komen werd zuster Victoria Rehmat aangeduid als nieuwe provinciale overste.
Haar vier raadszusters zijn: zusters Genevieve Ram Lal, Samina Anwar, Clara Sharif en Maria Shaukat.

Op 12 januari 2021 werd de nieuwe raad online geïnstalleerd tijdens een mooie gebedsdienst in het provincialaat in Lahore. De algemeen overste, zuster Lucy Jacob, bevestigde de aanstelling online vanuit Brussel. Ook de Pakistaanse zusters die niet in Lahore aanwezig konden zijn (zuster Jamila Hameed in het IAN in de Filippijnen en zuster Noreen Fazal in Melle in België) en de leden van de algemene raad evenals andere huisgenoten van het generalaat konden de installatie virtueel bijwonen.

Dit was de eerste keer voor onze congregatie dat een opiniepeiling voor en de installatie van een bestuur virtueel moesten gebeuren.

Van links naar rechts: Zr. Maria Shaukat, Zr. Clara Sharif, Zr. Samina Anwar, Zr. Genevieve Ram Lal en Zr. Victoria Rehmat

Op het eind van de voorbereidingsperiode op hun eeuwige geloften bevonden de jonge zusters van de Sint-Bernardusprovincie zich verspreid over de Sint-Vincentiusprovincie. De covid-19-pandemie had alle plannen in de war gestuurd. Ze vroegen zich angstig af hoe dit zou aflopen. Nadat op 15 augustus de lockdown eindelijk werd opgeheven, zijn ze op 17 augustus naar Kinshasa gereisd. Opgelucht; maar ongeduldig uitkijkend naar het antwoord van het generalaat.

Aangezien ze in Lubumbashi negatief getest hadden op corona mochten ze voor tien dagen naar hun familie. Op 20 augustus kreeg ieder van hen haar benoemingsbrief en vervolgens zijn ze naar hun nieuwe kloostergemeenschappen gegaan. Dit hele gebeuren heeft hen geleerd geduldig vol te houden en te vertrouwen op de Voorzienigheid. Ondertussen bereidden ze zich voor op de grote dag. Begin september kwam dan het bevrijdende antwoord van het generalaat: allen werden tot de eeuwige professie toegelaten. De week voor de professie was hectisch wegens alle voorbereidselen voor het feest.

De grote dag, 7 november 2020, begon met een eucharistieviering voorgegaan door de bisschop van Kinshasa, kardinaal Fridolin Ambongo. Die werd met grote luister ontvangen, want het was zijn eerste bezoek aan deze parochie. De plechtigheid duurde drieënhalf uur, maar de vreugde was zo groot dat niemand de vermoeidheid voelde. Tegelijk hebben we de jubileums gevierd van zusters Antonia Tshibombo (70 jaar), Marie Esther Mianda en Marie Josée Lusakueno (25 jaar).

De feestmaaltijd werd gedeeld met alle genodigden.

Van links naar rechts: zr. Emilie Keboka Vadiambu, zr. Flosine Modiri Ashobuna, zr. Honorine Bwese Mandjoko (Sint-Vincentiusprovincie), zr. Espérance Elisabeth Malanda Futi, zr. Germaine Kuyinu Nkembisila, zr. Aimée Mavula Kaba

Gehurkt: zr. Joséphine Mbongata Makashi (Sint-Vincentiusprovincie)

De COVID-19-pandemie is nog niet over!

‘Vergis je niet: onze strijd tegen het coronavirus is nog lang niet gestreden. (...) Bijna een miljoen mensen zijn aan de ziekte bezweken. (...) Om een pandemie te smoren is een wereldwijde inspanning nodig. Niemand van ons zal vellig zijn zolang niet iedereen veilig is.’ Aan het woord is commissievoorzitter Ursula von der Leyen.

De media brengen ons dagelijks, om niet te zeggen uur na uur, de coronastatistieken. De overheid blijft hameren op onze verantwoordelijkheid: fysiek sociaal contact zoveel mogelijk beperken, thuis blijven, telewerken waar mogelijk, de social distancing respecteren..., dit alles om de verspreiding van de ziekte in te perken.

De berichten hieronder geven je een inkijkje in het leven van onze congregatie in deze ongewone tijden van corona.

Zr. Lucy Jacob

Brussels

België: Het goede nieuws is dat er op dit ogenblik in België geen enkele zuster COVID-19 heeft. Het land is vanwege het hoge aantal infecties vandaag echter een rode zone. In juni konden we even herademen, maar dat was van korte duur, het is ondertussen weer spannend geworden en de overheid kondigt opnieuw strengere maatregelen aan om het tij te keren. Alles wordt in het werk gesteld om te zorgen dat het gezondheidssysteem overeind blijft, de woonzorgcentra virusvrij en de scholen zo lang mogelijk open.

Jammer genoeg moeten we door de toename in het aantal infecties allerlei activiteiten opgeven. Zo moest een ontmoeting met Lode Van Hecke, de nieuwe bisschop van Gent, worden afgelast. Veel zusters keken uit naar een persoonlijke ontmoeting met hem. We hadden ook een herdenkingsplechtigheid gepland voor de zusters die tijdens de eerste coronagolf overleden zijn. Die moet worden uitgesteld. Evenals het nieuwjaarsfeest. Dit is pijnlijk voor de zusters die verlangen naar het gezelschap van andere zusters. Virtuele contacten kunnen nooit hetzelfde zijn als een warme fysieke ontmoeting.

Engeland en Ierland: In het Verenigd Koninkrijk waarschuwt de regering dat strengere beperkingen dan de huidige nodig zullen zijn. We wachten af in de hoop dat ze niet zo radicaal zullen zijn als de totale lockdown die we in maart hadden aan het begin van de crisis. Op dit moment zijn er alleen lokale lockdowns in de zogenaamde hotspots in verschillende delen van het land.

In Ierland is de situatie zeer zorgwekkend. Op 21 oktober, middernacht, is het land overgestapt naar het hoogste niveau van lockdown. Die lockdown, die we zes weken moeten aanhouden, houdt in dat een bezoekje aan iemands huis of tuin verboden is, evenals alle samenkomsten, met uitzondering van strikt geregelde huwelijken en begrafenissen.

Zowel onze zusters als de besturen van de woonzorghuizen Rosglas (Ierland) en Ansdell (Engeland) volgen de richtlijnen van hun nationale overheden op. Godzijdank heeft tot nu toe nog geen enkele zuster of iemand van de zorghuizen corona gehad. Dit is grotendeels te danken aan het uitmuntende personeel dat de aanbevelingen van Volksgezondheid goed opvolgt.

Ranchi: Het coronavirus discrimineert niet! Ook veel van onze zusters hebben COVID-19 gehad. Het was in Hulhundu dat de eerste ZLJM positief testte. De angst sloeg toe op de campus en er werd uitgebreider getest: tien zusters en acht personeelsleden bleken positief. De zusters die met het virus besmet waren, moesten in quarantaine in een apart gebouw, waar ze de nodige zorg kregen van andere zusters en medewerkers. In het Mercy Hospital in Jamshedpur testten verschillende artsen, verpleegkundigen, technici en andere werknemers en 18 zusters positief.

Zodra iemand positief test, wordt die geïsoleerd. Sommigen zijn anderhalve maand ziek, anderen drie weken of een maand. Met zoveel mensen buiten strijd wordt het moeilijk voor het ziekenhuis om goed te draaien en de toevloed van nieuwe patiënten aan te kunnen.

Er is een aparte covidafdeling ingericht in het ziekenhuis en op dit moment is het aantal coronagevallen aan het dalen. Maar het zorgpersoneel blijft bang om patiënten zonder coronatest op te nemen en te behandelen. Met de komst van de winter verwachten we meer positieve gevallen. Maar de mensen leren ermee te leven en de ziekenhuizen maken zich op om de nieuwe gevallen met meer vertrouwen te behandelen.

Delhi: De zusters doen hun best om met deze realiteit te leven. ‘Gevaccineerd’ met Jezus’ kostbaar bloed zetten wij ons werk voort. Er wordt volop online lesgegeven, leerlingen en leraren zijn druk in de weer. Ook de verpleegkundigen en sociaal werkers. We denken niet aan onze eigen gezondheid en vervullen onze taken, wat het ons ook mag kosten.

Op het ogenblik heeft in het Sacred Heart Convent en in de gemeenschap Ashirbhawan in Amritsar en in de provincialaatsgemeenschap in Delhi telkens één zuster een positieve coronatest afgelegd. Drie anderen hebben milde symptomen. Alle zes krijgen medische zorg en zijn in isolatie. De drie gemeenschappen zijn spontaan in quarantaine gegaan.

In quarantaine zitten in je huis is een rare ervaring. We vonden het leven in gemeenschap vaak vanzelfsprekend. Toen we nog bij elkaar konden komen voor gebed, eucharistie, maaltijden, ontspanning en andere activiteiten beseften we niet echt de waarde van het gemeenschapsleven. Nu we fysiek van elkaar verwijderd zijn, blijven we echter in gebed verenigd en we communiceren online, opgelucht dat dit tenminste kan.

Sri Lanka: Terwijl het land zich nog aan het nieuwe normaal aan het aanpassen was, stak het virus op 4 oktober plots weer de kop op. Onder druk van een snelle toename van covidgevallen worden nieuwe quarantainecentra geopend en (delen van) ziekenhuizen ingericht als covidafdelingen.

Terwijl de tweede golf ons land overweldigt, zien wij Jezus’ uitnodiging ‘Houd je van mij? Zorg dan voor mijn schapen’ als een keerpunt. Onze beste reactie is op dit ogenblik te bidden voor al wie door corona getroffen wordt, voor de covidpatiënten en voor wie hen verplegen. De zusters brengen meer tijd door op hun knieën, maar doen ondertussen al het mogelijke om het leed van vooral armen en werklozen te lenigen. We zorgen voor wie we onder onze vleugels hebben: bejaarden, kinderen en personeel. Tuinieren krijgt meer aandacht: we kweken ons eigen fruit en groenten. We brengen meer tijd samen door, om te bidden, te werken en er voor elkaar te zijn; nieuwe wegen zoekend, want corona is voor iedereen een wake-upcall.

Pakistan: In Pakistan lijkt het alsof COVID-19 alleen in de krant bestaat! De mensen lopen hier rond zonder masker of enige andere voorzorgen. Alleen in scholen, ziekenhuizen en banken worden er enkele maatregelen getroffen. Er zouden nieuwe gevallen van corona zijn in Karachi en Islamabad. In de getroffen gebieden is een lokale lockdown van kracht.

De scholen gaan gefaseerd open, eerst de drie hogere klassen en na een week of twee, afhankelijk van de lokale toestand, volgt de rest. In kleinere steden als Hafizabad, Kasur en Yohannabad gaan alle leerlingen al fysiek naar school, elders zal dat in het begin van november het geval zijn. Omdat we niet meer dan twintig leerlingen in een klaslokaal mogen zetten, worden de klassen opgesplitst en komen ze beurtelings naar school.

Godzijdank zijn al onze zusters nog gezond en virusvrij. Elke dag zien we wel weer en we hopen dat de barmhartige Vader medelijden krijgt met de wereld en ons gauw van deze pandemie bevrijdt, zodat we ons leven weer kunnen oppikken.

Filippijnen: De dagelijkse probleempjes helpen ons de realiteit om ons heen beter te beseffen: hoe de armen armer worden en geen werk vinden om in hun levensonderhoud te voorzien. De toestand leek te verbeteren, toen een plotse toename in de covidgevallen ons noodzaakte de gemaakte plannen af te gelasten of uit te stellen. Voor de scholieren zijn er online lessen, maar velen kunnen niet van dit aanbod genieten.

De regering raadt de mensen aan hun zieken thuis te verzorgen. Het leven wordt er niet gemakkelijker op, alleen maar gecompliceerder. Op ieders lippen ligt dezelfde vraag: hoe lang moeten we dit nog volhouden? We leggen ons leven in Gods handen; hij alleen weet wat voor ons het beste is.

Vietnam: De pandemie heeft ons dagelijks leven weer in de war gebracht! Parochie Nam Hoa sloot zijn deuren, want er waren toch geen eucharistievieringen meer, alleen af en toe een gebedsmoment. Een paar kerken binnen wandelafstand aanvaardden echter wel nog 30 tot 35 mensen in de weekmis. Dus gingen we vroeg de deur uit om niet te laat te komen en buitengesloten te worden zoals de dwaze maagden die niet meer binnen mochten in de bruiloftszaal. Dat duurde zo twee weken en daarna konden we weer naar de mis in de parochie. Naar verluidt is de situatie op dit moment weer normaal en onder controle.

Rwanda en Burundi: Overal zien we het leven herbeginnen, op de vele bouwwerven zijn ze weer aan de slag, leraars en leerlingen bereiden ijverig de heropening van de scholen voor. We moeten ons echter wel aan de regels blijven houden: minstens een meter afstand houden, mondkapje dragen, handen wassen, elkaar niet de hand geven of omhelzen. (Deze laatste is erg lastig na te leven, want hij gaat helemaal in tegen onze cultuur, waarin het normaal is dat je iemands hand vasthoudt en elkaar uitgebreid omhelst.)

Wij ZLJM blijven ons ten volle inzetten voor ons apostolaat en gaan daarnaast door met extra gebed en liefdadigheid. In ons gebed zijn we solidair met de inwoners van landen waar de pandemie veel slachtoffers blijft eisen.

Toen de hele wereld op z’n kop stond en panikeerde over het coronagevaar bleef Burundi kalm. Hier geen lockdown, geen gesloten kerken of scholen zoals elders, alles ging gewoon door. Maar de nieuwe regering van Burundi noemde in juni het coronavirus toch publieke vijand nummer een. Als begeleidende maatregel werd bepaald dat de staat de helft van de kostprijs van zeep en water zou dragen. Ondertussen roept de overheid de bevolking op de moed niet te laten zakken in de strijd tegen de onvoorspelbare vijand.

Mali : Wij hielden de nieuwsberichten goed in de gaten, maar toen we vernamen hoe snel de pandemie zich over de wereld verspreidde, sloegen bij ons de angst en de ongerustheid toe.

Zodra de eerste gevallen vastgesteld werden, hebben wij onze werklui gevraagd thuis te blijven tot nader order en dus zijn we begonnen zelf al het werk te doen in de keuken, de tuin, de boerderij enz. De meeste mensen hier geloven niet in de ziekte, ook al zijn er gevallen, doden zelfs. Men leeft alsof er niets aan de hand was. Sommigen spotten met ons als ze ons met onze maskers zien. We snappen het niet – de verwarring is groot – maar wij doen in ieder geval alles om voorzichtig te zijn.

Elke woensdag houden wij een halfuur aanbidding ter intentie van al wie door de ziekte getroffen wordt en om Gods bescherming te vragen. Ook al zijn we elke dag weer bang, toch voelen we Gods aanwezigheid onder ons, waardoor we weer de moed hebben om naar buiten te gaan en onze boodschappen te doen op de markt. We merken dat de mensen ons moed willen inspreken door de ziekte te minimaliseren, maar we nemen toch maar onze voorzorgen om niet besmet te raken.

Sint-Bernardusprovincie, Congo: Van alle kanten bestoken ons de boodschappen met veiligheidsmaatregelen.

Een van de belangrijkste taken die wij – Caritas, de lokale kerk, de kloostergemeenschappen waaronder de zusters van liefde van Jezus en Marie – onszelf hebben opgelegd om de bevolking te beschermen tegen het coronavirus, is ervoor te zorgen dat de mensen degelijke en correcte informatie krijgen.

Onze ervaring met ebola is een grote hulp, want de maatregelen die nodig zijn om de verspreiding van corona tegen te gaan zijn vergelijkbaar met die voor ebola, met extra aandacht voor afzondering, social distancing en het dragen van een mondmasker.

We zullen nu eenmaal aan een nieuwe gedragscode moeten wennen. Een mondmasker dragen als we op openbare plaatsen komen, regelmatig onze handen wassen, geen handen meer schudden... het is een hele opvoeding. We leren elke dag met het coronavirus te leven en het te overwinnen. Sinds maandag 12 oktober gaan alle leerlingen en leerkrachten van het privé- zowel als van het openbaar onderwijs weer naar school. Zoals hun leeftijdsgenoten in andere landen zullen de Congolese scholieren zich moeten schikken naar nieuwe regels zoals een mondmasker dragen in de klas.

Sint-Vincentiusprovincie, Congo : Er wordt een terugkeer naar het normale leven toegestaan op voorwaarde dat we de veiligheidsmaatregelen naleven en ons houden aan de afspraken van de responseteams: temperatuur laten meten bij het binnenkomen, handen wassen, een masker dragen op openbare plaatsen, oppervlakken regelmatig desinfecteren... Op het moment is er een tendens om soepeler om te springen met het dragen van een masker, terwijl er nog af en toe gevallen gesignaleerd worden in de besmette zones.

In onze provincie komt het leven langzaam weer op gang. We beperken nu onze bewegingen en kopen lokaal om geen te grote uitgaven te hebben. Onze manier van leven is helemaal veranderd, waardoor we onze beleving van de geloften eens onder de loep zullen moeten nemen. We hebben onze uitgaven verminderd. We zetten ons in om iedereen in onze gemeenschappen, scholen en ziekenhuizen te overtuigen de beschermingsmaatregelen op te volgen. Positief is dat we nu met z’n allen bewuster en met meer inzet de tuin, de velden en de boerderij verzorgen. We denken eraan om in de toekomst aan gemengde landbouw te doen in onze kloosters, om de kosten te drukken.

Wat de impact van de pandemie op ons werk betreft, kunnen we melden dat in onze ziekenhuizen en gezondheidscentra geen enkel geval van COVID-19 werd vastgesteld. Onze zusters verpleegkundigen zijn ondanks het gevaar dat ze liepen de zieken blijven verzorgen.

Hoe heerlijk is het te weten dat je aan het eind van de reis in de handen van de Pottenbakker bent! Na jarenlang door God te zijn gekneed getuigen wij: ‘Groot is de Heer, hem komt alle lof toe en zijn grootheid is niet te doorgronden’ (Psalm 145,3).

Het was de bedoeling dat wij onze eerste geloften zouden afleggen samen met de drie Vietnamese zusters die zich voorbereidden op hun eeuwige geloften. We keken ernaar uit om samen met hen onze toewijding aan de Heer als ZLJM te vieren. Op die grote dag zouden familie en vrienden met ons mee vieren en danken. Hoeveel keer hebben we niet geprobeerd naar Vietnam terug te reizen, maar vanwege de reisbeperkingen door corona lukte het nooit. Dit maakte ons echt verdrietig.

In die omstandigheden gaf de algemeen overste, zuster Sr. Lucy Jacob, ons de toestemming onze geloften af te leggen in het inter-Aziatisch noviciaat en de gemeenschap van het noviciaat heeft alles voor het feest besproken, gepland en georganiseerd. In al deze activiteiten en hun harde werk mochten we hun vreugde en teamgeest ervaren. Deze gedeelde inspanning stak ons een hart onder de riem.

We hebben het zinvolle avondgebed van 14 oktober 2020 rond de pottenbakker en de klei zeer gewaardeerd en nog veel meer de viering van 15 oktober. Pastoor Alvin Chavez ging voor in de eucharistieviering en drie paters van naburige gemeenschappen concelebreerden. Onze roeping is een gave van God. Ze zal opbloeien waar we worden geplant en blij getuigen van Gods barmhartigheid en liefde.

We hebben genoten van de mooie versiering van het huis, het eten, de opvoeringen en nog veel meer. Het was een vreugdevolle dag, maar toch misten we onze zusters en onze geliefden in Vietnam. De zustergemeenschap is onze familie, en alle aanwezige gasten waren onze vader, moeder, broers en zussen. Hun waardering, wensen en aanmoedigingen maakten ons hart warm, hun aanwezigheid was een balsem voor het hart.

We zijn God echt dankbaar dat hij ons heeft geroepen en alle zusters en jongere novicen dat ze ons zo’n gedenkwaardige professiedag bezorgd hebben. We willen ze allemaal van harte danken, speciaal de zusters van Legaspi die naar het feest gekomen zijn ondanks de verre reis met alle gevaren en moeilijkheden onderweg. We smeken Gods zegeningen over hen af en vragen hem hun de nodige genade te verlenen om Jezus’ zending op aarde te kunnen vervullen.

Verbonden met de wereldgemeenschap van ZLJM dankt de Vietnamese regio Onze-Lieve-Vrouw van La Vang de almachtige God die ons zo rijkelijk heeft gezegend. Ons, dat zijn zusters Teresa Thuận, Maria Hạnh en Maria Loan, die op 10 oktober 2020 ons levenslange ja aan God hebben gegeven.

Deze genaderijke dag waarop we onze eeuwige geloften uitspraken is een mijlpaal in ons leven als religieuze. Terugblikkend op de weg die we tot hiertoe aflegden, beseffen we dat de Heer ons altijd liefdevol heeft omarmd en terzijde gestaan. Zijn liefde ervaarden we ook door de liefde van de zusters en alle kansen die ons tijdens onze vorming werden gegeven. Deze gezegende dag, met alle liefde die ons omringde, steun door gebed en wensen uit alle hoeken van de wereld, zullen we nooit vergeten.

De goed georganiseerde viering met een zinvolle liturgie verliep in een sfeer van gebed en dankbaarheid. De eucharistieviering van halftien werd voorgegaan door Mgr. Louis Nguyen Anh Tuan, hulpbisschop van het aartsbisdom Saigon. In zijn homilie stond hij stil bij de betekenis van een eeuwige professie en zei dat dit verbond vruchten moet dragen zoals de ranken van de wijnstok. Alleen als wij steeds in Zijn liefde blijven, zullen we met ons leven getuigen van Zijn oneindige liefde en van Zijn barmhartigheid voor de wereld.

Na de eucharistie was iedereen van harte uitgenodigd op het vriendenmaal in de parochiezaal. We hebben genoten van het lekkere eten en een mooi podiumprogramma. Als de dag zo voorspoedig is verlopen, is dit dankzij de samenwerking, met inzet van tijd en energie, van alle leden van de regio.

Daarom willen we onze regionale overste zuster Suman Anima Toppo, de regionale raad en alle zusters, postulanten en aspiranten danken dat ze deze onvergetelijke dag voor ons mogelijk hebben gemaakt.

Zr. Maria PHAM Thi Phuong Loan

Video van de eeuwige geloften :

Beste zusters,

Stilaan zijn we de schok en het ongeloof aan ’t verwerken van de uitbraak van de pandemie van de Covid-19. We hebben geprobeerd de situatie te benaderen met geloof, hoop en moed. We hebben geluisterd naar God, die ons bijstaat om deze enorm verwarrende situatie een plaats te geven in ons leven. We blijven bidden om bevrijd te worden van dit virus en verder te kunnen gaan met de zin van ons leven.

“NOG NIET” schijnt een opschrift te zijn wanneer je onderstaande berichten leest. Het effect van een tweede golf van het virus wordt in alle delen van de planeet gevoeld, ook in de wereld van de ZLJM.

En wat nog meer is: een mening doet de ronde bij analisten en commentatoren dat het coronavirus niet zal verdwijnen en dat we ons moeten voorbereiden om ermee te leven op de beste manier. Indien het zo is, moeten we nog aandachtiger luisteren om de “lichte, stille” stem te horen van de Heer binnen in ons en naar de situatie om bereid te zijn nieuwe, ongebaande wegen te gaan.

Met de Profeet Jeremia zegt de Heer ons: “Ik ken de plannen die Ik voor jullie heb … plannen die jullie vooruit helpen en geen nadeel berokkenen, plannen die hoopvol zijn en die toekomst beloven” We willen vasthouden aan deze belofte van de Heer, terwijl we verder gaan!

Sr Lucie Jacob

Brussel

België

Het land was stilaan op weg om terug het normaal leven te hervatten tot midden juli nieuwe gevallen werden gemeld . Toen de getallen omhoog gingen wisten we dat de tweede golf gearriveerd was. De gemiddelde dagelijkse besmettingen staan nu op 371, een toename van 62% per week. Juist nu is Antwerpen het epicentrum van het virus en Brussel zal wellicht volgen. Als gevolg zijn de voorzorgsmaatregelen strenger geworden voor minstens vier weken, met nieuwe grenzen voor contacten en evenementen: sociale contacten worden beperkt tot vijf personen; georganiseerde evenementen tot 100 personen. Gezichtsmaskers zijn verplicht bij alle samenkomsten; winkelen moet alleen gebeuren en worden beperkt in tijd tot 30 minuten.

Rwanda

Rwanda deelt de uitwerkingen van de corona met de rest van de wereld, maar in vergelijking met andere landen is het niet te zwaar getroffen. Volgens de laatste cijfers zijn er momenteel 898 coronapatiënten opgenomen in het ziekenhuis; 918 zijn reeds hersteld en over het geheel werden vijf overlijdens gemeld.

In sommige parochies is er elke dag Eucharistie, maar alleen voor de religieuzen. De zondagsviering is voor iedereen toegankelijk met de vereiste maatregelen. Strenge straffen worden opgelegd voor wie de regels niet naleeft. Er wordt alleszins gehoorzaamd uit schrik voor de boetes. Verkeer op de weg is toegelaten tot 9u ’s morgens en winkels blijven open tot ’s avonds. Scholen blijven gesloten. Alle werken gaan verder als gewoonlijk. Volledige lockdown en quarantaine gaan verder in gebieden waar meer besmettingen opdagen. Grenzen tussen de buurlanden blijven gesloten .

Maar in Burundi, waar we één gemeenschap hebben, schijnt er een andere wereld te zijn. Het leven gaat gewoon verder alsof er niets abnormaal aan de hand is: geen mondmaskers, geen ‘social distancing’ geen beperkingen . Als mensen sterven spreekt niemand over corona.

Pakistan

Vermits de pandemie slechts de grote steden heeft getroffen, hebben de meeste mensen het niet ernstig genomen. Ondanks de lockdown in verschillende streken, gaan mensen zonder mondmasker. Op sommige plaatsen worden boetes gegeven en het masker verschijnt zodra een politieagent in het zicht komt. Het leven schijnt normaal, behalve voor de scholen. Ze blijven gesloten en om de 2 dagen wordt een andere datum gegeven voor de heropening . Banken, regeringsgebouwen, winkelcentra en gewone winkels laten geen mensen binnen zonder masker of ontsmette handen.

De sluiting van de onderwijsinstellingen heeft onze kinderen gevrijwaard van de pandemie. Scholen in de steden organiseerden klassen online. De regering is ook begonnen met TV-klassen voor verschillende graden. Privé scholen, zoals de onze, hebben vele financiële problemen, want de regering laat niet toe dat iemand wordt ontslagen of dat het salaris wordt achtergehouden.

Kerken zijn gesloten al laten sommigen een beperkt aantal gelovigen binnen voor de zondagsviering. Wij, ZLJM hebben het geluk geregeld Eucharistie te vieren. We bidden dat God onze wereld mag bevrijden van deze dodelijke plaag en dat we terug kunnen keren naar het gewone leven.

Vietnam

Vanaf 30 april was Vietnam terug gekeerd naar het normale leven. Kerken, scholen, winkels en diensten volgden hun gewone dagorde. De mensen begonnen zich veilig te wanen, na een periode van angst en zorgen. Gesprekken, nieuwsberichten, besprekingen over covid-19 schenen alle interesse verloren te hebben.

Het is zomervakantie en iedereen voelt de sfeer van ontspanning en rust. Maar plots, 25 juli, een eerste algemene mededeling in Da Nang na 99 dagen zonder besmettingen, maar nu was er opnieuw een geval. Een patiënt was positief getest: geen verband met een reis. Onduidelijk hoe hij het virus heeft opgelopen. Laatste berichten: 11 gevallen, waarvan 7 patiënten en 4 stafleden van het Da Nang hospitaal. Momenteel heersen de meest strikte maatregelen i.v.m. afstand en lockdown.

In andere streken van het land, vooral in Hanoi en Ho Chi Minh stad zijn de mensen opnieuw bewust van de ernst van de besmetting met covid-19, mondmaskers zijn verplicht op alle openbare plaatsen. De lokale politie gaat in woningen en tehuizen om te controleren of de maatregelen gevolgd worden om besmetting te voorkomen, ook in onze communiteiten. Sociale ontmoetingen zijn ook verboden.

Kerken, religieuze communiteiten en gelovigen blijven bidden om genezing van het coronavirus.

Sri Lanka

Sri Lanka heeft op tijd gereageerd op de bedreiging van covid-19. Op dit ogenblik tracht het land de situatie te beheersen en versterkt de voorbereiding om de gevaarlijke situatie daadwerkelijk te bestrijden.

Sedert al meer dan zes maanden van deze pandemie maakte Sri Lanka enorme vooruitgang om de verspreiding van covid-19 tegen te gaan. De laatste vier maanden heeft de regering, samen met de medische ambtenaren en de ‘Tri Forces’, ernstige maatregelen genomen om de verspreiding van het virus te stoppen binnen de grenzen. De medewerking van de bevolking was een grote hulp om de maatregelen te doen volgen en de discipline in goede banen te leiden.

We kunnen hopen dat Sri Lanka heel dichtbij is om de pandemie te verslaan. Scholen gaan weer geleidelijk open na een sluiting van 115 dagen. De parlementsverkiezingen zullen in augustus plaats hebben met strenge maatregelen en richtlijnen op vlak van gezondheid.

Vandaag zijn er 2.810 bevestigde gevallen waaronder 503 ernstig, 2296 zijn hersteld en 11 overlijdens werden gemeld.

De gewijzigde levensstijl van ‘na de pandemie’, het “nieuwe normaal” kan voor iedereen een uitdaging zijn vooral in verband met wat verplaatsing, werkgelegenheid en dagelijkse noden betreft.

India

De pandemie raast verder over het Indisch sub-continent. In sommige gebieden vermindert het aantal besmettingen; maar in andere streken wordt de situatie ernstiger. Het Zuiden, waar men het aanvankelijk onder controle had, heeft nu af te rekenen met plaatselijke en algemene besmettingen. Delhi, dat de top van de ladder had bereikt, ziet nu een vermindering van nieuwe gevallen. Momenteel telt India een totaal van anderhalf miljoen gevallen (1.583.156) met een sterftecijfer van 34.224. Een aantal zijn aan de beterhand. Ondanks de lockdown in bepaalde streken met reisbeperkingen binnen het land, gaat het leven verder en ieder tracht er het beste van te maken met de nodige voorzichtigheid. Wat opvoeding betreft… online klassen zijn volop de regel. Enkele andere activiteiten worden verder opgenomen.

 Maar bij dit alles zijn het de armen, die meest te lijden hebben: geen werk en geen middelen om hun gezin te voeden. Velen zijn angstig, ongerust en bekommerd, niet alleen voor het virus, maar voor de toekomst. In een situatie waaraan we weinig kunnen verhelpen houden de ZLJM hun hoop gevestigd op de Heer. We blijven de hemel bestormen met ons gebed, opdat de Heer medelijden zou hebben met onze wereld.

Ranchi stad, hoofdstad van Jharkhand, is één van de hotspots voor de positieve gevallen. Nochtans hebben veel privé hospitalen hun deuren moeten sluiten door gebrek aan middelen om covid-19 patiënten te behandelen en sommige hospitalen werden verzegeld omdat ze besmette personen hadden opgenomen zonder voldoende voorzorgen te nemen.

Het Mercy Hospital in Jamshedpur bleef open voor algemene gevallen en het was een opluchting voor de mensen van Jamshedpur. Ook al hadden we kamers vrij gehouden voor covid patiënten in nood, we waren niet helemaal voorbereid om besmette personen te behandelen. Tegen half juli begonnen stafleden besmet te geraken en patiënten werden positief getest. Ze moesten geïsoleerd worden en wie met hen in contact kwam moest in quarantaine. Dat betekende minder stafleden en sluiting van bepaalde afdelingen. Op 22 juli moest ook het hospitaal gesloten worden.

Het ganse hospitaal werd volledig schoongemaakt tijdens de sluiting; op bevel van de overheid ontsmet, zodat men nu klaar is om nieuwe patiënten op te nemen. De zusters hebben vertrouwen dat alles in orde komt wanneer het hospitaal weer kan opengaan, natuurlijk blijft er onzekerheid heersen , angst en onrust , want de situatie van de covid-19 gaat van slecht naar erger.

In een situatie waarin we tot weinig in staat zijn houden de ZLJM zich vast aan de Heer. We blijven bidden en vertrouwen in de kracht van de Heer. Onze zekerheid in God geeft ons de stuwkracht en het vertrouwen dat niets gebeurt buiten zijn weten en dat Hij zal zorgen voor hen die voor anderen zorgen.

Filippijnen

Onze dankbaarheid blijft naar God gaan die voortdurend zorg draagt voor ons. Hij is onze Voorzienigheid die ons liefheeft en ons beschermt.

Momenteel zijn er 89374 bevestigde gevallen in ons land. Ongeveer 65064 zijn genezen en er waren 1983 overlijdens . Zowel de nationale als de lokale besturen geven geregeld verklaringen i.v.m. de pandemie, soms zijn ze onrustwekkend, soms ook bemoedigend. Scholen zijn gesloten, publieke samenkomsten zijn verboden, er wordt lockdown opgelegd en andere beperkingen zijn bedoeld om de verspreiding van het virus tegen te gaan. De uitdagingen van elke dag herinneren ons en maken ons bewust van de huidige realiteit rondom ons, vooral als we zien hoe de armen steeds armer worden. De heropening van de scholen is uitgesteld en nieuwe gevallen worden gemeld. Kinderen volgen online klassen, maar velen kunnen niet mee met deze methode. Zieken worden aangeraden om thuis te blijven.

Deze moeilijke periode is voor ons een uitnodiging om ons te laten uitdagen en de opdracht te zien voor onze persoonlijke bekering en ons geloof in God te verdiepen.

Kongo

Middernacht 18 maart kondigde de president van de Democratische Republiek Kongo de noodtoestand af omwille van de covid-19 zieken in Kinshasa, vastgesteld op 10 maart 2020. Hij legde de nadruk op het volgen van de maatregelen om de pandemie te bestrijden.

Op 21 juli werd de noodtoestand opgeheven. Dan werd de hervatting van de scholen afgekondigd te beginnen met het laatste jaar van het lager onderwijs, van de humaniora en van de hogescholen en de universiteit, vanaf 3 augustus. En vanaf 15 augustus heropening van de kerken, gebedshuizen; de migratie en interprovinciale centra; de zeehaven en de vlieghavens en alle grenzen; ook de discotheken, stadia en theaters. Voor begrafenissen blijven de strenge maatregelen en voorzieningen van kracht.

Volgens hem is het dank zij de inspanningen van de verantwoordelijken dat de sterfgevallen sterk zijn teruggedrongen: van 11% tot 2,4%. De trend van de overlijdens is verminderd tijdens deze maand juli. De DRC komt op de 9^e rang in Afrika voor de besmettingsgraad en op de 12^e voor de overlijdens.

De terugkeer naar het gewone leven is toegelaten, overeenkomstig met de maatregelen aan de grenzen en de modaliteiten van de verantwoordelijken: controle van de temperatuur bij elk binnenkomen, handen wassen, verplichting van het masker op openbare plaatsen, regelmatig ontsmetten van ontmoetingsplaatsen…

De officiële media gaven op 29 juli volgende statistieken: 9010 besmettingen, 6437 genezingen en 215 overlijdens

Mali

Tot op vandaag telt Mali 2520 besmettingen, 75 overlijdens en 1919 genezingen. De staat tracht mogelijke besmettingen te detecteren en probeert de mensen gerust te stellen en de maatregelen strikt te doen volgen, want niet iedereen houdt er zich aan.

De scholen zijn open. Openbaar vervoer is steeds blijven werken. De vlieghaven zou weldra weer open zijn.

Wij blijven bidden voor onze beproefde wereld.

Engeland

De huidige pandemie blijft duren en schijnt niet te stoppen hier in het Verenigd Koninkrijk, zoals elders in de wereld. De mensen, vooral de meest kwetsbaren, zijn heel bang, wat te begrijpen is, vermits er geen wondermiddel bestaat of een betrouwbaar vaccin om het virus klein te krijgen. De onvermoeibare zoektocht in de vele labo’s en instellingen zoals o.a. in Oxford geeft soms een sprankeltje hoop aan de horizon.

Maar, de onrust rond de verdere verspreiding van de ziekte nam toe wanneer op donderdag, 30 juli het aantal corona besmettingen in het land 28% hoger lag dan in het begin van de maand. Overlijdens stijgen eveneens in deze uiterst onzekere tijd.

In het nieuws van deze morgen liet onze eerste minister Boris Johnson zeggen dat hij de “pedalen haast kwijt raakte” met de beslissing de lockdown te verhogen na de verdubbeling van het aantal besmettingen in een maand. Zijn uitspraak tekent duidelijk de hele situatie. Het was immers de dag dat vele ondernemingen weer zouden starten; maar in plaats daarvan schijnt ons land de grens bereikt te hebben om te kunnen weerkeren naar het normale leven. Men kan zich afvragen of ooit het normale leven kan hervat worden, of wordt ‘spreken over covid-19’ het normale?

Ierland

Volgens de laatste statistieken telt Ierland 26 027 bevestigde gevallen van covid-19 en 1763 covid overlijdens . De laatste cijfers tonen dat de pandemie verder uitbreidt in het land. Over een periode van twee dagen is het land verschoven van een relatief evenwichtige epidemie naar een merkbaar patroon van uitbraak. Iedereen kreeg de raad uiterst voorzichtig te zijn en de maatregelen strikt na te leven om de verdere verspreiding van het virus te vermijden. Voorzichtigheid en voorzorgsmaatregelen zijn nu allerbelangrijkst.

Op de vooravond hielden we een bezinningsmoment.

We werden wakker in een opgetogen sfeer. Alles was mooi. Vogels zongen en wij zongen mee om Gods grootheid en liefde te loven. 24 juni is een grote dag voor onze Congregatie. We herdenken immers de dood van onze geliefde Stichter Petrus Jozef Triest.

Al enkele jaren in de Republiek Congo – speciaal in de Provincie St.-Bernard – worden op deze dag de eerste geloften afgelegd van de novicen die hun vormingsperiode afsluiten, en de vernieuwing van de geloften van de jonge zusters in verschillende gemeenschappen. Vermits de Congolese bevolking vanaf 19 maart 2020 ook de maatregelen moeten volgen en binnen blijven omwille van de Covid-19 en het gevaar van de pandemie, werd de viering in elke gemeenschap volgens eigen initiatief en mogelijkheid geregeld.

Dit verliep in onze communiteit Notre Dame d’Afrique in Muanda-Mer op de volgende wijze:

Het begon met een plechtige Eucharistieviering om de Heer te danken voor de genade van onze religieuze roeping. Elke zuster herdacht het aantal jaren van haar ZLJM zijn: 61 jaar voor Sr Christiane KAPINGA – 53 jaar voor Sr Elisabeth ONGADI – 36 jaar voor Sr Scholastique NGALULA – 30 jaar voor Sr Jacqueline MVIKA – 29 jaar voor Sr Jeanne Claudine MBUYI – 12 jaar voor Sr Marcelline MAMBWE – 11 jaar voor Sr M. Reine BOKWE – 8 jaar voor Sr Ivonne KUNDJI – en Sr Madeleine MBIDI heeft haar geloften vernieuwd voor één jaar. Er waren drie priesters aan het altaar.

Onmiddellijk na de Mis gingen we naar het ontbijt. Om 13h30 was een feestmaal klaar voor de zusters en voor de parochiepriesters en verantwoordelijken van het hospitaal. Het was wel degelijk een feest al verliep alles volgens de strikte regels van de overheden. Want de verspreiding van het virus willen we alleszins vermijden.

En toch was er grote vreugde en dankbaarheid in ons hart.

Zr Marcelline MAMBWE

(Gevangen in het van de pandemie, onze twee zusters-studenten, één in Frankrijk, de andere in Rome. Ze volgden een vormingscursus voor vormingsverantwoordelijken. Zij vertellen hun ervaringen tijdens het leven met Covid-19)

Frankrijk: Zuster Beatrice Tshilemba (St.-Vincent – Kongo)

En alles viel uit, alsof er gewoon een alarmknop werd ingedrukt. Een virus bracht alles tot stilstand. De machine van ons leven viel stil en de dingen namen een onverwachte wending.

In Frankrijk legde de overheid het verkeer stil op 17 maart 2020 om 12h00, voor de veiligheid.

Bij de zusters van Christus Verlosser, waar ik logeerde, deelden wij met drie het leven in gemeenschap. De beperkte vrijheid dwong ons het gebedsleven te herorganiseren volgens het programma van de vieringen op KTO of YouTube. Ook de dagorde moesten we aanpassen om ons te informeren over de evolutie van de situatie langs de televisie om 20h00 op France 2.

Om als gemeenschap mee te werken met de hulpactie zorgden wij voor lakens en bloezen. Er werd een lijst opgemaakt van mensen in moeilijkheden in de buurt. Elke dag zetten we om 8h00 ’s avonds de ramen open om te applaudisseren voor de zorgverleners . We hebben gebeden voor de zieken , het zorgpersoneel, de wetenschappers, politici, de Kerk en de kinderen, bijzonder voor de dagelijkse overlijdens. In onze buurt is een dokter van 55 jaar overleden aan Covid-19.

We kregen nu tijd om na te denken over verschillende onderwerpen, want de pandemie maakte veel duidelijk: sociale ongelijkheid, belang van menselijk contact, wie zijn vandaag de helden, de eucharistische vasten, een ongewoon Paasfeest, de gelijkwaardigheid van de mensen, en nog: “Wat komt erna?” Die momenten van bezinning en uitwisseling hebben ons een andere kijk op de wereld gegeven; op de tegenstrijdigheden en de mogelijkheden.

Ja, toen onze wereldboot dreigde te zinken door de golven en de harde tegenwind, hebben we ons tot Christus gericht, zoals de apostelen. “Heer help ons, wij vergaan…” (cfr. Mt 14,24)

Ondertussen ging de cursus verder met video-conferenties of werk op afstand. We hebben ons vlug moeten aanpassen aan deze nieuwe vorm van werken.

Rome: Sr Lilly Pallipurath (Ranchi)

Met veel enthousiasme en toch wat zenuwen kwam ik op 25 januari 2020 toe in Rome , de eeuwige stad om deel te nemen aan een vormingsprogramma georganiseerd door de UISG (Internationale Unie van Algemene Oversten) Vermits wij geen klooster in Rome hebben verbleef ik bij de Arme Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid.

Op 29 januari kregen we een oriëntatie-sessie. We waren met 24 zusters van 27 nationaliteiten en vertegenwoordigden 33 Congregaties. Het programma was goed opgesteld met belangrijke thema’s zoals: theologie van het religieuze leven, interculturele eigenschap, onderscheiding en leiderschap, digitale cultuur in de vorming en dergelijke. We waren opgetogen want we hadden veel onderling contact en uitwisselingen tijdens de lessen en de pauzes. We voelden ons spoedig als een grote familie met groepsactiviteiten, vieringen en ontspanning.

Na net één maand is alles plots veranderd. Op 6 maart hoorden we dat we het centrum voor de lessen niet meer konden bereiken. De impact van de ondertussen gekende pandemie heeft alles overhoop gegooid zonder verwittiging of voorbereiding. Onze coördinator liet weten dat de klassen per ZOOM zouden doorgaan. Dat betekende dat de cursus zonder onderbreking zou doorgaan. We misten de onderlinge contacten en het gevoelen van verbondenheid, toch ging het groepsgesprek verder met zoom , bidden via zoom, vieringen via zoom, enz…

Het nieuws over de Pandemie raakte ons en ieder beleefde dit op een eigen manier. De verspreiding van Covid-19 in Italië en het dodental schokte mij. Het nieuws met de beelden van de mensen die besmet waren en stierven maakte mij depressief en soms werd ik heel bang en onrustig. De meesten onder ons konden niet slapen en het enige dat we hoorden waren de sirenes van de ziekenwagens. Alleen het gebed was een troost, gebed in de diepte van ons hart, als een kreet, een vraag om klaarte, een vraag naar het waarom en de betekenis voor ons ZLJM in deze situatie. Met tranen in mijn ogen werd het bidden stilaan dieper. We waren wel gezegend want we hadden elke dag de Mis tijdens de lockdown . We hadden soms een hele dag aanbidding tot einde Juni. Bidden voor de mensen en de zieken zalven door geestelijke begeleiding waren het enige dat we konden doen voor de lijdende mensen en de stervenden.

Maar doorheen dat alles , wanneer ik de zegeningen tel tijdens de lockdown, dan merk ik meer zegeningen dan pijn. Ik krijg meer tijd om te bezinnen en te bidden. Ik dank Sr Lucy Jacob en al de zusters die opbellen en hun bezorgdheid en steun betuigen. Sr Cynthia, onze coördinator , en Sr Patricia Murray, secretaresse van de UISG waren zeer bekommerd om naar ons te luisteren en onze gevoelens te delen.

Met nieuwe thema’s, nieuwe inzichten en oefening geraak ik thuis in de zoom-klassen. 5 uur vóór een computer zitten is helemaal niet prettig en niet gemakkelijk. Maar de cursus was voor mij een echte hulp in de taak van de vorming.

Alles wat we toch nog graag wilden beleven was de wens nog eens als groep samen te komen vóór we Rome zouden verlaten. Ja, de lockdowm was opgeheven en we mocht gaan voor retraite, een reis naar Assisi om de sluiting te vieren op 26 juni, met “de sociale distancing” en het volgen van de andere maatregelen.

Het coronavirus heeft de hele wereld platgelegd. Ook voor mij, nu opgehouden in Rome. Terwijl ik wacht voor een vlucht tracht ik er een vreugdevolle, zinvolle en hoopvolle ervaring van te maken.

Alsof de COVID-19-pandemie nog niet genoeg ellende veroorzaakte, wordt Lubumbashi nu ook geplaagd door wat een stammenconflict lijkt te zijn. Zich van het gevaar bewust roept de aartsbisschop van Lubumbashi de gelovigen op niet te wanhopen en moed en kracht te putten bij de Heer. Zuster Béatrice Tshilemba geeft ons hier een samenvatting van zijn herderlijke brief. Nog iets om voor te bidden telkens als we ons tot de Heer richten!

Bewogen door medelijden met de bevolking, van wie hij het leed deelt, en vanuit de profetische zending die past bij zijn herderlijke taak richtte de aartsbisschop van Lubumbashi, Monseigneur Jean Pierre Tafunga, op 19 mei 2020 aan alle katholieke gelovigen, aan de bestuurlijke overheid, de politieke leiders, de politie en alle mensen van goede wil een boodschap met als titel: Ik heb gezien hoe ellendig mijn volk eraan toe is, ik heb hun jammerklachten gehoord (Exodus 3,7).

Al zwaar getroffen door de gevolgen van de coronapandemie, die hard toeslaat in de provincie Opper-Katanga en bijzonder in Lubumbashi, beleeft de stad om nog een andere reden een angstige tijd. Er gaat geen nacht voorbij, schrijft de aartsbisschop, zonder dat er ergens, vooral in de armere buitenwijken van de stad, een verkrachting, diefstal, moordpartij of overval heeft plaatsgehad. Het gaat zover dat er zelfs bij klaarlichte dag wordt ingebroken, overvallen en gemoord, voor de ogen van degenen die de bevolking zouden moeten beschermen maar machteloos toekijken.

Het is een zeer verontrustende toestand, die ook allerlei vragen oproept bij de bevolking. Wie zijn deze mensen die zo ongestraft hun gang maar kunnen gaan? Zit er iets anders achter? Met welke middelen komen ze aan die wapens, munitie en voertuigen? Wie profiteert er van al deze misdaden?

De aartsbisschop merkt op dat de bevolking tegenover twee geduchte vijanden staat die allebei haar veiligheid bedreigen: het coronavirus en de gewapende bandieten.

Daarom roept hij op tot waakzaamheid en solidariteit. Hij vraagt de mensen om hun hoop in God te blijven stellen, want ‘deze hoop zal niet worden beschaamd’ (Rom. 5,5) en om niet te vergeten dat ‘als de Heer de stad niet bewaakt, de wachter vergeefs zijn ronde doet’ (Ps. 127,1). ‘U, Heer, bent mijn helper en beschermer’ (Sirach 51,2). ‘Volk van Opper-Katanga, wees vastberaden en standvastig (cf. Jozua 1,7). Moge de Maagd Maria, Onze-Lieve-Vrouw van Vrede, voor ons ten beste spreken en moge de Almachtige onze provincie zegenen en beschermen!’

Monseigneur Jean Pierre Tafunga, aartsbisschop van Lubumbashi, brengt in deze noodlottige tijden dus een boodschap van vrede, hoop en troost aan de katholieken en aan de hele bevolking van Katanga.

24 juni staat gegrift in het hart van ieder van ons!

Vlak voor Vader Triest vertrok naar de hemelse Vader gaf hij ons zijn laatste boodschap mee:
“Geef, dan zal je gegeven worden!”

Zijn hele leven bestond uit GEVEN, zoals mag blijken uit deze woorden van hem:
‘Ik ben jullie mijn slapeloze nachten verplicht, al mijn inspanningen, mijn rust (…) ieder uur van de dag en van de nacht, en zelfs als de weg lang, lastig en modderig is (…),
ben ik blij dat ik in navolging van Jezus, mijn Meester,
voor jullie mijn rust, mijn gezondheid en zelfs mijn leven mag opofferen.’

Als Vader Triest vandaag in deze door een pandemie geteisterde wereld zou leven,
wat zou hij doen?

Laten we bij het vieren van 24 juni 2020 in gedachten houden dat
God houdt van “een blije gever”!

Vandaag vieren we het feest van het Heilig Hart van Jezus,

het feest van onze congregatie !

Mogen wij ons laten verrijken door de schatten die

in het Hart van Jezus verborgen liggen en deze rijkdom naar alle mensen
om ons heen laten vloeien in deze tijd van wereldwijde crisis!

VIETNAM: WIJ GEVEN DE WERELD HOOP!

Denkend aan hoop komt bij mij het beeld op van een donker hoekje in huis, uit het zicht van iedereen, en dan valt er een straaltje licht in. Dat is hoop!

Het leven ging z’n gangetje. We dachten: alles gaat goed en zo zal het blijven. Overal blijdschap en gelach. Tot plots het nieuws bekend werd dat zo’n klein coronavirusje onze mooie wereld had aangevallen en dat het leven helemaal tot stilstand kwam. De pandemie zou niemand sparen; er was geen tijd om zich goed voor te bereiden; het leven nam een onverwachte wending. Iedereen stond machteloos tegenover deze pandemie.

Berichten uit alle delen van de wereld over coronapatiënten, het leven in lockdown, de toenemende werkloosheid, prijzen die de hoogte in schoten en ongeziene sterftecijfers maakten de toekomst erg onzeker.

In ons land is het een heel ander verhaal. De waarheid wordt netjes onder het tapijt geveegd! Op openbare plaatsen werd aangekondigd dat we onze voorzorgen moesten nemen en het veilig houden. Tegelijk lieten ze geen kans voorbijgaan om een pluim op eigen hoed te steken met de bewering dat de hele wereld naar ons keek en dat wij het enige coronavrije land waren enzovoort. Akkoord, de regering was alert van bij het begin en deed wat nodig was, maar dit is niet de hele waarheid.

Onze gemeenschap Placide doet niet direct aan liefdadigheidswerk. We bleven thuis zolang het verplicht was en waren voorzien van eten, mondmaskers, ontsmettingsmiddel en al wat nodig was. Wat we nog meer konden doen was: bidden. We baden voor wie door het virus besmet was en vanuit onze dagelijkse aanbidding zonden we signalen van vrede uit. We maakten van het binnenblijven gebruik om nieuwe dingen te leren. We spraken met elkaar over onze gedachten en gevoelens. Dat was voor iedereen verrijkend. Zo gaven we elkaar moed. Maar hoe lang?

Ons vertrouwen werd geschokt, de angst sloeg toe, toen we uit verschillende bronnen vernamen dat de wereldbevolking afnam, de economie erop achteruitging en meer van die dingen. Geen werk, geen eten, veel doden, mensen zitten vast, ze sterven in een vreemd land ver van hun geliefden. Wat kan er nog pijnlijker zijn? Waar is de hoop in deze sombere tijden? Is er nog een straaltje licht?

Op een gegeven moment waren we echt moedeloos.

Toen gingen we binnenin onze kracht zoeken. Op een zondag hadden we een meditatie op Deut. 6,3.6-9.13: Luister dus, Israël, en neem deze wetten en geboden nauwlettend in acht. Dan zal het u goed gaan in het land dat overvloeit van melk en honing, en zult u sterk in aantal toenemen, zoals de Heer, de God van uw voorouders, u heeft toegezegd. Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten. Prent ze uw kinderen in en spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat. Draag ze als een teken om uw arm en als een band op uw voorhoofd. Schrijf ze op de deurposten van uw huis en op de poorten van de stad. Heb alleen ontzag voor de Heer, uw God, dien hem en zweer alleen bij zijn naam.

Omdat wij in de kracht van Jezus’ naam geloven, hebben we zijn naam in allerlei lettertypes en tekens gekalligrafeerd en overal in huis opgehangen, aan onze bedden, op alle denkbare plaatsen en in de tuin aan de bomen. Terwijl we daarmee bezig waren, dacht ik: God houdt zoveel van ons, hij zal ons zeker redden. We moeten alleen een sterk vertrouwen in hem hebben.

Onze kleine gemeenschap heeft die hele periode lang Gods voorzienigheid mogen ervaren. Toch waren we niet blind voor de noden van de mensen om ons heen en op een idee gebracht door onze weldoeners legden we een spaarpotje aan met wat we uitspaarden van ons zakgeld of door een maaltijd over te slaan. We wisten nog niet aan welke behoeftige we het zouden geven.

Op een dag kwam pater Andy, een karmeliet, op bezoek en vertelde over hoe de Filipijnse gemeenschap in Ho Chi Minhstad vocht om te overleven. Door de lockdown waren ze hun werk en hun inkomen kwijt, hadden niets te eten, konden hun huur niet betalen en evenmin de begrafenis van iemand die aan COVID-19 gestorven was. We beslisten ter plekke dat ons spaarpotje die mensen een beetje troost kon brengen en gingen mee met pater Andy. We zijn blij dat we dit drupje in de oceaan zijn geweest: we hebben de liefde in praktijk gebracht en anderen hoop gegeven door hen eerlijk en respectvol te helpen. Hoe klein ook het bedrag, het te delen schept dubbele vreugde. Een klein gebaar kan een grote betekenis hebben. Het was voor mij een les in vrijgevigheid. Ik voel me gezegend als ik eraan denk. Grote werken van liefdadigheid kunnen wij niet doen, edelmoedig kleine daden van liefde stellen wel.

Door dit alles besef ik nu dat de hoop leeft in ons hart en dat ze uitstraling vindt in ons delen en liefhebben. Binnen de gemeenschap laten we straaltjes hoop schijnen door voor elkaar genadige gezellinnen te zijn. Ik heb in deze periode veel goede dingen geleerd en gedaan en durf nu te zeggen: waar liefde en geloof samenkomen schittert de hoop. Ik ben hoop. Jij bent hoop. Wij zijn hoop voor elkaar. Samen geven we de wereld hoop. Laten we ons vertrouwen stellen in God, dan zal onze hoop nooit verzwakken. Laten we voor elkaar bidden dat iedereen het fluisteren van de Heer mag horen: Ik ben hoop voor de wanhopigen. Ik ben de ogen voor wie graag wil zien. In de duisternis van de nacht zal Ik jouw licht zijn. Kom, ik geef je rust!

St.-Bernardusprovincie, Congo : ‘God zal erin voorzien’

De D.R. Congo had haar eerste geval van COVID-19 op 10 maart 2020. Het was iemand van Kinshasa en nog wel van de gemeente Gombe, waar wij wonen.

Op 24 maart kondigde president Félix Antoine Tshisekedi de noodtoestand af. De bevolking kreeg drie dagen om zich te bevoorraden, want de gemeente Gombe moest op 6 april 2020 voor twee weken in quarantaine. Omdat er steeds nieuwe gevallen van COVID-19 bijkomen, werden de quarantainemaatregelen verlengd tot op vandaag.

Onze lijdensweg begon vanaf het moment dat we boodschappen wilden doen. De markt was overbevolkt en veel voedingsmiddelen werden schaars en overdreven duur. We wisten niet goed wat we moesten beginnen en hoe dit zou aflopen.

In het begin van de quarantaine moesten we wel naar buiten om groenten te kopen. Onderweg, in de buurt van het centraal station van Kinshasa, werden we tegengehouden door de politie, want we zaten met z’n tweeën in de auto en hadden maar één toegangsbadge. Na een uur discussiëren met de politie, die ons niet wilde laten gaan, hebben we de hulp ingeroepen van de burgemeester van Gombe. Hij is ons te hulp gekomen. Maar na dit incident hebben we beslist niet meer buiten te komen en ons tevreden te stellen met wat we in huis hadden.

Ons vuur voor de eucharistie is niet verminderd. De jezuïeten, die onze buren zijn, hebben geen moment geaarzeld om tijdens de coronaquarantaine te blijven komen om de eucharistie op te dragen in onze kapel. Ze losten elkaar af, zodat er elke dag iemand was om, met inachtneming van de ‘social distancing’, met ons eucharistie te vieren. De andere gelovigen die gewoonlijk elke dag met ons eucharistie kwamen vieren, zagen zich echter de toegang tot onze kapel ontzegd.

Om ons heen zien we de pijnlijke situatie veroorzaakt door de quarantainemaatregelen. Huilend van de honger zoeken mensen naar voedsel, zoals onder meer de politieagenten en de bewakers van de kantoorgebouwen in de buurt, die niets te eten hebben. Ze komen bij ons om eten bedelen. Uit solidariteit met ons volk hebben wij het weinige dat we hadden met hen gedeeld.

Omdat de toestand ons steeds meer zorgen baarde en we het alleen niet zouden aankunnen, hebben we een aanvraag om bijstand ingediend bij de dienst diaconie van het aartsbisdom van Kinshasa. Die werd positief onthaald en we hebben enkele voedingsmiddelen ontvangen.

Op onze beurt hebben we dan voedingspakketten samengesteld om aan die mensen in een kwetsbare situatie te geven. Wat waren ze gelukkig. Er straalde weer hoop op hun gezicht. Een ander deel van de ontvangen levensmiddelen hebben we gedeeld met de vijfenveertig vrouwen die voor een bevalling in ons gezondheidscentrum Mwinda te Sanga-Mamba lagen en met de twintig ondervoede kinderen.

Wij hebben ervaren wat onze stichter beloofde: ‘God zal erin voorzien.’ We hebben op verdrietige gezichten de blijdschap, de glimlach, het vertrouwen zien terugkeren. We hebben de gelegenheid ook te baat genomen om hen ervan te overtuigen de maatregelen die de Staat oplegt ter harte te nemen om zich te beschermen tegen de COVID-19. En de volwassenen hebben we moed ingesproken. Ze stonden vol bewondering.

Door die moeilijke tijden in de ban van het coronavirus zaten we vol verdriet en stress. De jaarlijkse retraite, die in deze periode viel, is dan ook weldadig geweest en heeft ons gewapend met goede moed om ervoor te gaan en om, binnen de opgelegde beperkingen, te doen wat we kunnen.

We hebben opnieuw moed gevat en voelen ons sterk. We zijn hoopvol en staan klaar om de beste oplossingen te vinden voor de zwaksten onder ons. We sensibiliseren wie naar ons toekomt, troosten hen, geven hun moed en zeggen hun te rekenen op de goddelijke voorzienigheid, want God zal erin voorzien.

Zuid-Afrika (Provincie St.-Vincent de Paul)

Het was als een akelige droom: we hoorden spreken over een virus, dat een kwaadaardige ernstige ademhalingskwaal veroorzaakte in China, in de stad Wuhan en dat al vele mensen had geveld, waaronder een dokter. We deelden in de angst en het medelijden met de Chinese bevolking, zonder te vermoeden dat dit fameuze virus over de grens zou komen, zonder visa, om zo de andere continenten te bereiken. Enkele weken later kwam het nieuws ons ter ore: het virus is reeds neergestreken in enkele Afrikaanse landen, ook in Zuid-Afrika, ons missiegebied.

We moesten in afzondering, de ‘lockdown’. Dus, we bleven binnen. We kregen zo wel de gelegenheid om veel te bidden voor de wereld. We deden om beurt elke dag aanbidding. We bieden de wereld aan de Heer, en heel bijzonder de mensen die besmet zijn met het virus en hen die voor anderen zorgen, de ‘helden’ die hun leven riskeren om anderen te redden. Die tijd van afzondering daagt ons uit om onze blik naar boven te richten, naar de Allerhoogste, de Meester van het leven, en te denken aan de armen, die geen eten hebben.

In West Rand, huis van de zwangere meisjes, helpen de zusters de meisjes die moeten bevallen. We waren aanwezig bij een geboorte tijdens de lockdown.

Oost Rand Brakpan is één van onze huizen voor bejaarden, eenzamen en zieken. Tijdens de lockdown blijven alle werklieden noodgedwongen thuis. Maar de zusters blijven aanwezig in het centrum in dienst van de vrouwen, zieke bejaarden en hen die verlaten zijn door hun familie. De zusters moeten voor alles instaan: keuken, poets, verzorging van de mensen of begeleiding naar het hospitaal . In deze periode verloren we iemand, we vonden haar ’s morgens dood in haar bed. Ondanks het werk en de vermoeidheid wordt het gebed niet vergeten.

De Heer bleef ons nabij en stuurde ons mensen die giften schonken om de armen te helpen. We kregen voedingswaren en gingen in de straten en bij de winkels om uit te delen aan de armen. We hebben ook sommige arme gezinnen gevraagd te komen om wat te eten. Maar we blijven voorzichtig om besmetting te vermijden.

Soms gebeuren er mirakels: bij de aanvang van de lockdown stuurde een firma – waar maaltijden worden bereid voor de luchtvaart – ons twee grote vrachtwagens met klaargemaakte of nog te bereiden voedingswaren. Dat was een grote hulp om mensen te helpen. Een andere keer bracht een grote vrachtwagen pampers en luiers voor de residenten. Zonder te spreken van de gewone mensen die elke dag zaken brengen voor de armen. We ondervinden dat de Heer ons werkelijk zegent tijdens deze moeilijkheden.

We ervaren Gods aanwezigheid in ons midden heel speciaal hier waar we de kreet van de arme dagelijks vernemen. God is er om ons te troosten en moed en hoop te geven. We blijven Hem danken voor de wonderen van elke dag.

Regio Mali

Op 16 mei 2020 kondigt de Mimister van Volksgezondheid aan dat er in het totaal 835 gevallen van covid-19 bevestigd zijn, 48 mensen zijn overleden, 479 zijn hersteld en 1838 mensen zijn besmet. Wij ZLJM volgen de opgelegde maatregelen van hygiëne en regels van de afstand: handen wassen, mondmaskers, binnen blijven, avondklok…

En hoe beleven we deze corona-tijd? Scholen zijn gesloten. Natuurlijk werkt het gezondheidscentrum verder. De kinderen spreken van de ‘langdurige staking’: bijna 2 jaar zijn de staatsscholen in staking omwille van de klachten door de leerkrachten.

De radio spreekt over “corona” en over de oorlog wordt niet gesproken. Toch gaan de gevechten verder met veel burgerslachtoffers… Het (gruwelijk) feest gaat verder: slachtoffers covid-19, slachtoffers banditisme en terrorisme. En men spreekt reeds van ‘binnenkort’: post-corona slachtoffers, m.a.w. slachtoffers van de hongersnood, economische slachtoffers, scholen- slachtoffers…

Nog nooit hebben we zulke vasten beleefd… nog minder een Passie- en Paastijd zonder gelovigen, zonder doopsels… In verbondenheid met de hele congregatie hebben de zusters van onze Regio een retraite gedaan tijdens de Goede Week. De meeste zusters hadden nooit retraite gehad zonder predikant. Tot hun grote verrassing hebben ze de rijkdom leren ontdekken van een dagelijks gedeelde “lectio Divina”. De leidraad was elke dag: Jezus van Nazareth. Zo hebben wij samen de Passie van Christus beleefd, die meer dan ooit nu ook de Passie van onze wereld is: Jezus volgen in zijn lijden is eveneens onze lijdende broeders en zusters dragen in ons gebed. Met Hem door het lijden gaan, is weten dat het Leven ons wacht op het einde, want Jezus leeft.

Het is een ervaring van geloof die ons getekend heeft. Welke genade ons nog beter bewust te zijn dat we ZLJM zijn, Zusters van de Liefde van Jezus en Maria (de C van Charité heeft mij doen toevoegen; des Compagnes de Jésus, le Vivant, le Ressuscité.

Ja, deze sterke tijd is voor ieder van ons onvergetelijk. We blijven bidden voor de zieken…

Toen de media begonnen te berichten over de verspreiding van het coronavirus realiseerden we ons nog niet dat het virus van plan was de hele wereld te veroveren en dat iedereen zijn verwoestende uitwerking zou voelen, de zwaksten vanzelfsprekend het meest. We volgden de nieuwskanalen om meer te weten te komen en te begrijpen. Al snel werden er ook in België gevallen vastgesteld, wat ons nog meer verontrustte. Op 18 maart ging de lockdown in. We hadden geen andere keuze dan ons aan te passen!

• Het eerste wat we deden was samenkomen als gemeenschap om te luisteren naar elkaars gevoelens en gedachten en te begrijpen wat de Heer ons wil zeggen door wat de wereld nu doormaakt. We waren het allemaal eens dat de Heer ons nabij is en dat hij ons vraagt te luisteren: luisteren met de oren van ons hart naar hoe God spreekt door de rampzalige gebeurtenissen om ons heen, en ons nieuwe levens- en gedragswijzen eigen maken.

• De meditatie van paus Franciscus over Jezus die de storm stilt (Mc. 3,35-41) heeft ons bidden tijdens deze pandemie in de goede richting gestuurd: de Heer heeft alles in handen, vertrouwen in hem bevrijdt ons van angst en geeft ons hoop, zei hij. In groeiende solidariteit met onze broeders en zusters wereldwijd begonnen we te bidden voor de zieken en hun familie, de doden en hun nabestaanden, de frontlijnhelden, overheden, wetenschappers en onderzoekers. Het gebed ging integraal deel uitmaken van ons leven. De Goede Week en Pasen waren heel speciaal dit jaar dankzij de retraite waarin we een week lang intens baden voor de wereld en de mensheid.

• De dagelijkse eucharistie is nu virtueel, op één dag in de week na. Dan komt de pastoor met ons vieren, met inachtneming van de sociale afstand natuurlijk. We brengen meer tijd door in aanbidding voor het Heilig sacrament, we voeden ons met ‘Lectio Divina’ en ons dagelijks gebed focust in de eerste plaats op de actuele noden van de wereld.

• De lockdown betekende dat ons personeel om hun en onze gezondheid te beschermen moest thuisblijven. En dus moest iedereen inspringen om ons huishouden draaiende te houden: koken, boodschappen doen, schoonmaken, wassen, de tuin onderhouden enz. Allemaal leerden we wel iets nieuws: andere gerechten (met dank aan YouTube), onderhoud, gebruik van de stofzuiger en bepaalde schoonmaakproducten, onlineshoppen, keukenkruiden, plantenverzorging...

• Als door een goddelijk plan voorzien waren alle leden van de algemene raad terug van hun zendingen juist voor het reizen beperkt werd. Geplande bijeenkomsten en reizen voor de volgende maanden moesten worden afgelast. Maar we bleven verder vergaderen over zaken die de congregatie betreffen. Eigenlijk hadden we het tijdens de lockdown drukker dan anders: contact houden met de provincies en regio’s; via WhatsApp, Skype en Zoom op de hoogte blijven van de toestand en de ontwikkelingen in elk land waar wij aanwezig zijn; evenementen wijzigen, aanpassen, naar een later tijdstip verschuiven.

• In het algemeen kregen we door de lockdown tijd voor dingen waar anders geen tijd voor is: onszelf bijspijkeren op verschillende vlakken, mappen in orde brengen, kasten en bergruimtes opruimen, oude rommel uit het huis weghalen en meer van die dingen.

• We hebben ook wel wat gevierd: Pasen en Hemelvaart, Feest van de Arbeid, Moederdag, Dag van de Verpleegkunde, een paar verjaardagen, waaronder de verjaardag én het gouden jubileum van zr. Birgit Goslain, die tot onze vreugde enkele dagen in onze gemeenschap heeft verbleven.

• Elke dag komen volwassen gehandicapten uit de naburige instelling in kleine groepjes onze tuin bezoeken. Tijdens de lockdown zitten zij in hun tehuis zo erg opgesloten dat ze snakken naar verse lucht en wij zijn blij dat we hen – steeds de sociale afstand in acht nemend – in onze tuin kunnen laten wandelen.

• Ingaand op de uitnodiging van paus Franciscus om van deze week een Laudato Si’-week te maken hebben we online deelgenomen aan initiatieven van de Katholieke Klimaatbeweging. Op een avond waren we in de tuin aan het bidden met en in de schepping. De eenden – die onderhand wat vriendelijker geworden zijn – deden mee en wilden zelfs onze gebedsblaadjes proberen! De vissen in de vijver kwamen naar de oppervlakte, als om dag te zeggen. Het gezang van de vogels leek helderder en voller!

• Voor het menselijk leed dat deze pandemie veroorzaakt, kunnen we niet veel anders doen dan tot God bidden om genezing en bescherming. Tegelijk zijn we God enorm dankbaar voor de zegeningen die wij genieten: een ruim huis, geestelijke voeding, de ondersteuning van een gemeenschap, een prachtige tuin, eten op tafel; terwijl zovelen nu lijden onder eenzaamheid, angst, armoede en ziekte. Elke morgen ontwaken we dankbaar voor de gave van het leven en voor alles wat ons er gratis bij gegeven wordt.

• Terwijl de veiligheidsmaateregelen stapje voor stapje opgeheven of verlicht worden, zijn er tot op vandaag in het land 56.511 bevestigde gevallen van COVID-19 geteld, 14.123 genezingen en 9212 overlijdens. Met de paus bidden we dat de Verrezen Heer ‘de duisternis uit onze lijdende mensheid mag verjagen en ons mag leiden naar het licht van zijn glorierijke dag die geen einde kent’.

Engels-Ierse regio

In het begin van de coronaviruspandemie waren wij erg geschrokken en overvallen door ongeloof en angst, toen we via de media vernamen welke verschrikkingen dit onooglijke, onzichtbare stukje materie overal in de wereld veroorzaakte; en nog meer toen in Ierland de eerste dode viel.

Vanaf midden maart werden wij in Ierland gevraagd thuis te blijven en ons aan ‘social distancing’ te houden. Dus sloten wij onze deuren voor alle mensen die anders naar Suaimhneas komen voor therapie, meditatie of cursussen. Het duurde dagen voor die eerste schok wegebde, dagen waarin we onafgebroken luisterden en keken naar het nieuws dat ons overspoelde. Het duurde een tijd voor we ons konden verzoenen met de gedachte dat het virus er was en dat het nog veel plaatsen zou aandoen. Onze reactie op deze nieuwe bezoeker zal het voortbestaan van de mensheid bepalen.

Te midden de eerste angst en onzekerheid bereidden de leiders van Ierland het beleid voor. Als volksgemeenschap begonnen we te voelen hoe ze hun leiderschap opnamen en erin slaagden kalm en weloverwogen te reageren. We voelden ons ‘gedragen’ in wat een onmogelijke situatie leek. Hun eerlijke en transparante optreden, vrij van politieke retoriek, gaf ons hoop. We zitten allen in hetzelfde schuitje, was telkens de boodschap. De bijdrage die ze aan ons vroegen was om actief mee te werken in je eigen omgeving: thuisblijven, het veilig houden, de sociale afstand respecteren, elkaar helpen en door kleine maar belangrijke dingetjes hoop en moed geven. In het hele land doen mensen dat, op een unieke en bewonderenswaardige manier.

Met de zekerheid dat we gedragen worden in hoop en vertrouwen beschouwen we deze tijd als een kans om praktisch en creatief te zijn. We zijn ons leven gaan herschikken rond deze nieuwe ervaring.

• We wilden op een positievere manier omgaan met de angst van familie, vrienden en de ZLJM voor besmetting met het virus en vonden hoe we dankzij de technologie en ondanks de fysieke afstand elkaar konden steunen en ons gesteund voelen. Verbonden blijven op afstand.
• Suaimhneas, dat anders bruist van activiteit, was nu druk bezig met telefoon, WhatsApp en Zoom om contact te houden.
• Aan de hand van video-opnames van de sessies kon het meditatieprogramma doorgaan.
• We geven mensen die het moeilijk hebben in deze periode ondersteuning via de telefoon en verwijzen hen waar nodig naar professionals.
• We steken het personeel dat in de frontlijn staat in ziekenhuizen en woonzorgcentra een hart onder de riem door onze gebeden, brieven en dankkaartjes.
• We konden een bijdrage leveren aan een initiatief dat aan de plaatselijke ziekenhuizen en verzorgingstehuizen welverdiende zaken als waterketels en broodroosters bezorgde om het leven van hun personeel wat aangenamer te maken.
• We zijn zo dankbaar voor deze lente die we in de tuin kunnen doorbrengen met planten, wieden en de grond verzorgen. We hebben nu tijd om te kijken en te luisteren naar de tulpen en de narcissen, die ons, vertellend van hun wezen en hun broosheid, de levenscyclus in herinnering brengen.

Velen hebben zich afgevraagd waar God in dit alles gebleven was. God lijdt met ons mee en spreekt ons aan in de helpende hand, in de opoffering van de ene voor de veiligheid van de andere, in de beloftevolle lente die ons elke morgen toelacht. God is in de uitnodiging na te denken over onze prioriteiten en ieder levensstadium te appreciëren.

Misschien is dit de gelegenheid die ons wordt geboden om te leren luisteren naar de aarde en om de God van liefde, mededogen en tederheid te ervaren in en door de hele mensheid.

In dit gedicht evoceert Kathleen O’Meara de kansen die de huidige situatie ons biedt:

En de mensen bleven thuis
en lazen boeken en luisterden en rustten
en trainden en maakten kunst en speelden
en leerden anders te leven
en stopten om beter te kunnen luisteren
de een mediteerde, de ander bad
iemand danste
een ander kwam zichzelf tegen
en de mensen begonnen anders te denken en ze genazen
en in de afwezigheid van mensen die
dom, gevaarlijk, zinloos en harteloos leefden
begon ook de aarde te genezen
en toen het gevaar geweken was
kwamen de mensen weer bij elkaar
rouwden om hun doden
en maakten nieuwe keuzes, droomden nieuwe visioenen
bedachten een andere manier van leven
en genazen de aarde helemaal
zoals ze zelf genezen waren.

Ranchi

Een paar dagen geleden werd ik onderweg naar de apotheek tegengehouden door een arme vrouw die er afgemat en bezorgd uit zag. Ze zei dat ze twee kinderen had en onder de omstandigheden van de lockdown haar gezin niet meer kon onderhouden. En dat er in haar omgeving veel mensen in dezelfde situatie waren: geen werk, dus geen geld om eten te kopen. Onder het spreken rolden de tranen over haar wangen en ik raakte ontroerd. Op de terugweg liep ik te piekeren over hoe we hen zouden kunnen helpen. Thuis sprak ik erover met mijn medezusters. Ook zij waren geraakt. Ze stelden voor om met hulp van de plaatselijke bevolking een overzicht te maken van waar de zwaarst getroffen mensen wonen en vervolgens iets te doen om hen te helpen de lockdownperiode door te komen.

We vonden dat sommige mensen, onder wie die vrouw, in kleine, smoezelige huurkamers zonder de minste voorzieningen woonden. Met de hulp van een plaatselijke handelaar konden we overlevingsvoedselpakketten per gezin samenstellen. We moesten wel eerst de lokale overheid en de politie op de hoogte brengen dat we voedselpakketten wilden gaan uitdelen in de dorpen. De politie was erg blij met ons plan en gaf ons haar medewerking. Dus nadat de nodige formaliteiten waren volbracht, gingen we met enkele zusters naar de dorpen om onze pakketten te verdelen. Van alle kanten kwamen mensen toegelopen die op voedsel hadden zitten wachten. De dag erop zag ik een grote groep kinderen en vrouwen voor onze poort staan. Ik wist direct dat ze om eten kwamen, want ze hadden het nieuws van de anderen gehoord. Ik voelde medelijden met hen: ze droegen geen mondkapjes of handschoenen, want hun enige zorg was eten, het coronavirus kon hen niet schelen. En de anderhalvemeterregel in acht nemen is erg moeilijk als je helemaal gefocust bent op eten krijgen. Ik las op hun gezichten de angstvalligheid waarmee ze op hun voedselpakket wachtten. En daarna de glimlach en de opluchting nadat ze het gekregen hadden. Maar de mensen bleven komen; er was meer nood dan we hadden voorzien. Het probleem moet aangepakt worden en een oplossing krijgen. Ik voelde dat ik nog meer moet doen.

Toen ik later op de avond nadacht over wat er die dag gebeurd was, verbaasde het me hoeveel vreugde en geluk een kleine daad van naastenliefde in het leven van mensen kan brengen. Die glimlach op die van zorgen vermoeide gezichten volstaat om door te zetten!

Nederlandstalige provincie

Terwijl het coronavirus lelijk huishoudt in ons land en overal lijden, verdriet en dood teweegbrengt, zien we desondanks rondom ons en in onze gemeenschappen kleine en grote tekenen van hoop.

Om te beginnen zijn we dankbaar voor de vele initiatieven om ons van geestelijk voedsel te voorzien in deze tijd waarin we de gewone vasten- en paasvieringen moesten missen. Ondertussen hebben de meeste van onze gemeenschappen leren omgaan met livestreaming, YouTube en allerhande websites. We zijn in dit verband veel dank verschuldigd aan de Belgische bisschoppen en de mensen van Kerknet, die zich door het onder de aandacht brengen en toegankelijk maken van die initiatieven als excellente herders hebben betoond. Op onze eigen minisite op Kerknet hebben we ook teksten gepost om de gevolgen van eenzaamheid en angst te counteren. We hebben ontdekt dat de virtuele wereld niet zinloos is!

De gemeenschapscoördinatoren bieden onze kwetsbare zusters naast zorg voor hun fysieke en psychische behoeften ook spirituele voeding en informatie. Dit is vooral belangrijk voor de zusters die op hun kamer in quarantaine zitten. Zuster Sushila en zuster Noreen, de twee leden van de nieuwe internationale gemeenschap, stellen zich in Melle, waar ze momenteel verblijven, met veel liefde ten dienste van de bejaarde zusters. Intussen pikken ze hier en daar een woordje Nederlands mee.
Verschillende gemeenschappen hebben manieren bedacht om de eenzaamheid van de bewoners van woonzorgcentra wat draaglijker te maken. Ze hebben o.a. wenskaarten vervaardigd en bezorgd. Een communiteit stuurde de boodschap ‘Houd goede moed, alles komt weer goed’ bij een pakje zelfgebakken koekjes voor ieder van de bewoners. Zusters die zelf in een woonzorgcentrum verblijven worden verwend met vele attenties: zo lief!

We stellen ook vast dat wij religieuzen niet de enigen zijn die vriendelijkheid, solidariteit en edelmoedigheid betonen. Eerst en vooral merken we heel dankbaar het niet-aflatende zwoegen en zorgen van onze medewerkers: verpleegkundigen, schoonmakers, administratieve krachten en gemeenschapscoördinatoren. Zij getuigen van grote betrokkenheid en tonen ongeziene creativiteit om alle praktische problemen op te lossen en ‘social distancing’ te garanderen, zodat onze zusters veilig en gezond blijven. Wij staan in bewondering voor de ijver van alle medische zorgverleners, van wetenschappers als virologen en epidemiologen, van journalisten en politici.

Zij zijn de helden die in de kijker lopen. Maar er zijn evenzeer gewone mensen, ook jongeren, die met een glimlach hun hulp aanbieden. ‘Heb je iets nodig? Kan ik je op een of andere manier helpen?’ is de boodschap die sommigen in hun brievenbus vonden.

Samen met onze buurt tonen we onze waardering en dankbaarheid voor wie hard werken in de gezondheidssector: we hangen een wit laken uit het raam, applaudisseren samen met onze buren, plegen heel wat telefoontjes en versturen WhatsApp-berichtjes en -filmpjes. We luiden op vraag van de bisschoppen zelfs de kloosterklok om acht uur ’s avonds.

Vele vrouwen en naar verluid ook mannen naaien mondmaskers. Enkele communiteiten hebben al van deze hoogstnodige maskers mogen ontvangen. Ook zijn enkele zusters begonnen met het naaien van mondmaskers (in het bijzonder voor de zusters en onze medewerkers), want ‘corona’ zal ons wellicht nog lang gezelschap houden.

Tenslotte hebben velen van ons gemerkt dat de mensen blijkbaar vriendelijker zijn op straat en makkelijker gedag zeggen.

Ook valt het op – en dit is geen nevenschade, maar nevenwinst – dat we nu er zoveel minder lawaai is, de vogels weer horen zingen. Deze sfeer van rust is een uitnodiging tot reflectie en gebed. Ook de natuur vaart wel bij deze crisis: er is minder luchtvervuiling en wilde dieren hebben hun territorium verlegd. We kunnen opnieuw kinderen horen spelen in de openlucht. Dit neemt niet weg dat wij ons maar al te goed realiseren dat niet iedereen de luxe van een tuin of zelfs maar van een terras of balkon heeft! Daarom zijn we bekommerd voor wie dakloos of ‘tuinloos’ is. Voor hen is ‘in uw kot blijven’ zoveel moeilijker dan voor wie een ruim huis en een tuin hebben!

Ja, er zijn inderdaad tekenen van hoop!

Zuidprovincie

Enkele ervaringen van zusters:

• Aan het sterfbed van een man:
  Wees gezegend, meneer Adrien!
  U bent een van onze hoogbejaarden. Ik ken u nog niet zo lang, maar we hebben enkele mooie momenten samen gehad. Als u naar de eetzaal kwam, wist u niet goed hoe u zich moest uitdrukken, maar de vriendelijkheid straalde uit uw ogen. En toen kwam u niet meer. Ik zocht u op in uw kamer en zag hoe erg u vermagerd was. Toen ik later van een afstand naar u keek, werd het me duidelijk dat uw ogen al naar het onbekende staarden. U ademde steeds moeilijker. Ik kwam naast u zitten. Mijn blik dreef af van uw gezicht naar de schapen in de wei. Zij hoefden hun hoofd maar naar beneden te doen en daar was het frisse gras, vlak onder hun poten. Een straal zon... Hoe vredig was alles. Je ogen rustten op me en even was ik ontdaan. Toen viel het me te binnen me tot onze Vader te richten. Ik zei: ‘In de naam van de Vader, de Zoon en de Geest die hen verbindt, vergeef ik je al je zwakheden.’
  Wat een lef, ja! Er zijn geen priesters meer. Wij keren in zekere zin terug naar de eenvoud, de waarheid.
  Nu bent u heengegaan, meneer Adrien. Vergeet ons niet en uw vrouw en twee kinderen ook niet. Tot gauw!

• Een zuster heeft, nauwgezet alle veiligheidsvoorschriften opvolgend, een groot bord gemaakt, waarmee ze voor het verzorgingstehuis ging staan waar ze vroeger regelmatig op bezoek ging en de communie bracht aan bejaarde bewoners. Ze wilde op die manier het personeel, dat zich zo heldhaftig aan deze kwetsbare mensen wijdt, danken en een hart onder de riem steken. Verschillende verzorgenden hebben haar bedankt voor dit teken van solidariteit.

• Twee zusters van liefde die in een bejaardentehuis verblijven en bezorgd zijn om het overbelaste personeel proberen hen te steunen waar ze kunnen. Ze doen mee om gezellige momenten te creëren, helpen een paar medebewoners die niet meer zelfstandig kunnen eten, proberen anderen in een goed humeur te brengen. Ze zijn in deze moeilijke tijden een waar geschenk voor dit huis dat ze als het hunne beschouwen.

• Twee ZLJM-gemeenschappen doen mee met de populaire nieuwe traditie om elke avond om acht uur iedereen te bedanken die in de frontlinie tegen COVID-19 vecht. Zij luiden dan de klok van hun kapel.

• De telefoon is nu zo’n kostbaar goed, zo’n onvervangbaar communicatiemiddel. De provincie maakt er dankbaar gebruik van voor een concretere beleving van de zusterlijke eenheid die reeds in het gebed beleefd wordt. Zo kan ze moed en hoop brengen aan de zusters en aan de kennissen die het ergst lijden onder de lockdown. Het helpt tegen de eenzaamheid, versterkt de banden en maakt het mogelijk om wie daar behoefte aan heeft op te beuren.

Sri Lanka

Terwijl 2020 openbloeide, bleef er maar verontrustend nieuws komen uit Wuhan. Maar we dachten nog niet dat COVID-19 de grens zou oversteken en toen de ziekte ons land wel binnen kwam, waren we geschokt. Ondertussen heeft ze al levens geëist. We stonden perplex, niet wetend hoe we met deze nieuwe situatie om moesten gaan. Er waren meer vragen dan antwoorden. Het nieuws uit Europa maakte ons moedeloos. De wereld lag plat.

Midden in de vastenperiode werden we herinnerd aan de exodus van het Joodse volk. We putten kracht uit ons diep geloof om voort te trekken naar het beloofde land, maar de realiteit die zich voor onze neus afspeelde, was eerder van aard om ons de hoop te doen opgeven. Huizen, dorpen, steden werden afgesloten. Het leven werd moeilijk, vooral voor de hele armen.

Velen van ons namen tijdens de Goede Week deel aan een online retraite. Het was een Goede Week anders dan alle andere. In gedachten omarmden we de hele wereld, speciaal de slachtoffers van het coronavirus en hun nabestaanden, maar ook zorgverleners en ziekenhuispersoneel, regeringsleiders, politie enz. We haalden moed uit ons vertrouwen in de Goddelijke Voorzienigheid en gesterkt door de zin ‘Geef en er zal je gegeven worden’ deelden we met de armen wat we konden. We hadden de schreeuw van de armen gehoord en brachten hen onze liefdadigheid. Toen we droge voeding en groenten uitdeelden aan de behoeftigen verscheen er een glimlach op hun gezicht, want ze kregen weer hoop. Over de telefoon stelden we mensen gerust die bang waren en paniekten, troostten we familieleden die een geliefde verloren hadden. Paus Franciscus zegt: ‘In hopeloze situaties, in pijn en lijden verlaat God zijn kinderen nooit. Hij blijft hen nabij.’ We zijn blij dat ook wij door onze kleine bijdrage wat hoop hebben kunnen geven aan de slachtoffers van COVID-19.

Engels-Ierse regio

De leiding van het ziekenhuis waar ik als pastor werk is in januari 2020 al begonnen zich klaar te maken tegen de mogelijk verwoestende aanval van het coronavirus.

In februari begon ik me de ernst van de ziekte te realiseren toen alle personeelsleden, mezelf inbegrepen, een opleiding kregen over hoe je beschermende kledij moest gebruiken, en tegelijkertijd het nieuws van de WGO doorkwam.

We moesten in die periode echt allemaal elkaar helpen. Bij veel personeelsleden sloeg de angst toe, ook bij gespecialiseerde artsen. Sommigen waren nu liever op een andere plaats geweest dan werkend in een ziekenhuis. Maar op een vreemde manier zit er in angst ook kracht en we hielpen elkaar omgaan met die angst. De woorden van aartsbisschop Desmond Tutu hielpen ons daarbij: ‘Allemaal ervaren we angst, maar als we dat inzien en onze angst erkennen, kunnen we haar omkeren in moed. Moedig zijn betekent niet dat je nooit bang bent. Het betekent handelen zoals moet, ook al ben je ontegensprekelijk bang.’

Als ziekenhuispastor werd ik vaak om een gebed gevraagd. Toen een toegewijd personeelslid dat met het virus besmet was, begon te genezen, zeiden velen dat ze opnieuw in de kracht van het gebed geloofden en ze spraken hun dank uit.

Iedereen hier draagt beschermende kledij. Die pakken zijn ongelooflijk lastig om te dragen en om in te werken. We moeten elkaar helpen met aankleden en, belangrijker nog, met het opnieuw uittrekken van zo’n pak. Want de angst om daarbij een besmetting op te lopen of door te geven is groot.

Mijn taken zijn tegenwoordig heel gevarieerd: elke dag de afdeling bezoeken, de ziekenzalving regelen voor patiënten, een steun zijn voor familie en voor personeel, zorgverstrekkers in hun beschermende pak helpen enz. We zitten samen in de boot en ondersteunen elkaar als collega’s.

Voor verpleegkundigen, artsen, sociaal werkers en pastores is het essentieel om liefdevolle zorg en meeleven te kunnen uitstralen naar patiënten en familie toe. Het is zo tegennatuurlijk dat we dit nu door die beschermende pakken niet kunnen doen zoals anders. Ze maken het zo moeilijk. Hoe krijg je oogcontact door een beslagen veiligheidsbril? Hoe patiënten en hun familie dit ervaren en wat zij van ons denken, is nog niet bekend. Maar het moet hen beslist angst inboezemen.

Een vriendelijk gebaar en een teken van bezorgdheid om de zorgverleners die hier in het ziekenhuis in de frontlinie staan, doet in deze koortsachtige situatie wonderen om het zware werk wat te verlichten. De mensen zijn zo edelmoedig: ze geven ons geld, brengen eten, bezorgen ons beschermingsmateriaal, waterkokers, koffiezetters, flessen water. Het personeel voelt zich gesteund. Al deze gulle gebaren maken hun het leven wat gemakkelijker.

In het ziekenhuis heeft het gebed nu een veel belangrijker plaats ingenomen in het geheel van steun en genezing. Om te beantwoorden aan de vraag heb ik een team opgericht, bestaande uit de plaatselijke priesters, de anglicaanse dominee, de bisschop en mezelf, om te bidden voor de mensen die met het virus besmet zijn. Ieder van hen was blij te kunnen deelnemen en op die manier het personeel een hart onder de riem te steken. We bidden in de ziekenhuiskapel, om de beurt, zodat er elke dag van de week iemand van het team aanwezig is. Dag en nacht brandt er een kaars als symbool van de solidariteit van het personeel met al wie ze in deze moeilijke omstandigheden tegenkomen. Veel zorgverleners hebben ons al verteld hoe ze zich gesteund voelen door dit gebed.

Ziekenhuisbezoek kan alleen nog bij mensen die in hun laatste uren zijn en het maakt tegenwoordig deel uit van de levenseindezorg. We kunnen maar twee familieleden per patiënt toelaten. Die moeten goed beseffen dat ze daardoor het virus kunnen krijgen. Ook moeten ze beschermende kledij dragen, wat hen vaak van streek brengt.

Ik heb elke dag contact met rouwende families die een geliefde verloren hebben aan COVID-19. De meesten vertellen hoe verdrietig ze zijn dat ze geen afscheid hebben kunnen nemen. Daarbij missen ze ook de rituelen van een begrafenis en de gebruikelijke steunbetuigingen van familieleden en vrienden. Ze voelen zich eenzaam en afgezonderd. Dit alles maakt het rouwproces lastig en verwarrend.

Dit vraag ik me af: wat wil het virus ons vertellen? Zullen we er de nodige lessen uit trekken? Misschien is het de natuur die nu luid en duidelijk tot ons spreekt.

Ik besluit hiermee dat ik in het moment van nu blijf. Want als ik naar de nabije toekomst kijk, waarvan ik weet dat de wetenschappers nog niet snel een vaccin zullen vinden en dat mensen blijven sterven, word ik bang.

Anderzijds vind ik dat onze overheid en ons medisch personeel met groot leiderschap het land door de crisis sturen. Ze houden ons dagelijks op de hoogte van hun plannen, van de gekozen richting en van de beslissingen die ze nemen om op de best mogelijke manier de aanbevelingen van de WGO op te volgen. Dit leiderschap wordt zeer gewaardeerd in Ierland. We voelen dat we in veilige handen zijn en dat er respectvol voor alle burgers wordt gezorgd.

Het is prachtig hoeveel steun ik krijg van mijn zusters in de regio. Dat geeft me veel sterkte voor mijn dienstwerk. Ik ben fier een zuster van liefde van Jezus en Maria te zijn en weet me op dit moment in de geschiedenis in solidariteit en hoop verenigd met al onze zusters in de wereld.

Om gevolg te geven aan de oproep van de UISG hebben we onze provincies en regio’s gevraagd ons hun verhalen van hoop toe te sturen. De meeste zijn opgesteld als een verslag, niet echt een verhaal, maar ze zijn verhelderend, hoopgevend en inspirerend. Ze vertellen over iets wat vandaag integraal deel uitmaakt van het leven in onze congregatie. We zullen ze hier dus het ene na het andere posten. Als eerste volgt nu het verslag dat ons uit de provincie Delhi bereikte.

Uitgedaagd om ons charisma te beleven

Het coronavirus is op 30 januari 2020 in India binnengeraakt met een student die terugkwam uit Wuhan (China) en positief testte. India beleefde toen al een vreselijke tijd ten gevolge van de wetswijzigingen die recent door het parlement werden aangenomen: de CAA (Citizens Amendment Act), de NRC (National Registration of Citizens) en de NPR (National Population Registration). Deze nieuwe wetten werden als discriminerend ervaren en de bevolking kwam in opstand. Er ontstonden rellen, die soms met veel geweld en bloedvergieten gepaard gingen.

In deze omstandigheden kreeg het land plots te maken met de pandemie, die om alle aandacht en onverwijlde actie vroeg. Van de ene dag op de andere riep de centrale regering een lockdown van 21 dagen uit, waardoor ontelbare mensen in de problemen kwamen. Maar God liet hen niet aan hun lot over. Op veel plaatsen brachten groepen en organisaties hen enige verlichting en een straaltje hoop in hun ellende.

De ZLJM van de provincie Delhi kunnen verhalen vertellen over hoe zij proberen zo’n straaltje hoop te zijn voor wie in de ellende zitten.

1. Slachtoffers van de rellen: De rellen waren het eerst uitgebroken in de hoofdstad Delhi. Daar kwam de gemeenschap van het provincialaat de ongelukkigen te hulp die uit hun huizen gedreven waren. Dat deden we samen met het aartsbisdom Delhi, de unie van religieuzen van India (CRI), enkele ngo’s en vrijwilligers die het lijden van hun medemensen wilden verlichten.

• Onze zusters hebben samen met andere religieuzen, priesters, activisten, journalisten en religieuze leiders hun solidariteit betoond door deel te nemen aan een sit-in.
• Enkelen zijn naar de kampen gegaan om er te praten met de slachtoffers, naar hun hartverscheurende verhalen te luisteren en hen te troosten.
• De provincie heeft een financiële bijdrage gedaan voor mensen in hoge nood.

Misschien is het maar een druppel in een emmer, maar we zullen zeker een straaltje hoop betekend hebben voor deze slachtoffers van een onheuse behandeling.

2. Coronapandemie: We waren er ons van bewust dat een virus zich verspreidde, maar hadden nooit gedacht dat het een wereldwijde crisis zou veroorzaken. Beetje bij beetje zag het land in dat het voorbereid moest zijn en preventiemaatregelen moest nemen om de verspreiding van het virus in te dijken. Maar door de nationale lockdown van 21 dagen kwamen sommige mensen, vooral arbeidsmigranten, bouwvakkers, dagloners en mensen die in de marge leven, zwaar in de problemen. Het was een hartverscheurend gezicht: die massa’s arbeidsmigranten die te voet voor het provinciehuis passeerden op weg naar hun dorpen, vaak honderden kilometers verderop. Maar duizenden anderen bleven hier, zonder eten of onderdak. Hen moesten wij kunnen helpen, dachten we.

Enkele van onze gemeenschappen waren al begonnen met mensen te helpen die haast niets te eten hadden. Al gauw hadden alle gemeenschappen een manier gevonden om hoop te brengen aan reddelozen. Die acties bestonden onder meer uit:

• voedselrantsoenen verdelen en medische verzorging betalen;
• meehelpen met degenen die de noodopvang van voedsel voorzagen;
• onze schoolgebouwen ter beschikking stellen voor de quarantaine.

We probeerden als een goede Samaritaan te zijn voor wie in nood was, ongeacht hun kaste, geloof, leeftijd of geslacht. Door deze gebaren van vrijgevigheid, empathie en solidariteit met de getroffen bevolking zaaien we zaadjes van hoop.

3. Verbondenheid met onze ‘levenslijn’: We hebben ons tot God, onze Levenslijn, gericht, de woorden van kanunnik Triest indachtig: ‘Verricht jullie liefdadigheid altijd in een geest van geloof, met je ogen op God gericht.’ De laatste maand hebben we vaak en intens gebeden, niet alleen voor de coronaslachtoffers, maar ook om God vergeving te vragen, voor onszelf en voor de hele mensheid, voor onze zonden en tekortkomingen waarmee we Moeder Aarde pijn gedaan hebben. De Heer, die met ons meewerkt tijdens deze wereldcrisis, zal ongetwijfeld maken dat we kunnen blijven hoop uitstralen.

In de diepe duisternis, wanneer God zich lijkt te verbergen, worden zijn licht en zijn hoop kenbaar in de toegewijde dienst van gezondheidswerkers, ambtenaren, ngo-medewerkers, vrijwilligers, priesters, religieuzen, donoren en nog zoveel anderen, die kanunnik Triest ‘goden op aarde, engelen van God’ genoemd zou hebben. Moge God, onze Levenslijn, ons in deze kritieke tijd voor de mensheid blijven inspireren tot solidariteit met de noodlijdende bevolking!

St.-Vincentiusprovincie, Congo (door zr. Marie Céline Bulungu)

Tot op heden is godzijdank geen enkele zuster van de provincie besmet.

In Opper-Katanga: De gouverneur heeft toegestaan dat voedingswaren verkocht worden, zodat de bevolking zich kan bevoorraden. Op controleposten langs de wegen wordt gecontroleerd of er niet meer passagiers dan toegestaan in de busjes voor openbaar vervoer zitten. Voor de voedingswinkels staan de kopers in de rij en houden ze voldoende afstand. Er zijn dispensers met alcoholische handgel voorhanden.

Voor wie over wat financiële middelen beschikt lijkt de situatie niet zo erg. Het overgrote deel van de bevolking echter, die moet leven van de dagelijkse informele handel, beleeft zware tijden.

In Kasaï en Lomami: De mensen bewegen zich vrij. Ze worden alleen maar gevraagd de hygiëneregels op te volgen. Tot op dit moment zijn er alleen bevestigde gevallen in Kinshasa, Noord-Kivu, Zuid-Kivu, Ituri en Kwilu in Bandundu.

Overzicht van de gevallen:

Kinshasa: 241 bevestigde besmettingen, 20 patiënten genezen, 20 overlijdens.
Zuid-Afrika: 2272 bevestigde besmettingen, 410 patiënten genezen, 27 overlijdens.

De Sint-Vincentiusprovincie heeft beslist om tijdens deze gezondheidscrisis die de hele mensheid treft elke dag in alle gemeenschappen aanbidding te doen om Gods redding af te smeken voor de ontredderde mensheid.

Mali (door zr. Marguerite Tubale)

Samenvatting van de COVID-19-situatie in ons land:

De minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken houdt zowel de nationale bevolking als de internationale gemeenschap regelmatig op de hoogte van de stand van zaken van de epidemie in Mali. Hij deelde het volgende mee:

Op 12 april 2020 werden in de ziekenhuizen 11 nieuwe gevallen van COVID-19 geregistreerd, er waren geen overlijdens en 3 patiënten, waaronder een kind van vijf jaar, werden ontslagen.

Vandaag staat het aantal bevestigde gevallen in Mali op 116. Negen mensen zijn gestorven en 25 patiënten genezen. De overige patiënten worden verder verzorgd. Gevallen die in andere steden ontdekt worden, worden naar Bamako overgebracht om verdere besmetting te voorkomen.

De bevolking wordt gevraagd de kalmte te bewaren en zich aan de voorzorgsmaatregelen te houden. Wij gaan niet meer naar de stad en hebben maar weinig nieuws.

Pasen hebben we in beperkte kring gevierd, met alleen religieuzen, priesters en enkele leken samen. Religieuzen worden gevraagd in hun klooster te blijven en priesters komen dagelijks de mis opdragen.

Engels-Ierse regio (door zr. Elizabeth Roche)

Het zijn echt rare en bevreemdende tijden. We hebben nu onze vierde week in lockdown ingezet, een term die heel vertrouwd geworden is sinds in onze wereld COVID-19 de controle heeft overgenomen. Deze stille, onzichtbare dodelijke vijand blijft maar elke dag honderden doden eisen. Zoveel van ons leven moet nu op een laag pitje worden gezet en allemaal kijken we verlangend uit naar de terugkeer van de normaliteit, wat ook het nieuwe normaal zal mogen zijn. Iemand merkte onlangs op dat dit ook een pandemie van de menselijke teleurstelling is, van zoveel verdriet bovenop het ziek zijn: er gaan zoveel mensen dood aan het virus en zovelen sterven alleen in het ziekenhuis, zonder een geliefde bij hun bed die hun hand vasthoudt en wat troost brengt in dit ultieme moment. De regel van het ‘social distancing’ houdt ons van elkaar gescheiden in een tijd dat we juist meer behoefte hebben aan nabijheid. En voor de begrafenis gelden dan ook weer die strikte beperkingen. Het is hier voor veel mensen, gezinnen en gemeenschappen een traumatische ervaring, zoals overal in de wereld trouwens. Het voelt allemaal zo raar aan, zo surrealistisch. Veel mensen gaan door een aangrijpende strijd en hartverscheurend verdriet, vooral wie ziek zijn, met COVID-19 of anderzijds, en wie rouwen om hun doden.

Tegen deze achtergrond van een lijden waar geen eind aan lijkt te zullen komen tot een vaccin wordt gevonden, komt steeds meer een menselijke goedheid naar voren, een naastenliefde, die een groot contrast vormt met wat er aan de gang is. Alsof onze gedeelde mensheid ons een vriendelijk duwtje geeft om er niettemin voor elkaar te zijn in een tijd dat we ‘in ons kot’ moeten blijven en een sociale afstand houden.

Tot op vandaag zijn alle zusters van de Engels-Ierse provincie virusvrij. We houden ons goed aan de maatregelen die de regering en de gezondheidsautoriteiten van zowel Ierland als het VK ons opleggen. Met dertig 70-plussers onder de 33 zusters van de regio moeten we dus allemaal in zelfquarantaine thuisblijven en mogen we slechts naar buiten voor de meest noodzakelijke boodschappen en geneesmiddelen en een dagelijkse gezondheidswandeling. Het is in deze situatie natuurlijk een geweldig pluspunt dat we dankzij de moderne communicatietechnologie de afzondering en de eenzaamheid wat kunnen verlichten. Misvieringen worden gelivestreamd zodat we die op verschillende plaatsen kunnen volgen. Zo waren ook de diensten van de Goede Week online beschikbaar, wat een goede hulp was om in deze moeilijke tijden kracht en hoop te putten uit ons geloof. Wij religieuzen mogen nu hulp en voorkomendheid ervaren van onze buren, die boodschappen voor ons doen, en op onze beurt bidden wij voor hen. We danken God voor deze ontdekking van wat het betekent deel te zijn van de grote mensenfamilie.

Sri Lanka (door zr. Anastasia Perera)

Christus is verrezen! Op deze tweede paasdag zijn wij allen, zusters van liefde, dankbaar voor de genade van de online retraite die wij samen mochten houden en waardoor we in de Heer alles en iedereen nieuw ontdekten en solidair waren met al wie getroffen is door corona.

De eerste bevestigde virusbesmetting in Sri Lanka was op 27 januari: een 44-jarige Chinese uit de provincie Hubei die als toerist naar Sri Lanka was gekomen. Op 10 maart testte de eerste Sri Lankaan positief: een 52-jarige reisgids die een groep Italianen had begeleid. Daarna ging het snel: steeds meer gevallen, zieken en onder quarantaine plaatsingen en eens steeds wijdere verspreiding over het eiland.

Mondkapjes dragen werd verplicht. Radio en tv zonden regelmatig boodschappen uit met de voorzorgsmaatregelen die moeten worden opgevolgd. Overal heerste angst en onzekerheid. Zoveel vragen en geen antwoorden! Het was een hele uitdaging voor ons om vredig en behulpzaam te blijven en erop te vertrouwen dat de Heer ons zou beschermen!

Heel wat reizigers hadden de quarantainevoorschriften aan hun laars gelapt en bijgevolg het virus verder verspreid. Tegen 25 maart zaten al meer dan 14.000 mensen in quarantaine. Er werden reisbeperkingen opgelegd: visums en internationale vluchten werden geannuleerd. Op 27 maart ging het land in lockdown: uitgaansverbod. Hamstering en lange wachtrijen! Het verplichtte ons terug te keren naar een eenvoudiger manier van leven, onszelf in vraag te stellen, het met minder te doen en dankbaar te zijn als je het noodzakelijke hebt. En aandacht te hebben voor Moeder Aarde: een groentetuin aanleggen voor de toekomst en deze evangeliezin in herinnering brengen: ‘Kijk naar de vogels in de lucht en de lelies op het veld’. Veel van onze gemeenschappen hebben de goddelijke voorzienigheid ervaren toen de provisiekast leeg was en er monden gevuld moesten worden!
We werden verzocht ons verantwoordelijk te gedragen en grote groepen mensen te vermijden, de sociale afstand te bewaren, vaak onze handen te wassen, geen misbruik te maken van de sociale media en de lockdown niet te breken. (Er zijn al 20.000 arrestaties geweest voor inbreuken!) Het was een klap toen alle liturgische bijeenkomsten en zelfs de diensten van de Goede Week werden afgelast. Maar als je even nadenkt, weet je dat God in ons hart is!

In al onze kloosters waken en bidden de zusters, ze spreken elkaar moed toe en hopen dat de epidemie snel onder controle zal zijn. Maar het nieuws uit Europa heeft ons van streek gebracht. Wij kunnen op vele manieren bidden. Enkele van onze kleinere gemeenschappen met een bejaardenhuis eraan verbonden, voor wie een inwonende priester de mis kan blijven doen, nemen de rest van de provincie en de congregatie in hun gebed op.

Je ziet nu dagelijkse spiritualiteit en geloofsbeleving, niet alleen onder religieuzen maar in de hele bevolking. Hoewel ze thuiszitten, zijn mensen elkaar meer nabij. Er wordt meer gedeeld en gezorgd. Ze zitten rond de televisie om de mis en andere diensten bij te wonen. Ieder huisje, ieder gezin is nu een levende kerk, een heiligdom van Gods liefde!

Vietnam (door zr. Suman Anima Toppo)

Volgens het ministerie van Volksgezondheid zijn er tot op dit moment 265 bevestigde gevallen van COVID-19 in het land. Enkele zieken zijn genezen. 75.291 mensen worden in quarantaine gehouden.

Sinds 1 april gelden er in Vietnam strenge regels voor ‘social distancing’ en zijn alleen essentiële verplaatsingen toegestaan. Daarom heeft de kerk de dagelijkse mis gelivestreamd, evenals de diensten van het triduüm en de paasnacht. In de kerken, die anders alle dagen vol zitten, heerste tijdens deze paastijd een grote leegte en stilte. Maar duizenden gelovigen woonden in het gezin of de gemeenschap online vol liefde en devotie de mis bij.

Als verantwoordelijke burgers dragen wij in de regio ons steentje bij voor het land door ons strikt aan het ‘social distancing’ en alle beperkingen te houden, dagelijks voor de slachtoffers te bidden en te delen wat we kunnen met de armen.
Enkelen zagen hierin een unieke gelegenheid om de samenhorigheid, ons ‘cor unum anima una’, te beleven. Ook is het een kans om uitdrukking te geven aan onze talenten: kunst en handvaardigheid, naaien, schilderen enz. We hebben er tevens gebruik van gemaakt om het Woord van God en de teksten van de congregatie te bestuderen en aan taalstudie te doen.

Enkelen, vooral aspirantes en postulantes, waren bang. Dus zijn we enkele keren bij elkaar gaan zitten, waarbij iedereen haar onzekerheid en angst kon uitspreken en we onze gedachten met elkaar deelden. We proberen voor elkaar een kanaal van genade te zijn. De meisjes in vorming kregen de keuze terug te gaan naar hun ouders als ze dat wensten, maar hun antwoord was vastberaden: ‘Zusters, we zijn hierheen gekomen en zullen samen met jullie de moeilijkheden doorstaan.’ Dat stak ons allen een hart onder de riem.

Onze weldoeners hebben in deze periode nog meer voor ons gezorgd. Zonder binnen te komen kwamen ze voedingswaren voor onze deur zetten! We hebben niets te kort! We mogen de goddelijke voorzienigheid ervaren. Afhankelijk van de mogelijkheden ter plaatse kweken de gemeenschappen hun eigen groeten. We doen het met wat we hebben en waar mogelijk helpen we, in de geest van Pasen, de armen uit de buurt.

In een van onze gemeenschappen hadden ze de eucharistie en andere diensten tijdens de Goede Week en Pasen. Dat kwam doordat de pastoor hun huis gekozen had voor de eucharistie die werd gelivestreamd voor de parochianen.

De hele regio bidt elke dag de rozenkrans en houdt een uur aanbidding om de redding van de wereld van het coronavirus af te smeken. In eenheid met de anderen hebben we met dezelfde gevoelens en intenties deelgenomen aan de online retraite. In deze stille tijd van afzondering is onze relatie met God, met onszelf, met de anderen, met de volkeren in de wereld en met de schepping intenser geworden.

Dit jaar hebben we met z’n allen het paasmysterie op een ongewone manier beleefd. Onze ontmoeting met de Heer die ons nieuw maakt en kracht geeft, verliep in een virtuele realiteit.

Wij hebben de Goede Week in retraite doorgebracht: een buitengewone ervaring van eenheid binnen de congregatie en solidariteit met onze broeders en zusters die wereldwijd met het COVID-19 te maken krijgen. In onze zwaar op de proef gestelde wereld klinkt luid en klaar de paasboodschap die alle angst en vrees verjaagt. Zoals paus Franciscus het uitdrukte in zijn homilie van de paaswake bezitten wij ‘ een grondrecht dat ons nooit kan worden ontnomen: het recht op hoop ’.

We blijven uit alle delen van de congregatie vragen krijgen uit belangstelling en bezorgdheid, om te weten hoe het ons hier op het generalaat en elders in België gaat. Altijd verzekeren die boodschappen, briefjes of telefonische berichten de steun van jullie gebed!

Met 30.589 bevestigde gevallen van besmetting en 3903 sterfgevallen tot op vandaag (13 april) is de toestand in België nog steeds kritisch. Het ziet ernaar uit dat de lockdown zal worden verlengd, maar wij proberen er het beste van te maken. Onze besmette zusters zijn aan de beterende hand en er zijn gelukkig geen nieuwe gevallen. Er lijken nu echter meer gezondheidswerkers uit te vallen.

Op sommige plaatsen in de congregatie is de toestand dramatisch aan het worden. We krijgen er enig zicht op aan de hand van binnenkomende verslagen. Dit zijn de eerste. Er volgen er nog.

Ranchi (door zr. Mary Joseph Valiyankal)

Het coronavirus dat over de wereld raast, heeft ook India in zijn greep. In dit land met de op één na grootste bevolking ter wereld is het gevaar voor verspreiding enorm. Van de 29 staten van India zijn Maharashtra, Kerala, Karnataka, Tamil Nadu, Uttar Pradesh en Jharkhand het ergst getroffen. Volgens virologen en sociologen is het maar een kwestie van tijd voor het dodelijke virus zich over de rest van het land verspreid zal hebben. Het dodental heeft de 200 bereikt en het aantal bevestigde coronabesmettingen neemt onrustwekkend toe. Er heerst angst alom. Doordat zowel de centrale als de deelstaatregeringen tijdig maatregelen afgekondigd hebben zoals lockdown en ‘social distancing’ kon de snelle verspreiding van het virus enigszins ingeperkt worden. In enkele staten is men in een vroeg stadium begonnen besmette personen te identificeren en isoleercentra in te richten. Er wordt gescreend, een gepaste behandeling wordt toegediend, er zijn voedselbedelingen en bedelingen van beschermingsmateriaal.

Een goede zaak is dat mensen nu over de verschillen heen gaan beseffen dat we God nodig hebben, en dat ze ondanks de lockdown en andere beperkingsmaatregelen anderen te hulp komen. In de provincie Ranchi hebben ZLJM’s de zorg voor de arbeidsmigranten op zich genomen. Het is een initiatief van het aartsbisdom Ranchi in samenwerking met de regering van Jharkhand. In Hulhundu is een van onze scholen omgebouwd tot een onderkomen met alle nodige voorzieningen dat plaats biedt aan 200 arbeidsmigranten. Die zullen pas binnengebracht worden na de nodige tests en screening. In Chianki en Abadganj worden soortgelijke voorbereidselen getroffen om een mogelijke noodtoestand op te vangen. Daarnaast houden we om de crisis te bezweren ook informatievergaderingen waarin we de bevolking de gevaren van het coronavirus uitleggen en hoe ze zichzelf en hun gezin ertegen kunnen beschermen. Verder hebben de gemeenschappen van het provincialaat, van Nirmala College en van Chianki ieder in hun buurt aan zo’n 400 arme gezinnen voedingswaren uitgedeeld. De zusters komen met veel plezier de behoeftigen op allerlei manieren te hulp. Te oordelen aan de tekenen en symptomen die we vandaag zien moeten we voorbereid zijn op een verergering van de toestand.

Midden in angst en onzekerheid richten we ons vol vertrouwen tot God en rekenen op zijn barmhartige liefde!

Inter-Aziatisch noviciaat in de Filippijnen (door zr. Fatima Peiris)

Vandaag op 12 april zijn er 4.648 bevestigde gevallen van coronabesmetting en 297 sterfgevallen in het land. De hele bevolking van 104 miljoen is onder quarantaine.

Het coronavirus zet ’s lands systeem van gezondheidszorg, dat door de vele tbc-patiënten reeds zwaar belast was, extra onder druk. De Filippijnen is een van die landen waar elk jaar méér tbc voorkomt. Het aantal tbc-patiënten wordt vandaag op één miljoen geschat. Al die mensen zijn nu vanwege hun verminderde immuniteit extra vatbaar voor het coronavirus. Zij worden aangeraden thuis te blijven omdat de ziekenhuizen overrompeld worden door COVID-19-patiënten.

Veel supermarkten zijn open, maar het aanbod is beperkt. Het zijn harde en moeilijke tijden voor veel mensen: geen werk, geen inkomen, gebrek.

Als gemeenschap hebben wij besloten om een zeer eenvoudige levensstijl aan te houden. Godzijdank hebben wij groenten en fruit uit de tuin. We weten ons verbonden met de hele wereld en brengen meer tijd door met de Heer. De Goede Weekretraite was voor iedereen in de gemeenschap een speciale ervaring van werken aan de eigen bekering en omvorming. Elke dag leren we nieuwe dingen voor het leven.

Pakistan (door zr. Sophia Patras)

Zaterdag werden 13 wijken van de provinciehoofdstad Lahore geheel of gedeeltelijk van de buitenwereld afgesloten wegens een plotse toename van coronavirusinfecties. Lahore is van de hele provincie het ergst getroffen en de afgesloten wijken, die oud en dichtbevolkt zijn, kunnen snel broeihaarden van het virus worden.

In het land zijn er 5.015 bevestigde gevallen van coronavirusbesmetting en 86 sterfgevallen. De meeste gevallen van COVID-19 zijn in Pakistan vastgesteld bij pelgrims die eerder deze maand uit Iran teruggekomen zijn.

Het ministerie van Volksgezondheid heeft de bevolking adviezen bekendgemaakt om zich te beschermen tegen het coronavirus. Vanuit de regering worden de mensen aangemaand weg te blijven van grote bijeenkomsten, regelmatig hun handen te wassen en op een afstand te blijven van viruspatiënten. Maar velen blijken niet op de hoogte van deze boodschappen die via de mainstreammedia verkondigd worden. Er heerst armoede in het land, veel mensen komen niet rond, en dan is dat coronavirus het minste van hun problemen.

De hulp van het leger werd ingeroepen om de politie te helpen ‘social distancing’ te handhaven. Soms worden er boetes uitgedeeld. Moskeeën, kerken en andere gebedshuizen werden gesloten voor grote bijeenkomsten. Er mogen niet meer dan 4 of 5 personen deelnemen aan het gebed op vrijdag of zondag. Men wordt gevraagd thuis te bidden.

In de grote steden zijn er geen dokters meer in de private ziekenhuizen en het wordt moeilijk om nog behandeld te worden voor een gewone ziekte. Voedselmarkten zijn beperkt open. Mensen van goede wil verdelen voedsel aan de armen.

Rwanda (door zr. Mary Paul Vadassery)

Ook Rwanda ervaart de pijn die de pandemie overal in de wereld veroorzaakt. De lockdown, die twee weken geleden werd afgekondigd, wordt met twee weken verlengd. Zowel de burgerlijke als de kerkelijke overheid sturen ons regelmatig precieze instructies en vragen om die nauwkeurig na te leven. Op ongedisciplineerd gedrag staan strenge straffen. In het begin hadden de mensen het er moeilijk mee om binnen te blijven en elkaar niet te groeten of te bezoeken. Nu lijkt het al deel van het leven geworden. Het coronavirus heeft ons discipline bijgebracht. De overheid legt een bewonderenswaardige waakzaamheid aan de dag. Ook ongeletterde mensen raken al verontrust bij de minste verkoudheid of hoest en haasten zich naar het gezondheidscentrum om zich te laten testen. Daar wordt een eenvoudige test op basis van de symptomen gedaan en de meesten mogen, gerustgesteld en met de nodige raadgevingen, terug naar huis. Alleen wanneer er een sterk vermoeden van COVID-19 is, worden ze naar groot ziekenhuis verwezen voor volledig onderzoek. Overal zijn er flacons met desinfecterende gel.
Vandaag zijn er 118 gevallen, allemaal mild. Ze liggen in afgescheiden afdelingen in de staatsziekenhuizen. Sommigen zijn al genezen. In alle ziekenhuizen wordt iedereen die binnenkomt gecheckt. De privéziekenhuizen en gezondheidscentra worden verzocht bedden vrij te houden voor eventuele coronapatiënten. Het is overal rustig en kalm. De grote kraaien die alles uit onze tuin wegpikten, zijn nergens meer te bespeuren.

Armen en dagloners zijn degenen die in ons land het ergst te lijden hebben onder de situatie, want ze kunnen niet werken en hebben geen andere inkomsten voor hun levensonderhoud. Wij vergeten hen niet en delen wat we kunnen om hen te helpen. Corona heeft ons leren delen en zorg dragen voor wie minder heeft.

Ons buurland Burundi, waar we één zustergemeenschap hebben, lijkt wel een andere wereld. Tot nu toe zijn er daar vijf gevallen van coronabesmetting. Twee weken geleden heeft Burundi zijn grenzen en zijn luchthaven gesloten. Voor de rest gaat het leven er zijn gewone gang: er is geen lockdown en de mensen kunnen vrij door het land reizen. Alles werkt er zoals normaal.

De Goede Week is een speciale tijd geweest voor ons, die we hebben doorgebracht in grotere eenheid met de Heer en met alle zusters van de congregatie. De algemene kalmte en rust hielpen ons nog beter te bidden voor de hele wereld en onze lijdende medemensen in de verschillende continenten te gedenken. We zijn opgetogen over onze Goede Weekretraite.

Delhi (door zr. Teresa Attupuram)

Op het moment dat ik dit schrijf, telt India 16.999 bevestigde gevallen en 331 COVID-19-doden. Het goede nieuws is dat 1086 mensen genezen verklaard zijn. Delhi is met 1154 bevestigde besmettingen en 24 doden de op één na zwaarst getroffen stad. Op 24 maart werd een nationale lockdown van drie weken afgekondigd. Die wordt nu verlengd, waarschijnlijk tot 30 april. De regering heeft een reisverbod opgelegd en alle toeristische trekpleisters, scholen, horecazaken, sportclubs en andere openbare gelegenheden zijn voorlopig gesloten. De quarantainemaatregelen treffen de armen en arbeidsmigranten het ergst; vrouwen, kinderen, gehandicapten, mensen die aan de rand van de maatschappij leven en ontheemden zijn het kwetsbaarst. Zij hebben vaak geen werk, geen geld, geen eten, geen dak boven hun hoofd. Het aantal voertuigen op de weg is enorm verminderd, waardoor ook de luchtvervuiling minder erg geworden is.

Veel ngo’s, christelijke en andere, zijn begonnen met het verdelen van voedselpakketten, kruidenierswaren, geneesmiddelen en andere levensnoodzakelijke benodigdheden. Al onze gemeenschappen engageren zich om de behoeftigen op te sporen en hen zoveel als in de gegeven omstandigheden mogelijk is te helpen. In afgelegen gebieden is het niet gemakkelijk om voedsel te kopen. Maar onze zusters werken hard en proberen in samenwerking met winkeliers, politie en lokale overheden deze slachtoffers van de gezondheidscrisis te hulp te komen. Zowel de nationale als de deelstaatregeringen hebben hulpmaatregelen getroffen voor de armen: noodhuisjes, opvangcentra, voedselrantsoenen... Artsen en verpleegkundigen worden opgeleid om met coronapatiënten om te gaan, en om de testcapaciteit op te voeren werden naast meerdere medische faculteiten ook 14 psychiatrische instellingen uit het hele land ingeschakeld.

Tot op heden zijn alle zusters en medewerkers in de provincie gespaard gebleven van COVID-19. Voor velen van ons is het een nieuwe ervaring om voor zo lange tijd binnen te moeten blijven. Veel gemeenschappen kunnen geen eucharistie meer vieren en we misten de diensten van de Goede Week en Pasen. Maar we ontdekken nieuwe manieren om in deze coronatijden te delen en ons geloof te vieren. In iedereen leeft het verlangen verbonden te blijven met de levenslijn, met God.

St.-Bernardusprovincie, Congo (door zr. Angèle Benabiabo)

In de D.R. Congo is de COVID-19-pandemie begonnen op 10 maart 2020, toen het eerste geval van besmetting werd bevestigd.

Op 19 maart kondigde president Félix Tshisekedi de sluiting af van alle scholen en universiteiten.

In een televisietoespraak in de avond van 24 maart riep hij de noodtoestand uit en kondigde aan dat de hoofdstad Kinshasa volledig zou worden afgesloten. Er brak paniek uit en de bevolking overrompelde de supermarkten, met wachtrijen van honderden meters tot gevolg.

Op 27 maart besliste de gouverneur van Kinshasa ten slotte de quarantaine van de hoofdstad voor onbepaalde tijd uit te stellen, wijzend op het risico dat de prijzen van noodzakelijke gebruiksgoederen in de hoogte zouden schieten en op het gevaar van instabiliteit.

Op 2 april kondigde hij nieuwe maatregelen af: de afzondering zou uiteindelijk alleen gelden voor de gemeente La Gombe, dat het bestuurlijk en handelscentrum van Kinshasa is, voor twee weken vanaf 6 april.

Op 12 april zijn er in de D.R. Congo 235 bevestigde gevallen van COVID-19. Twintig mensen zijn aan de ziekte bezweken.

Vijf provincies zijn door het virus getroffen: Kinshasa met 223 gevallen, Noord-Kivu met 5, Zuid-Kivu met 4, Ituri met 2 en er is één geval in Kwilu.

Sinds 2018 vecht Congo tegen de ergste ebola-epidemie in zijn geschiedenis. Die werd door de WGO een ‘gezondheidscrisis met internationaal karakter’ genoemd, maar gelukkig zijn nieuwe gevallen van ebola sinds begin maart 2020 (op het moment dat de eerste gevallen van coronabesmetting bekend raakten) zeldzaam geworden en men verwacht het officiële einde van deze epidemie op 12 april. Tegelijkertijd worstelt de D.R. Congo het laatste jaar met een belangrijke mazelenepidemie. De WGO telde al 335.000 besmette kinderen. 6.300 kinderen zijn eraan gestorven, vooral in het noorden van het land.

Hierbij een ontroerend gedicht in verband met het coronavirus van Br. Richard Hendrick, een Ierse Franciscaan - Capucijn.

Nu we biddend de "Goede Week" aanvatten, in de geest verbonden met onze broeders en zusters over de wereld, is dit gedicht een sterke uitnodiging om ons leven vandaag in een nieuw perspectief te zien.

"Ja, er is angst.
Ja, er is isolatie.
Ja, er wordt gehamsterd.
Ja, er is ziekte.
Ja, er is zelfs dood.

Maar,
Ze zeggen dat je in Wuhan na zoveel jaren van lawaai
de vogels weer kan horen zingen.
Ze zeggen dat na slechts een paar weken van rust
de lucht niet langer stijf staat van de smog
maar blauw en grijs en helder is.

Ze zeggen dat in de straten van Assisi
mensen elkaar toezingen
over de lege pleinen
en hun ramen openhouden,
zodat zij die alleen zijn
de geluiden van families
om hen heen kunnen horen.

Ze zeggen dat een hotel
in het westen van Ierland
gratis maaltijden aanbiedt
en bezorgt bij hen die aan huis gebonden zijn.

Vandaag is een mij bekende jonge vrouw
druk bezig om in haar buurt
flyers te verspreiden met haar nummer,
zodat de ouderen iemand hebben
die ze kunnen bellen.

Vandaag bereiden kerken, synagoges,
moskeeën en tempels zich voor
om dakloze, zieke en vermoeide mensen
te kunnen verwelkomen
en onderdak te bieden.

Over de hele wereld beginnen mensen
te vertragen en te reflecteren.
Over de hele wereld kijken mensen
op een nieuwe manier naar hun buren.

Over de hele wereld worden mensen
ontvankelijk voor een nieuwe realiteit,
voor hoe groot we eigenlijk zijn
en hoe klein onze feitelijke controle,
voor wat er werkelijk toe doet.
Voor liefde.

Dus we bidden en realiseren ons:
Ja, er is angst,
maar er hoeft geen haat te zijn.
Ja, er is isolatie,
maar er hoeft geen eenzaamheid te zijn.
Ja, er wordt gehamsterd,
maar er hoeft geen gierigheid te zijn.
Ja, er is ziekte
maar de ziel hoeft niet te lijden.
Ja, er is zelfs dood,
maar er kan altijd
een wedergeboorte van liefde zijn.

Word je bewust van de keuzes die je maakt voor je leven nu.

Vandaag: Adem.
Hoor,
achter de fabrieksgeluiden van je paniek,
zijn de vogels weer aan het zingen,
klaart de hemel op,
is de lente in zicht.

En altijd worden we omringd door Liefde.
Open de ramen van je ziel.
En al ben je niet in staat
om de ander over het lege plein aan te raken:
Zing."

Zr. Lucy Jacob
Brussel
04.04.2020

Wij allen hadden onze plannen voor de maanden en het jaar vóór ons; maar nu weten we dat God een ander plan had.

Het coronavirus verplicht ons halt te houden, na te denken, te luisteren, te veranderen… De stilte die ons omringt en de beperkingen i.v.m. ons komen en gaan verplichten ons om binnen te blijven – een uitnodiging om naar de diepte te gaan, naar binnen in ons…

Onze ZLJM – familie, evenals onze broeders en zusters, onze huidige wereld, beleeft een ernstig impact van de lockdown, opgelegd door de regeringen en de burgerlijke autoriteiten, om zo greep te krijgen op de pandemie van de Covid-19. Nochtans volgens de berichten uit onze provincies en regio’s neemt het aantal gevallen toe van Covid-19 en iedereen wordt gevraagd rekening te houden met deze pandemie:

• De lockdown hier in België gaat verder en wij doen er alles aan om onszelf en de anderen te beschermen tegen de ziekte. Het naar buitengaan wordt beperkt om het noodzakelijke te verkrijgen: voeding, medicatie …
  • Van de twee gemelde gevallen bij onze oudere zusters is de ene aan de beterhand en van de andere is de situatie onzeker. Nu is er een derde geval gehospitaliseerd
  • Onder de zorgverleners bij onze zusters is er een toenemend aantal bevestigde en vermoedelijke gevallen. Het is een verontrustende situatie
  • Jullie weten dat vorige week twee bejaarde zusters hier in Europa en één relatief jongere zuster in Congo naar de eeuwigheid gingen. Het is goed te weten dat deze overlijdens niet te maken hadden met Covid-19
  • Vandaag geeft België de aantallen: 10836 Covid-19 besmettingen; 431 doden

• Onze zusters studenten in Italië en Frankrijk laten weten dat, ondanks de onrustige situatie zij hun studies online verder kunnen zetten, en dat ze het zo goed mogelijk stellen.
• Afrika schijnt relatief vrij te blijven van het virus, maar het blijkt slechts een kwestie van tijd. Volgens de informatie van onze zusters is het aantal gevallen aan het stijgen. De opgelegde beperkingen door de regeringen schijnen het gewenste effect te hebben, want de mensen blijven circuleren, vooral op markten, waar het leven van de mensen zich hoofdzakelijk afspeelt. Een foto in Rwanda toont dat mensen blijkbaar weinig gehoor geven aan wat de regering vraagt. Ze schijnen minder bang te zijn, want men ziet heel wat afwijkingen.

• Onze zusters in de Aziatische landen getuigen ook van een aantal gevallen in hun respectieve landen. Er worden strenge maatregelen genomen om de verspreiding tegen te gaan.
  • De twee zusters studenten van Sri Lanka in EAPI in Manila zitten ook vast. Manila is afgesneden van de rest van het land en van de wereld. Er is geen enkele mogelijkheid om eruit weg te komen of door iemand gehaald te worden. Gelukkig mogen ze in het instituut blijven en hebben ze al het nodige.
  • In Sri Lanka is de avondklok ingesteld en ieder die steelt of een misdaad pleegt wordt gearresteerd
  • Een wereldwijde lockout in India dreigt in de steden tot een exodus te leiden. De migrant-arbeiders verlaten de steden en trekken te voet naar hun dorpen. The werkers die leven van het dagloon en de daklozen zijn de ergste slachtoffers van de lockdown. Omwille van de dichtheid van de bevolking worden de autoriteiten overweldigd door het enorme probleem. Het ergste is dat niet was voorbereid om zulk een pandemie als Covid-19 het hoofd te bieden.

In deze ‘donkere’ situatie groeit in de Congregatie de geest van solidariteit. Ik ben getroffen bij het lezen van de boodschappen uit de verschillende hoeken van de Congregatie, men is bekommerd om de situatie in de andere landen, provincies of regio’s. Daarbij wordt overal vuriger gebeden. Overal is men creatief – persoonlijk en gemeenschappelijk - om te bidden en beroep te doen op de hulp van de Heer, die alleen de gebeurtenissen kan wijzigen. Laten we verbonden blijven met de Heer in deze moeilijke tijden.

Laten we gebruik maken van de mogelijkheden:

• Nadruk op de essentie van het leven
• Middelen gebruiken die we hebben (smartphone) alleen bemoedigende en opbouwende berichten sturen, in solidariteit en ondersteuning
• Erkennen, waarderen en aanmoedigen van mensen op de frontlijnen. Voor hen bidden:
  • Zorgverleners die hun leven riskeren om anderen te redden en te beschermen
  • Regeringsleiders die alert zijn en met wijsheid de gebeurtenissen in de goede richting kunnen leiden
  • Professionelen, wetenschappers in medische research, om inzicht en volharding om behandeling te ontdekken om het virus te stoppen.
  • Voor geestelijke leiders, die kunnen helpen door onderscheiding en oordeel tijdens deze periode van onveiligheid en onzekerheid.
  • Onze burgerlijke leiders om inspiratie, moed en sterkte om de noden van hun onderdanen te erkennen en te helpen.
  • De truckers op de wegen en de winkelbedienden die hun zaak openhouden om ons te voorzien van het nodige, burgerdiensten en vrijwilligers…

Moge God ieder van ons ZLJM helpen om moed, hoop, edelmoedigheid en vriendelijkheid uit te stralen in onze omgeving en zo een steun zijn voor elkaar!

Zr. Lucy Jacob
Brussel
29.03.2020

Het coronavirus houdt hier in België steeds meer mensen in zijn greep. Op dit moment zijn er 3401 bevestigde gevallen en 75 mensen zijn aan de ziekte bezweken.

Alle ZLJM’s zitten zoals iedereen in quarantaine en alle samenscholingen evenals liturgische vieringen zijn verboden. Verplaatsingen worden alleen toegestaan voor essentiële zaken. Voedingswinkels laten de klanten maar één per één binnen en er worden maatregelen genomen tegen hamsteren.

Ondanks alle voorzorgen is bij twee van onze oudere zusters een coronabesmetting vastgesteld. Eentje is in het ziekenhuis opgenomen en de andere, die in het zorgcentrum mag blijven, is aan de betere hand. Iemand anders met een vermoeden van corona wordt behandeld.

Onder de zorgverstrekkers in onze woonzorgcentra zijn er drie bevestigde en twee vermoede gevallen van corona.

Iedereen hoopt op betere tijden en bidt dat die snel mogen komen!

Een positief bericht is dat zusters Sushila en Noreen van onze nieuwe ‘internationale gemeenschap’ zich al goed thuis voelen in de gemeenschap van Melle, waar ze taallessen volgen. Ook de gemeenschap is heel blij met hen. In deze ongewone tijden, waarin iedereen op haar kamer moet blijven en sommige zusters – al dan niet bevestigd – met het coronavirus besmet zijn, blijven zij de zusters op allerlei manieren helpen, ondanks de taalbarrière. Dat is lovenswaardig, echte ZLJM-spirit!

Overal heerst nu rust: de wegen zijn vrij, de markten leeg, je hoort geen zware vliegtuigen of voorbijrazende auto’s meer, de drukte van de stad is stilgevallen... De lucht is blauw en helder, de lente breekt door en zoals ieder jaar weer ontvouwt de natuur zich in al haar pracht!

Het leven gaat door onder de liefdevolle blik van de Almachtige! Laten we ons in gebed één maken met onze broeders en zusters die lijden, waar ook ter wereld.

Zr. Lucy Jacob
Brussel
22.03.2020

In de wetenschap dat COVID-19 door de WGO tot pandemie is verklaard, vragen jullie je waarschijnlijk af hoe het in deze moeilijke tijden met elk van onze zusters gaat. Het korte antwoord is: tot hiertoe, goed! Er werd geen enkele ZLJM ziek gemeld.

Maar ondertussen worden er vanuit de hele wereld steeds meer bevestigde besmettingen en sterfgevallen gerapporteerd. Er is dus reden tot bezorgdheid, om onszelf en om onze broeders en zusters in alle hoeken van de wereld. Naast de vijftien landen waarin onze congregatie verspreid is, hebben we ook een paar studerende zusters in Italië en Frankrijk. In sommige van die landen is de situatie zorgwekkend.

Italië, waar we twee studentes hebben (zr. Nathalie Mayang Ntambw van de St.-Bernardusprovincie en zr. Lilly Pallipurath van de provincie Ranchi), is nu rode zone, wat betekent dat iedereen thuis moet blijven en alleen voor het werk of noodzakelijke boodschappen mag buitenkomen. Beide zusters laten weten dat ze veilig thuiszitten en online studeren.

In Frankrijk, waar zr. Beatrice Tshilemba van de St.-Vincentiusprovincie verblijft, zijn alle vergaderingen opgeschort en de scholen gesloten, naast nog andere maatregelen om de verspreiding van de ziekte tegen te gaan. Haar lessen gaan echter onverminderd door.

In het Verenigd Koninkrijk en Ierland worden nog maar weinig beperkingen opgelegd en dan bijna alleen voor bejaarden. Het advies is om geen bejaarde zusters op te zoeken in de zorghuizen.

Hier in België heeft de nationale veiligheidsraad drastische maatregelen afgekondigd. Alle recreatieve en sportmanifestaties werden geschrapt of uitgesteld. Openbare gelegenheden zoals restaurants en café zijn gesloten; op de scholen worden geen lessen gegeven. De bisschoppenconferentie heeft beslist om geen eucharistievieringen of andere bijeenkomsten meer te laten doorgaan.

Bijgevolg zitten wij eigenlijk in een soort van quarantaine. Voor zowel het generalaat als de Belgische provincies zijn alle vieringen, vergaderingen en bijeenkomsten opgeschort. Het zal nog moeten worden bekeken wat er wordt gedaan met dingen die gepland zijn voor binnen enkele weken of een maand. Van overzeese missies voor het algemeen bestuur kan er op dit moment geen sprake zijn.

In alle Aziatische landen waar er ZLJM zijn, werden besmettingen met het virus vastgesteld. Vietnam verstrengt zijn maatregelen om het virus buiten te houden of de verspreiding ervan tegen te gaan. Onze zusters zitten vast in hun communiteiten. Geplande activiteiten in de regio zullen misschien niet kunnen doorgaan.

In de Filippijnen schijnt het tot nu nog mee te vallen, maar het aantal besmettingen neemt toe. De mensen krijgen de raad thuis te blijven. Krijgt onze noviciaatsgemeenschap, die net bekomen is van de vulkaancrisis, een nieuwe crisis over zich heen?

In India neemt het aantal vermoedelijke en bevestigde gevallen van besmetting toe. De overheid heeft COVID-19 tot ramp verklaard. Onze zusters zijn waakzaam en volgen de veiligheidsvoorschriften op om de ziekte op afstand te houden.

Pakistan, dat ook bevestigde gevallen heeft, zal het volgens de WGO erg moeilijk hebben om de ziekte in te dijken. De grenzen zijn gesloten en openbare evenementen afgelast. Dit is voor onze zusters een grote zorg.

Naarmate er in Sri Lanka nieuwe gevallen positief testen op COVID-19 maakt de provincie zich op voor wat komen gaat. De regering heeft openbare bijeenkomsten verboden en het reizen beperkt. Onderwijsinstellingen worden gesloten.

Congo, dat net de strijd tegen de ebola-epidemie van het voorbije anderhalf jaar gewonnen heeft, maakt zich klaar om COVID-19 het hoofd te bieden. Het gevaar is groot. De overheid heeft al een aantal maatregelen genomen om de verspreiding van het virus tegen te gaan. In onze beide Congolese provincies maken de zusters zich grote zorgen.

Het groeiend aantal infecties in Zuid-Afrika noopt onze zusters tot voorzichtigheid.

Voor zover bekend is er één bevestigd geval in Rwanda en zijn er nog geen in Burundi, Mali en de Centraal-Afrikaanse Republiek. Een relatief gevoel van opluchting en veiligheid voor onze zusters daar!

Samengevat ziet het er vandaag, 15.03.2020, zo uit:

Het is duidelijk dat deze pandemie alleen met gezamenlijke inspanningen kan worden beheerst. Volgens de directeur-generaal van de WGO is dit ‘niet alleen een crisis voor de volksgezondheid. Het is een crisis die alle sectoren zal treffen. Iedere sector en iedere individuele persoon moet dus zijn bijdrage leveren aan de strijd. We zitten in hetzelfde schuitje en samen kunnen we dit virus onderdrukken en in bedwang houden.’

Laten we in deze vastenperiode alles doen wat in onze macht ligt om de verspreiding van het virus te beperken. Laten we vooral bidden, alleen en in gemeenschap. Laten we bidden voor de zieken, voor het medisch personeel, voor de beleidsmakers en voor degenen die naar een vaccin zoeken. Moge de Geest van wijsheid al degenen die in deze crisis beslissingen moeten nemen, verlichten en leiden!

Zr. Lucy Jacob Palliam Pallithura
Brussel
15.03.2020

– Op 27 februari mocht de gemeenschap van het generalaat de zusters verwelkomen voor de commissievergadering, die als doel heeft wegen te zoeken om de eenheid en verbondenheid binnen de Europese provincies en regio’s te versterken. Als deelnemers van deze commissie (‘Eenheidscommissie’ genoemd) waren twee leden van elk van de drie entiteiten aanwezig. Onder leiding van Sr Roshni Barla was dit reeds hun vierde bijeenkomst sedert hun oprichting in november 2018.

– Op 1 maart 2020 werd in het instituut “de Beau Vallon” in St.-Servais het Passiespel opgevoerd, door een groep verplegenden, personeel en patiënten. Sommige zusters van het generalaat woonden de voorstelling bij. We waren ontroerd en geraakt door de zinvolle en creatieve opvoering. Het auditorium van het Ziekenhuis was gevuld tot de laatste stoel.

– In afwachting van de aankomst van de twee Afrikaanse leden van de Internationale gemeenschap zijn de beide anderen ijverig bezig om de eerste beginselen van het Nederlands onder de knie te krijgen. De communiteit van Melle heeft hen met enthousiasme onthaald en Zr Martine Krichel besteedt haar beste vermogens om hen wegwijs te helpen. Ingeschakeld in de Vlaamse gemeenschap hebben ze alle kansen om vertrouwd te geraken met de gesproken taal. Zowel de lerares als de leerlingen buigen zich met ijver én met de nodige humor over dat grappige ‘Vlaams’ terwijl de zusters van de gemeenschap hen vriendelijk vergezellen..

– Op 7 maart hadden we in het generalaat het genoegen enkele zusters van de Ursulinen van Tildonk te ontvangen: de algemeen Overste, Sr Bimla Minj en haar medezusters (die ook in Brussel wonen) Ze brachten enkele uren bij ons door en genoten ven de ontmoeting, de maaltijd en de wandeling in de tuin.

– Nieuws uit Vietnam : Zuster Suman Anima, regionaal overste van de regio Vietnam, informeert ons over de toestand in het land. De bevolking leeft er immers in angst voor het coronavirus. De scholen zijn dicht, de kerken bijna leeg tijdens de eucharistievieringen. Onze zusters gaan niet werken, maar zitten thuis te lezen, wat in de tuin te werken, te naaien …
We vertrouwen deze pandemie, die het nieuwe coronavirus geworden is, aan de Heer toe, evenals alle mensen die erdoor getroffen worden.

– De gemeenschap van het generalaat had het plezier op 15 februari 2020 de mama van Zuster Kim-Chi Duong te verwelkomen, uit Frankrijk gekomen voor een bezoek aan haar dochter en een weekendje met de gemeenschap. Ze maakte ook een uitstapje naar de Grote Markt van Brussel. Maandag 17 februari is ze na een voor iedereen gezellig weekend terug naar huis gekeerd. We willen haar bedanken voor haar korte verblijf onder ons als lieve, zachte en aandachtige moeder en wensen haar een veilige thuisreis.

– Zuster Deepthika Silva van de algemene raad werd door de algemeen overste afgevaardigd naar de Filippijnen voor een bezoek van 20 tot 26 februari aan de novicen van het inter-Aziatisch noviciaat. We wensen haar een goed apostolaat bij die jongeren die de toekomst zijn van onze congregatie.

– Twee leden van de toekomstige internationale gemeenschap aangekomen op het generalaat
Zuster Noreen Fazal uit Pakistan was de eerste, op 21 februari, gevolgd door Zuster Sushila Toppo van de Provincie Ranchi op 23 februari. Ze werden hartelijk ontvangen door de gemeenschap van het generalaat, die zich erop verheugt wat tijd met hen door te brengen tot de andere leden van de nieuwe gemeenschap aankomen. Wij danken de Heer dat de droom van een internationale gemeenschap in België werkelijkheid geworden is. Wij heten hen welkom en wensen hen succes met hun nieuwe zending.

– Op 1 februari heeft de gemeenschap van het generalaat een afscheidsfeestje gegeven voor zr. Shama Nasreen Chan. We hebben haar in een mooie gebedsdienst en een misviering bedankt voor haar belangeloze inzet. Op 6 februari is ze naar Pakistan teruggekeerd. We bidden en wensen haar het beste voor haar toekomstige zending in de provincie Pakistan.

– De pastoor van Sint-Gillis, Michel Christiaens, had alle priesters, paters en zusters die in de parochie wonen uitgenodigd voor een samenkomst op 5 februari. Dat waren: :

• Servantes de Notre Dame de Fatima
• karmelietessen
• zusters van Moeder Teresa
• zusters van liefde van Jezus en Maria
• Filles de Marie
• Sœurs scalabriniennes
• de gemeenschap ‘Verbe de Vie’
• priesters en zusters van de Heilige Voorzienigheid
• lekeninstituut Saint Jean Baptiste
• spiritijnen
• missionarissen xaverianen van Yarumal
• scheutisten
• en een godgewijde.

We waren met 45 die op de uitnodiging ingegaan zijn: zusters, priesters en leken die in de parochie werken, sommigen als missionaris. We hadden een misviering en een feestmaaltijd. Het was, met mensen die uit zoveel verschillende landen komen, een erg interculturele bijeenkomst en iedereen was blij de anderen te ontmoeten en te leren kennen.

– Zr. Lilly Pallipurathu uit de provincie Ranchi is in Rome voor een cursus voor vormingsverantwoordelijken georganiseerd door de UISG. De cursus begon op 3 februari en zal tot juni 2020 duren. We wensen haar een vruchtbaar verblijf in Rome.

– In Kimpese legde de Congolese novice Sophie Vianney Kaj op 2 februari 2020 haar eerste geloften af. Gefeliciteerd, Sophie, en beste wensen voor je toekomst als religieuze!

Zuster Fatima, zuster Sushma en de novicen zijn woensdag 22 januari uit Manila teruggekeerd naar Cavite, waar een dikke laag vulkanische as hun huis en hun tuin bedekte.

Ze zijn direct aan de slag gegaan om het huis schoon te maken en hebben werkers gevraagd om de as van het dak te halen. Na een hele dag werken hadden de vier mannen de as niet weggeruimd maar aan één kant van het dak verzameld. Daardoor raakten zondagavond tijdens een hevige regenbui de dakgoten verstopt en is het modderige goedje van as en water in het huis terecht gekomen. Nu zaten het washok en de toiletten en slaapkamers van de novicen onder de modder. Het dak van het washok was losgekomen.

Er is veel schade aangericht en die moet onmiddellijk worden verholpen. Zuster Fatima probeert de aannemer van het huis te pakken te krijgen om het dak te laten repareren en de muren te herschilderen.

Blijf a.u.b. bidden voor onze zusters en novicen.

Op de Filipijnen is de vulkaan Taal begonnen met lava te spuwen. Hij veroorzaakt aardbevingen en de as- en rookwolken hebben zich ondertussen over het eiland Luzon en verderop verspreid.
Zondag was de eerste as beginnen vallen en 8000 mensen werden geëvacueerd uit de omgeving van de vulkaan, die op een eiland in een meer ten zuiden van de hoofdstad Manila ligt.
Vulkanologen verwachten dat de vulkaan binnenkort zal uitbarsten.
Het Filipijns Vulkanologisch Instituut waarschuwt dat bij een uitbarsting 450.000 mensen in gevaar zullen zijn.
Aangezien ons inter-Aziatisch noviciaat op maar 15 km van de Taalvulkaan gelegen is, zijn onze zusters en novicen vandaag, woensdag 15 januari 2020, naar Manilla vertrokken. Daar zullen ze bij de Congregation of the Immaculate Conception of Casters (CIC) blijven logeren tot het weer veiliger is.
Mogen we jullie gebed vragen voor onze zusters en voor allen die nu door deze vulkaanactiviteit worden getroffen.

Tuin van het noviciaat onder de vulkaanas: